Stendal Qırmızı və qara
Yüklə 4,36 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
982 qəhrəmanları arasında yaĢamaq üçün yaranmısınız, indi də onlar kimi möhkəmlik nümayiĢ etdirin. Qoy, baĢ verməli olan Ģey, sizin adınızı ləkələmədən, gizlicə baĢ versin. BaĢqa ad altında gizlənin və heç kimə inanmayın. Əgər sizə kömək lazımdırsa, abbat Pirarın köməyini sizə təklif eləyirəm. Heç kimə bircə kəlmə də deməyin, xüsusilə öz çevrənizin adamlarına – cənab de Lyuza, cənab de Kelyusa. Ölümümdən bir il sonra cənab de Kruazenuaya ərə gedin, mən sizdən bunu həm xahiĢ eləyirəm, həm də əriniz olaraq, əmr eləyirəm. Mənə məktub yazmayın, cavab verməyəcəyəm. Mən Yaqo kimi qəddar olmasam da, deyəcəyəm: From this time forth I never will speak word 66 .
vadar edə bilməz. Çılğın hisslərim sona çatdığı kimi, bunlar da mənim sizə son sözlərimdir. J. S.” Ancaq məktubu göndərəndən sonra Jülyen azacıq özünə gələrək, ilk dəfə necə bədbəxt olduğunu hiss elədi. O
66 Bundan sonar mən bir kəlmə də danışmayacam (ing.) www.vivo-book.com
983 bütün gözəl arzularını “Mən öləcəyəm, mən ölməliyəm” sözlərilə bir-bir ürəyindən qoparıb atmalıydı. Ölümün özü ona dəhĢətli görünmürdü. Əslində, onun bütün həyatı bədbəxtliklərə hazır olmaqdan ibarət idi. O heç vaxt ən dəhĢətli hesab olunan Ģeyi – ölümü yaddan çıxarmamıĢdı. “Burada nə var ki? – o öz-özünə deyirdi. – Deyək ki, iki aydan sonra əla qılınc oynadan bir adamla duelə çıxmalı olsaydım, mən bu barədə fasiləsiz olaraq düĢünəcək qədər qorxaqlıq göstərərdimmi? Özü də içimdəki bu qorxuyla”. O buna görə düz bir saat özünü qınadı. Jülyen içində gedən təbəddülatlardan tam baĢ çıxaranda və gerçəklik onun saxlanıldığı həbsxana otağının dirəkləri qədər aydın görünəndə, o peĢmançılıq çəkib-çəkmədiyini düĢündü. “Axı mən nəyə görə peĢman olmalıyam? Məni çox pis Ģəkildə təhqir eləyiblər, mən də o adamı öldürmüĢəm, buna görə də özüm ölümə məhkumam, vəssalam. Mən insanlıqla öz haqq-hesabımı çəkib, ölürəm. Bu dünyada bircə dənə də olsun, yerinə yetirmədiyim öhdəliyim qalmayıb, heç kimə borcum yoxdur, ölümümdə də utandırıcı – edam Ģəklini www.vivo-book.com
984 nəzərə almasaq – heç nə yoxdur. Düzdü, məni veryerlilərin gözündə ləkələmək üçün elə bu da kifayətdir, amma məsələyə bir az fəlsəfi yanaĢsaq – bunun nə əhəmiyyəti var ki? Amma ölümümdən sonra məni ehtiramla xatırlamalarına səbəb olacaq vasitə də var – edama gedərkən hər addımda yola qızıl pullar səpələmək. Qızılla birlikdə xatırlanan ölüm, doğrudan da iĢıqlı ola bilər”. Bir dəqiqədən sonra bu fikir ona çox doğru addım kimi göründü və Jülyen sakitləĢdi: “Mənim bu dünyada daha bir iĢim yoxdur”. Sonra o bərk yuxuya getdi. AxĢam saat on olardı ki, həbsxana nəzarətçisi onu oyatdı – o, Jülyenə yemək gətirmiĢdi. – Veryerdə nə danıĢırlar? – Cənab Jülyen, mən bu iĢə baĢlayanda kral məhkəməsində xaçın qarĢısında diz çöküb, and içmiĢəm – mən susmalıyam. O susdu, amma getmədi. Bu kobud saxtakarlıq Jülyeni güldürdü. O düĢündü:
www.vivo-book.com
985 “Bunun məndən vicdanı əvəzinə almaq istədiyi beĢ frankı mümkün qədər gecikdirmək lazımdır”. Oğlanın Ģam yeməyini artıq yeyibqurtardığını, amma hələ də ona heç nə təklif eləmədiyini görən həbsxana nəzarətçisi dözmədi: – Ancaq sizin xətriniz üçün, cənab Jülyen, – o, süni canıyananlıqla dedi. – Düzdü, deyirlər ki, ədalət naminə bunu demək olmaz, axı siz bu xəbəri öz müdafiəniz üçün istifadə edə bilərsiniz. Amma cənab Jülyen, sizin təmiz qəlbiniz var, odur ki, yəqin ki, xanım de Renalın səhhətinin yaxĢılaĢdığını bilsəniz, məmnun qalarsınız. – Necə? O sağdır? – özünü itirən Jülyen oturduğu yerdən sıçradı. – Siz bilmirdiniz ki? – nəzarətçinin üzü əvvəl çaĢqın ifadə aldı, sonra bu ifadə bir anın içində əclaflığa çevrildi. – Cənab, siz cərraha nəsə verməlisiniz, axı qanuna və ədalətə görə o da heç nə deməməliydi. Mənsə sizə yaxĢılıq eləmək üçün onun yanına gedib, hər Ģeyi öyrənmiĢəm. www.vivo-book.com
986 – Deməli, yara ölümcül deyil? – ona tərəf bir addım atan Jülyen səbirsiz halda soruĢdu. – Bax ha, sən buna görə mənə baĢınla cavab verəcəksən. Boyu uzaqbaĢı bir sajen olan nəzarətçi qorxaraq, qapıya tərəf atıldı. Jülyen baĢa düĢdü ki, beləliklə o heç nə öyrənə bilməyəcək. O oturub, nəzarətçiyə tərəf bir qızıl atdı. Jülyen bu adama qulaq asaraq, xanım de Renalın yarasının ölümcül olmadığını öyrəndi və əmin oldu. O özünü daha ələ almağı bacarmadığını və göz yaĢlarının bu dəqiqə sel kimi axacağını hiss elədi. – Məni tək buraxın! – Jülyen nəfəsi kəsilə-kəsilə dedi. Nəzarətçi çıxdı. O qapını arxasınca örtən kimi, Jülyen göz yaĢlarını saxlaya bilməyərək, diz çökdü: “Ġlahi! O sağdır!” Bu anda o əsl mömin idi. Onun rahiblərlə, onların riyakarlığı, saxtakarlıqlarıyla nə iĢi vardı? Bu dəqiqə bütün bunlar Tanrının böyüklüyü gerçəyini dəyiĢə bilərdimi? Bu an, məhz bu an Jülyen törətdiyi cinayətdən peĢman oldu. Onu məyusluqdan xilas eləyən bu qəribə təsadüf,
Yüklə 4,36 Mb. Dostları ilə paylaş:
|