210
-Niyə?
-Bir məsələ oldu. Ona görə.
-Ġstəyirsənsə atanla danıĢ. Həll edər.
-BaĢqa məsələdi. Belə lazım idi.
-YaxĢı. Get dincəl. məndə çıxıram birazdan yuxarı.
DanıĢarıq rahat.
***
-DanıĢacaqsan artıq? – Gülnaz Nərgizin yanında
əyləĢərək dedi.
-Tək qalmaq istəyirəm.
-O nə elədi sənə?
-Ana – səsi titrəyirdi. səsinin tonundan necə bezdiyi
anlaĢılırdı.
-Düzünü de mənə.
BaĢını ayağlarının arasına salaraq ağlamağa baĢladı. –
o gün evdən çıxıb çəkiliĢ üçün getdik. Xəstəxanada idik
deyəsən. Sonra gəzmək istədiyini mənədə ona yoldaĢlıq
eləməsini istədi. Elə bildim ki, parka falan gedəcəyik
razılaĢdım. Yolda dedi ki, evə keçək rahat söhbət edək.
Etiraz eləsəmdə necə oldusa məni razı saldı. Getdik.
Sonra məndən xoĢlandığın dedi. Mən bunun mümkünsüz
olduğun yenə dedim. O isə gözlərimin görməməsi
heçnəyə əngəl deyil deyərək məni razı salmağa çalıĢdı.
Sonra isə mən getmək istədiyimi deyərək ayağa qalxdım.
Sonrası isə çox pis idi. həmdə çoxxx... – deyərək yenə
zarıldamağa baĢladı.
Qızını qucaqlayaraq bağrına basdı.
-Mənim özü gözəl, bəxti qara qızım.
-Mənim
niyə
üzüm gülməyir? Niyə bütün
bədbəxtliklər mənim baĢıma gəlir?
Gülnaz susdu. Qızının kimin cəzasını çəkdiyini
fikirləĢirdi. Bu qədər bədbəxtliklərin niyə qızının baĢına
gəldiyini düĢünürdü.
-Bəs indi nə üçün gəlmiĢdi?
211
-Məndən üzr istəməyə. Evlənmək istədiyin deyirdi.
-RazılaĢdın?
-Ölərəmdə razılaĢmaram.
-Nə edəcəksən?
-Nəyi?
-QardaĢına nə deyəcik?
-Ona heçnə demə. Öldürər Yusifi. Öz həyatımı
yetərincə
bərbad
eləmiĢəm
birdə
qardaĢımınkin
eləməyim. XahiĢ edirəm, ona heçnə demə. – anasının
əlindən tutdu. əlindən öpüb görməyən gözləri ilə anasının
gözlərinə baxırdı.
-... – Nərgizin saçını sığallayaraq ayağa qalxıb otağdan
çıxdı.
Otaqdan çıxaraq öz otağına keçdi. Bakıya gəlməsində
könlü yox idi. ürəyndə xoĢagəlməz hiss var idi. Amma
qızının xoĢbəxt olması onuda xoĢbəxt edəcək deyə qəbul
eləmiĢdi. Gedəcəkdi. Əlində olsa bu gün çıxıb gedərdi.
paltarlarını hazırlamıĢdı. Getməsi üçün yalnız Rona ilə
görüĢü gözləyirdi. Gəldiyi halda onunla görüĢmədən getsə
ayıb olardı. Cümə günü görüĢər, bazar günüdə avtobusla
yola düĢərdilər.
***
RövĢən nömrəni səhər tezdən anasının telefonundan
götürmüĢdü.
Dərsdən çıxandan sonra zəng edərək onunla görüĢməli
olduğun dedi. Yusif görüĢmək istəmədiyin desədə
telefonda üstünə qıĢqıraraq onu söyməyə baĢladı. Sonda
məkan təyin edərək görüĢ üçün günorta saat dörddə
razılaĢdılar. Yusif Nərgizin olanları açıb dediyin
düĢünərək qorxmağa baĢlamıĢdı. RövĢənin hər Ģeyi
bildiyin və ondan hesab soruĢmağa gəldiyinə əmin idi.
Bəlkə də, öldürməyə.
Dördün yarsında RövĢən görüĢəcəkləri məkanda hazır
dayanmıĢdı. ġəhərin arxa küçələrindən idi. Buralarda
insanları tək – tük hallarda görmək olardı. Saat dörddən
212
on beĢ dəqiqə keçmiĢdi. Yusifin maĢını küçənin
döngəsindən burularaq gəldi.
-BağıĢla, bu küçələri yaxĢı bilmirəm tapmağım biraz
çətin oldu.
-Məni gözlətməyini sonra həll edərik. Ġndiki mövzu
baĢqadı.
