177
Bəli. Nərgizin ikinci filmi olacaqdı. Ġlk filmi maraqla
qarĢılanan Nərgizin yazdığı ATILAN BĠR DAġ əsəri
əsasında çəkilən film.
Özünə ləqəb seçməli idi. Soyadı ilə sadə səslənərdi.
Məsələ nə kimi bir ləqəb seçməli idi? Kitabın çap
edənəcən tapardı. Maraqlı olmalı. Maraqlı olmasa da,
sıxıcı olmamalı idi.
Qayıdaq yenə filimə. Özü oynayacaqdı ya baĢqası
oynayacaqdı rolunda? Özü oynasa bacarardımı?
Oynamasa da olardı. O anları yaĢaması bəsi idi.
Sabah saat on bir radələrində Nərgiz Yusifə zəng
edərək göndərəcəyi kodu, ünvanı alıb anasına verdi.
Kitabçasını bağlayaraq göndərilmək üçün hazır vəziyyətə
gətirdilər. Günorta yeməyini hazırlamağa baĢlamadan,
Gülnaz poçta gedərək dediyi kod üzrə göndərilməsi üçün
verib evə qayıtdı. Poçtla evləri arasında az məsafə vardı
deyə tez gedib – gəldi. Poçt iĢçisinin dediyinə görə iki
günə ən gec çatacaqdı. Gülnaz evə girərək xəbəri Nərgizə
çatdırdı.
Nərgizin üzü sevinc içində idi. Yeməyini belə iĢtahla
yeyib bitirmiĢdi. Yeməyini yedikdən sonra anasından TV
– nin qarĢısında əyləĢdirməsin xahiĢ elədi. Kanalları
çevirirək Ģən mahnılardan seçib onlarla bərabər ifa etməyə
baĢladı. Normalda bütün günü yatağında yatan qız, bu gün
otağına belə girmədi. Özü sərbəst ayağa qalxar, ətrafı
yoxlayaraq gəzinir, anasının yanına gedir, çölə çıxırdı.
Anasının yanında kiminsə səsini eĢidir. Yəqin qonĢudu
deyərək TV nin səsini biraz azaldır.
-Salam Nərgiz. Necəsən?
Çox elə də tanıĢ olmayan bir səs Nərgizin qulağında
anidən çalınan dərs zəngi kimi titrədi.
Kim olduğunu ayırt etməyə çalıĢarkən, ayıb olmasın
deyə - salam verdi.
-Mənəm qızım, Samirə xala.
Ürəyində - deməsə olmazdı sanki, deyə mızıldandı.
178
-XoĢ gəlmisiniz. – deyərək üzündə yalançı təbəssüm
yaratmağa çalıĢdı.
-Ananla bir iĢim vardı, gəlmiĢkən sənidə görüb necə
olduğnu soruĢum dedim.
-YaxĢı eləmisiz. – qonĢuları olmasına baxmayaraq
Nərgiz çox insanla “siz”li danıĢardı. Bu daha çox
sevmədiyi adamlarda olurdu. Nərgizin birini sevib –
sevmədiyin ona “sən”lə ya “siz” lə müraciət etməsindən
ayırd edirdilər.
-Keçin əyləĢin, ayaqüstündə qalmayıb. – Samirədən
səs gəlməyəcəyinin fərqinə varıb davam elədi.
-Sağol, qızım. Gedirəm indi. Anan bir Ģey gətirəcək
onu gözləyirəm. Evdə uĢaqlar var, tək buraxmaq olmaz.
-Necə istəyirinizsə.
Gülnazın ayaq səsləri eĢidildi. Gülnaz gəzərkən
ayaqlarını yerə möhkəm basdığından onun gəldiyi
anlaĢılırdı.
-Burdasan? Dediyini tapdım. Budur – deyərək
əlindəkini qapalı Ģəkildə Samirəyə uzatdı.
-Çox sağol, qonĢu. Balalarının toyunda – deyərək geri
dönüb evi tərk elədi.
-Balalarının
toyundaymıĢ. – Nərgiz Samirənin
arxasıyca onun ağzını əyərək dedi.
-Ayıbdı, elə - eləmə. – Gülnaz qızına elədiyinin yaxĢı
hərəkət olmadığın desədə gülməyini saxlaya bilmədi.
Nərgiz anasına qoĢularaq gülməyə baĢladı.
Nərgiz qohumları ilə yaxınlıq eləməyi sevərdi. Onlarla
birlikdə olmaq, onlarla söhbət eləmək xoĢuna gəlirdi.
Təbii ki, bəziləri xaric idi. Yaxın qohumları olmadığından
çox yaxınlıq edə bilməyirdi. Bəzi qohumları isə ona yazıq
gözü ilə baxdıqlarından, sözarasında ona gözü ilə
sataĢmalarından Nərgizdə onlara qarĢı nifrət yaratmıĢdı.
