Soyqirimi: tarixin qanlı salnaməsi



Yüklə 3,15 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə11/138
tarix08.03.2018
ölçüsü3,15 Mb.
#30951
1   ...   7   8   9   10   11   12   13   14   ...   138

Haylardan  fərqli  olaraq,  albanlar  Arsaxın  və  Qafqaz  Alba­

niyasının  digər  əyalətlərinin  avtoxtonları  idi.  Tarixə  görə,  al­

ban  qəbilələri  Kürün  hər  iki  sahilində  yaşamışlar.  A.Y.Krımski 

çox  dəqiq  qeyd  etmişdir:  «Strabon  (XI,  7,  I  paraqraf)  sağ  sahil­

lə  sol  sahilin  əhalisinin  eyni  qəbiləyə  aid  olduğunu  bilirdi»25. 

Yuxarıda  qeyd  olunduğu  kimi,  Kürün  Albaniyadan  keçməsini 

Strabon  da  (XI,  I,  5;  XI,  III,  2;  XI,  IV,  2;  XI,  VIII,  3)  açıq-aydın 

göstərir26.

Alban  dövləti  təxminən  eramızdan  əvvəl  IV-III  əsrlərdə  ya­

ranmışdır  və  alban  əhalisi  ilk  dəfə  o  dövrün  hadisələri  ilə  əla­

qədar  xatırlanır27.  Eramızın  I  əsrindən  Albaniyada  Arşakidlər 

sülaləsinin  Parfiya  nəsli  hökmranlıq  edirdi.  Həm  erməni,  həm 

də  alban  tarixçiləri  bu  dövr  barədə  məlumat  verərək  yazırlar 

ki,  Albaniyanın  cənub  sərhədləri  Araz  çayından  keçirdi28,  baş­

qa  sözlə,  Araz  və  Kür  çayları  arasındakı  ərazi  Alban  dövləti­

nin  tərkibinə  daxil  idi.  Qarabağın  tarixi  torpaqları  -   Orxistena 

(Arsax),  Savdeya,  Otena,  Araksenanın  bir  hissəsi  məhz  burada 

yerləşirdi.

Erməni  müəllifi  Movses  Xorenatsi,  -   onun  məlumatlarını 

tarixçi  Moisey  Kalankatlı  da  təsdiq  edir,  -   Parfiya  hökmdarı 

Valarşakın  (ehtimal  ki,  II  Vononun  oğlu  I  Vologez  (eramızın 

51/52-79/90-cı  illəri)  «geniş  düzənliyi  iki  yerə  bölən  böyük 

Kür  çayı  boyunca  uzanan  nəhəng,  şanlı,  əhalisi  çox  olan 

şimal-şərq  diyarında  canişinlik  yaradaraq  adlı-sanlı,  müdrik  və 

ağıllı  Aranı29  (təyin  etmişdir)».  Bir  qədər  aşağıda  aydın  olur  ki, 

bu  böyük  və  şanlı  diyar  Albaniyadır:  «Sisakın  işlərindən  də 

xəbər  tut,  çünki  bu  böyük  və  şan-şöhrətli  qəbilə  barədə  Bi­

rinci  kitabda  yazmağı  unutmuşduq.  Onlar  Xnarakert30  adlanan 

Yerasx31  çayından  dağlara  tərəf  olan  hissəsi  daxil  olmaqla  Al- 

van  düzənliyinə  varis  olmuşlar.  Ölkə  isə  mülayim  xasiyyətinə 

görə  «alu»32  sözündən  götürülərək  Alvaniya  adlanırdı.  Onun 

nəslindən  olanlardan  biri,  adıçəkilən  adlı-sanlı  və  qəhrəman 

Draya  parfiyalı  Valarşak  tərəfindən  minbaşı-canişin  təyin  edil­

39



mişdi.  Deyilənə  görə,  utilər  qəbiləsi  və  qardmanlar,  savdeylər 

və  qarqarlar  knyaziıqlari33  onun  nəslindən  əmələ  gəlmişdir»34.

Qeyd  etmək  lazımdır  ki,  bu  etiraf  Aran  (Araz  və  Kür  çay­

ları  arasındakı  ərazi)  sakinlərini  «daim  yalan  danışan  alvan 

kişiləri»35  adlandıran  albanofob  Movses  Xorenatsiyə  məxsus­

dur.  Adıçəkilən  alban  qəbilələrindən  utilər,  savdeylər  şübhə­

siz,  qarqarlar  isə,  demək  olar  ki,  şübhəsiz  Qarabağ  zonasında 

məskunlaşmışdılar.  Deməli,  Arazın  döngəsindən  tutmuş Ağsta- 

fayadək  Kürün  bütün  sağ sahilində  alban  qəbilələri  məskunlaş­

mışdı.  Mənbələrdə  Qarabağ  bölgəsi  qəbilələrinin  alban  mən­

şəli  və  bu  ərazinin  Alban  dövlətinə  məxsus  olması  qəti  surətdə 

vurğulanır.