-Nə olub ki? – RövĢənin əsəbi olduğun görüb
qorxmağa baĢlamıĢdı.
-Nərgizi deyirəm.
-...
-Nə eləmisən ona?
Mövzudan xəbərsiz olduğun anlayandan sonra
rahatlayaraq dərin nəfəs alıb alnındaki təri sildi. – heçnə
eləməmiĢəm. RazılaĢmadıq, filmi dayandırdıq.
-Düzünü de alçaq – tullanaraq Yusifin yaxasından
tutub maĢına yapıĢdırdı.
-Burax məni. Heçnə eləməmiĢəm. - əli ilə RövĢəni
itələyib çıxmağa çalıĢırdı.
-Düzünü de. Yoxsa deyənəcən döyüləcəksən. – sağ əli
ilə Yusifin sol gözünün altına yumuruq iriĢdirdi.
Yumuruğun təsirindən yerə yıxılaraq əli ilə üzünü tutdu.
RövĢənin hirsi isə hələ soyumamıĢdı.
-Heçnə eləməmiĢəm. Burax məni. – RövĢənin əlindən
qurtularaq özünü kənara atdı.
RövĢən isə danıĢ görüm, deyərək yumruqlarını havada
uçurdurdu.
Taqətdən düĢdüyün anladıqdan sonra geri çəkilərək
Yusifə baxdı. Vəziyyəti heçdə xoĢa gələn deyildi.
Ayaqüstündə durmağa belə çətinlik çəkirdi.
-Sənə ilk və son dəfə deyirəm. – birdə səni bacımın
yanında görməyəcəm. EġĠTDĠN? – qıĢqıraraq ondan
təsdiq almağa çalıĢdı.
BaĢı ilə razılıq bildirib ağzındaki qanı yerə tüpürdü.
RövĢən üstünü təmizləyərək ordan uzaqlaĢdı.
Yusif ayağa qalxaraq RövĢənin arxasıyla söydü.
Bədənin hər yeri ağrıyırdı. Əlini sifətinə vura bilməyirdi.
213
Bu halda nə maĢın sürə bilər, nə evə gedə bilərdi.
Telefonunu götürüb dostuna zəng elədiki gəlib onu
götürsün. MaĢının içində oturaraq dostunun gəlməsini
gözlədi. Yarım saat sonra gəlib maĢınını Yusifin yanında
saxlayıb onun vəziyyəti ilə maraqlanıb halının pis
olduğun görüb onu öz evinə apardı.
İyirimi doqquzuncu hissə
GörüĢ üçün Rona məkan seçib Dəniz vasitəsi ilə
Gülnaza çatdırmıĢdı. Gülnnaz ən gözəl paltarlarını
ütüləyərək görüĢ üçün hazır eləmiĢdi. RövĢəndən onun
necə biri olduğu haqqında soruĢmuĢdu. Xasiyəti,
davranıĢı, bunun kimi incə Ģeyləri bilmək istəyirdi ki, o
belə nəsə xoĢagəlməz Ģey eləsədə özü yol verməsin.
RövĢən görüĢ olarında getməsin istəsə də Dəniz
anasının tək görüĢmək istədiyin dedi. RövĢən niyə belə
Ģey istədiyin anlamasa da, Dəniz anasının biraz qəribə
xasiyətli olduğun dedi. Bəzən gözlənilməz qərarlar verə
bilir – deyə zarafat elədi.
Məkana Gülnazı RövĢən ötürdükdən sonra geri
dönərək iĢə getdi. Nərgizin yanında Dənizi qoymaq
istəsələrdə Nərgiz razılaĢmamıĢ tək qalmaq istədiyin
bəhanə gətirmiĢdi.
Gülnaz restoranın qapısından girərək restoranın içini
seyr eləməyə baĢladı. Ömründə ilk dəfə idi ki, belə lüks
yerə girirdi. Qapıda onu qarĢılayıb Ronanın əyləĢdiyi
masaya apardılar. Rona Gülnazın gəldiyini görüb ayağa
qalxaraq əl uzadıb onunla görüĢdü. SalamlaĢdıqdan sonra
əyləĢməsi üçün ona yer göstərib, özü də əyləĢdi.
Gülnaz evdə göstərdiyi göstəriciliyi Ronanı görəndən
sonra sönmüĢdü. Özünü onun yanında qısılmıĢ kimi hiss
etməyə baĢlamıĢdı. Rona həmiĢə olduğu kimi öz hökmran
duruĢu ilə qarĢısındakını özündən asılı hala salırdı. Rona
ofisiantı çağıraraq Gülnazdan nə istədiyin soruĢdu.
Dostları ilə paylaş: |