Onların qonaq gəldikləri zamanda otağına çəkilər, az
danıĢar, bacardıqca uzaq durardı.
179
Gülnaz bunları görürdü. Nə qızının tərəfin tutub gələn
qohumlarına qarĢı çıxa bilirdi nədə ki, qızına niyə belə
davranırsan deyə bilirdi.
Nərgizin kitabının göndərdiyindən bir həftə keçirdi.
Yusif hələ də zəng eləməmiĢdi. Nərgiz bütün günü
telefonu yanında saxlayaraq Yusifdən gələcək zəngi
gözləyirdi. Bəlkə də, sevməmiĢdi. Bunu zəng edib
bildirməli, göndərdiyi kitabçasını geri döndərməli idi.
Gülnaz Nərgizə təsəlli verərək, yəqin gec çatdığın hələ
də oxuduğun deyərək qızını sakitləĢdirməyə çalıĢırdı. O,
isə yenədə ümiddən düĢmüĢdü və həyatını yenədə
qaranlıq otağa bağlamıĢdı.
Kitabçanı göndərdiklərinin doqquzuncu günü idi.
Nərgiz yenə uzanaraq yatır, Gülnaz təmizlədiyi evi bir
daha təmizləyir, yemək biĢirmməklə məĢğul idi. Ev
səssizliyə qərq olmuĢdu. Bu səssizliyi anidən gələn bir
zəng pozdu. Nərgiz tez ayağa qalxaraq anasını çağırdı.
Gülnaz qaçaraq gəlib telefonu götürüb dəstəyi açıb, alo
dedi. – Bəli... yanımdadı. Bir dəqiqə
Gülnaz gülümsəyərək telefonu Nərgizin əlinə qoyaraq
– Yusifdi – dedi.
-Yusif? – Necəsən?
-Salam, Nərgiz. BağıĢla sənə biraz gec cavab verdim.
Dediyin günün sabahısı götürə bildim həmdə oxuyub sənə
dəqiq xəbər verim dedim. Oxudum...
Nərgizin bu sözdən sonra gedən hər saniyəsi bir ömürə
bərabər idi. sanki zaman durmuĢdu və getmək bilməyirdi.
Ürəyinin döyüntüsün hiss edə bilirdi. Sanki ağzından
çıxacaq kimi döyünürdü.
-Aha, bəyəndin? – Səbrsiz davranaraq Yusifi sözünü
bitirməsinə izn vermədi.
Nərgizin həyəcanlandığın görüb onunla zarafatlaĢmaq
üçün biraz uzadıb - düzün demək lazımdısa, ıııı
-Bəyənmədin?
180
-Zarafat edirəm. Çox bəyəndim. Sənə xəbər edəcəm,
bu yaxınlarda filmin çəkiliĢinə baĢlayacağıq. Əvvəlcə bəzi
iĢlərimiz olacaq.
-Nə qədər zamana?
-Bir aya baĢlayacağıq. Səndə təxminən on – on beĢ
günə gəlməlisən. Gələ biləcəksən? Bakıda qalacaq yerin
var?
-Hə, var. QardaĢım Bakıda qalır.
-YaxĢı, o zaman. Zəng edərəm arada.
-YaxĢı.
-YaxĢı... - gülümsəyirdi. – hələlik.
Telefonun dəstəyin asır.
Telefonun sönməsini gözləyən Gülnaz özünə hakim
ola bilməyərək soruĢdu. – nə oldu? nə dedi? bəyənib, hə?
– gözləri parıldayırdı. Bəlkədə Nərgizdən çox o
həyəcanlanırdı.
-Bəyənib. Bir aya filmin çəkiliĢləri üçün Bakıya
getməli olduğumu dedi.
-Belə tez? – təəccübün gizlədə bilməyərək soruĢdu.
-Bilmirəm, mənə elə dedi.
-Mənə biraz qəribə gəldi. Amma xeyr olsun... Nə
deyim
Otağa səssizlik çökdü. Bu səssizliyi yenə Gülnaz
pozdu. – yaxĢı sən uzan, dincəl. Birazdan yemək hazır
olacaq, gəlib oyadaram.
Anası ilə razılaĢıb arxasıüstə uzanaraq yenidən öz
xəyal dünyasına dalıb orda yox oldu.
İyirmi altıncı hissə
RövĢən iĢ üçün bir neçə yerə müraciət eləsə də müsbət
cavab gəlməmiĢdi. Anasından aldığı pulda azaltmıĢdı.
Babasının göndərdiyi pulların bir hissəsidə dərsə gedir
digər hissəsin isə Dənizlə gəzərkən xərcləyirdi. ĠĢə
girməsi və ən azı özünü düzəldənə qədər iĢləməsi lazım
Dostları ilə paylaş: |