Movses  Xorenatsi  Paytakaran  əyalətinin  əhalisinin  də  al­

ban  olduğunu  yazır.  Çar  Trdat  gənc  missioner,  Vrtanesin  oğlu 

Qriqorisi  Sanatruk  adlı  birisinin  müşayiəti  ilə,  ehtimal  ki,  yer­

li  əhaliyə  (Xorenatsi  onları  «barbarlar»  adlandırır)  xristianlığı 

qəbul  etdirmək  üçün  oraya  göndərmişdi.  «Lakin  Trdatın  və­

fatı  xəbəri  gələndən  sonra  Sanatrukun  özünün  və  daim  fitnə- 

fəsadla  məş-ğul  olan  alban  kişilərinin  hiyləsinə  uyaraq  barbar­

lar  müqəddəsi  Xəzər  adlanan  dənizin  sahilləri  yaxınlığındakı 

Vatnean  düzənliyində  atın  dırnaqları  altına  qoyub  öldürmüş­

dülər...  Sanatruk  isə  taxt-taca  sahib  olaraq  Paytakaran  şəhərini 

zəbt  etmiş  və  başqa  xalqların  köməyi  ilə  Ermənistanın  bütün 

ərazisində  hakimiyyəti  ələ  keçirməyə  can  atmışdı».  Movses 

Xorenatsi  Sanatruka  Paytakaranı  ələ  keçirməkdə  kömək  etmiş 

«başqa  xalqlar»  deyəndə,  şübhəsiz  ki,  boyun  əyməyən  yerli 

əhalini  -   «alvan  kişiləri»ni  nəzərdə  tuturdu»36.

Qafqaz  Albaniyasını  tədqiq  edən  nüfuzlu  Qərb  mütəxəssis­

lərindən  biri,  Oksford  Universitetinin  professoru  Çarlz  Douset 

yazırdı:  «Katolikos  Con  və  Tovma  Arkruni  Boqa  əl-Qabirin 

854-cü  ildə  götürdüyü  əsirlər  arasında  üç  alban  knyazının  -  

knyaz  Xaçena  Atrnersex,  Smbatın  oğlu  knyaz  Şaki  SaxI  və  Ar- 

saxda  Ktişa  knyazı  Esay  Abu  Musanın  olmasını  xatırlayırlar»37.

40



Bir  ildən  sonra  alim  yazmışdı:  «Albaniyada  Arsaxın  qədim 

hissəsi  olan  Xaçen  müstəqilliyini  qoruyub  saxlamışdı.  Məlum­

dur  ki,  Mxitar  həm  də  knyaz  Vaxtanqın  xahişi  ilə  qanunlar 

məcəlləsi  tərtib  etmişdi»38.  Qafqazşünas  V.F.Minorski  yazırdı 

ki,  indiki  Azərbaycan  SSR-in  ərazisi  təxminən  qədim  Qafqaz 

Albaniyasına  uyğun  gəlir39.

Müstəqil  Alban  dövlətinin  süqutundan  sonra  Azərbaycan 

coğrafi  və  siyasi  anlayışının  bir  hissəsi  olan  Qarabağ  Sacilər 

Azərbaycan  dövlətinin,  X  əsrdə  Salarilər  dövlətinin  tərkibinə 

daxil  idi,  XI-XII  əsrlərdə  Şəddadilər dövlətinin,  XII-XIII  əsrlərdə 

Qarabağ  Atabəylər-Eldəgizlər  dövlətinin  bir  hissəsi  olmuşdur. 

Sonralar  o,  Qaraqoyunlular  və  Ağqoyunlular  dövlətlərinin  tər­

kibinə,  XVI-XVII  əsrlərdə  Qarabağ  bəylərbəyi iyin i n  tərkibində 

olan  Qarabağ  Səfəvilər  türk  dövlətinin  tərkibinə  daxil  olmuş­

dur.  Qarabağ  XVIII  əsrin  ikinci  yarısında  Qarabağ  xanlığının 

tərkib  hissəsi  olmuş  və  elə  onun  tərkibində  də  XIX  əsrin  əv­

vəllərində  Rusiyaya  birləşdirilmişdir.

Azərbaycanın  xristian  abidələri  erməni  ruhanilərinin  və  on­

larla  bağlı  elmin  saxtalaşdırma  obyekti  olmuşdur.  Əsrlər  boyu 

alban  kilsəsi  ilə  mübarizə  aparan  erməni  kilsəsi  planlı  şəkildə 

onu  özünə  tabe  etməyə,  sonralar  isə  ləğv  etməyə  çalışmışdır. 

Bu  siyasətin  bir  hissəsi  alban  əlyazmalarının  epiqrafikasının 

məhv  edilməsi  olmuşdur.  Azərbaycanın  xristian  memarlıq  abi­

dələrində  XI  əsrədək  erməni  epiqrafikası  yoxdur  (əgər  müasir 

daşyonanlar  işğal  olunmuş  ərazilərdə  yeni  «qədim»  erməni 

yazıları  oymağa  macal  tapmamışlarsa).  Daha  ilkin  alban  yazı­

ları  1836-cı  ildə  rus  Sinodunun  qərarı  ilə  alban  kilsəsi  erməni 

kilsəsinə  tabe  ediləndən  sonra  silinmişdir.  XI  əsrdən  sonrakı 

dövrə  aid  ermənidilli  epiqrafikanın  və  tarixi  yazılı  mənbələrin 

olması  yazıların  müəlliflərinin  etnik  deyil,  yalnız  konfessional 

mənsubiyyətindən  xəbər  verir.

1975-76-cı  illərdə  Ermənistanın  rəsmi  hakimiyyət  orqanları 

Amasya-Qazançı  'yolunun  tikintisi  zamanı  Amasya  rayonunun

41



Yüklə 3,15 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   7   8   9   10   11   12   13   14   ...   138




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə