Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
616 – Əla, – deyə mən cavab verdim və elə həmin andaca hər yerə burnunu soxan Bred Dolan haqqında düĢündüm. Həmin vaxta qədər o, artıq getmiĢ olacaqdı. Eleyn əlini uzadıb mənim çiynimi yüngülcə sıxandan sonra otaqdan çıxdı. Mən bir anlıq yerimdə dayanıb masaya baxdım və birdən anladım ki, Eleynin səhər gətirdiyi qəhvəaltıdan baĢqa, onun üzərində heç nə yoxdu. Onun üstündə daim səpələnmiĢ olan vərəqlərim də, nəhayət ki, yox olmuĢdu. Mən isə bu iĢi bitirdiyimə heç cür inana bilmirdim... və sizin də gördüyünüz kimi, bütün bunlar Con Koffinin edamı haqqındakı hissəni bitirəndən və vərəqləri Eleynə verəndən sonra, mən hələ də yazını bitirməmiĢdim. Hətta elə həmin vaxt, mənim içimdə hansısa bir hissəm bunun səbəbini bilirmiĢ. Alabama. Mən qızardılmıĢ çörəyin sonuncu soyumuĢ tikəsini məcməyidən götürdüm və aĢağıya enərək kroket meydançasına getdim. Orada günəĢin Ģüalarının altında oturub altı-yeddi cütlüyə və dörd nəfərdən ibarət asta, amma əllərindəki toxmaqları havada yellədən Ģən bir qrupa tamaĢa edirdim. Mənim bütün fikrim öz qoca düĢüncələrimlə məĢğul ikən, günəĢ də öz ilıq Ģüaları ilə mənim qartımıĢ sümüklərimi qızdırırdı. Təxminən saat üçə on beĢ dəqiqə qalmıĢ, günorta saat üçdən axĢam saat on birədək olan növbənin iĢçiləri öz maĢınlarını dayanacaqda saxlayaraq binaya tərəf axıĢmağa baĢlamıĢdı, saat üçdə
www.vivo-book.com
617 isə gündüz növbəsinin iĢçiləri çıxıb getdilər. ĠĢçilərin əksəriyyəti iĢdən qruplar halında gedirdilər, amma mən gördüm ki, Bred Dolan təkbaĢına addımlayaraq uzaqlaĢırdı. Bu bir növ xoĢbəxt bir niĢanə idi: bəlkə də bütün dünya hələ cəhənnəmə vasil olmamıĢdı. HəmiĢə üstündə gəzdirdiyi lətifə kitablarından birinin ucu onun arxa cibindən bayıra çıxırdı. Dayanacaq yerinə gedən cığır kroket meydançasının yanından keçdiyinə görə, o, keçərkən məni gördü, amma o, nə mənə əl yellədi, nə də həmiĢəki kimi qaĢqabağını çatdı. Mənə də elə bu lazım idi. O, bamperinə – “Mən Allahı görmüĢəm və onun adı Tritondur” yazılmıĢ köhnə “ġevrole”sinə mindi və maĢının arxasından mühərrikdən axanyağın nazik izini buraxaraq öz evinə ya da burada olmadığı vaxt yollandığı yerlərdən birinə getdi. Təxminən saat dördə, Eleyn vəd etdiyi kimi mənə qoĢuldu. Gözlərindən bəlli olurdu ki, o, yenə ağlayıb. O, qollarını boynuma dolayaraq məni bərk-bərk qucaqladı. – Zavallı Con Koffi, – o dedi, – və zavallı Pol Eckum. Mən Cenisin səsini eĢitdim. – Zavallı Pol. Mənim zavallı insanım. Eleyn yenə ağlamağa baĢladı. Mən onu sakitləĢdirdim və biz axĢam günəĢinin altında kroket meydançasında bir qədər dayandıq. Bizim kölgələrimiz elə bil rəqs edirdi, bəlkə də o vaxtlar radioda qulaq asdığımız xəyali bal zalında. www.vivo-book.com
618 Nəhayət ki, o özünü ələ aldı və məndən kənara çəkildi. Öz koftasının cibindən burun dəsmalını tapdı və gözlərindən axan yaĢları onunla sildi. – Rəisin arvadına nə olmuĢdu, Pol? Melliyə nə olmuĢdu? – O, dövrünün möcüzəsi hesab edilmiĢdi, ən azından, Ġndianola xəstəxanasının həkimləri tərəfindən, – mən dedim. Mən onun qolundan tutdum və biz iĢçilərin dayanacaq yerindən uzaqlaĢaraq meĢəliyə tərəf uzanan cığırla getməyə baĢladıq. Biz Corciya Paynz ilə Cavanların dünyasını bir-birindən ayıran divarın yanındakı saraya tərəf addımlayırdıq. – On ya da on bir il sonra, o, beynindəki ĢiĢdən yox, infarktdan vəfat etdi. Həmin vaxt, məncə, onun qırx üç yaĢı vardı. Hal isə, deyəsən, Perl Harbor hücumu zamanı, bəlkə də elə hücum günü, iflicdən öldü. Dəqiq yadımda deyil, bircə onu bilirəm ki, Melinda ərindən iki il sonra vəfat edib. Bu da taleyin bir oyunu idi. – Bəs Cenis? – Bu gün onun haqqında danıĢmaq üçün hazır deyiləm, – mən cavab verdim. – Bu barədə baĢqa bir vaxt danıĢaram. – Söz verirsənmi? – Hə, söz verirəm. – Amma mən bu sözümə əməl etmədim. Cığırla meĢəyə getdiyimiz həmin gündən (onun ĢiĢkin və əyilmiĢ barmaqlarını incitməkdən qorxmasaydım, mən onun əlindən tutardım) təxminən üç ay sonra, Eleyn Konnelli öz yatağında səssizcə vəfat etdi. Melinda Murs kimi, o da infarktdan vəfat etmiĢdi. Onu yatağında
www.vivo-book.com
619 ölmüĢ tapan sanitarın dediyinə görə, Eleynin üzündə sakit bir ifadə vardı, elə bil ölüm qəfil gəlmiĢ və ona elə də çox ağrı-acı verməmiĢdi. Mən ümid edirəm ki, o, haqlı idi. Mən Eleyni sevirdim. Və indi onun üçün çox darıxıram. Onu, Cenisi, Brutusu, elə bütün uĢaqları çox sevirdim. Biz cığırın üstündəki ikinci saraya, düz divarın yanında olana çatdıq. Virciniya Ģam ağaclarının ağuĢuna sığınmıĢ bu sarayın çökmüĢ damı və əyilmiĢ pəncərələrinə kölgələr öz naxıĢlarını vurmuĢdu. Mən saraya tərəf getdim. Eleyn həyəcanla baxaraq bir qədər geridə qaldı. – Qorxmalı bir Ģey yoxdur, – mən dedim. – Həqiqətən, qorxma, gəl. Sarayın qapısında qıfıl yox idi – daha doğrusu nə vaxtsa olmuĢdu, amma onu kimsə qoparıb atmıĢdı – ona görə də qapını bağlamaq üçün qatlanmıĢ karton parçasından istifadə edirdim. Mən karton parçasını çəkib dəlikdən çıxardım və saraya daxil oldum. Qapını mümkün olduğu qədər aralı qoymağa çalıĢdım, çünki içəri qaranlıq idi. – Pol, bu nədir? ... Ay! Ay! – Ġkinci “Ay” qıĢqırığa daha çox oxĢayırdı. Həmin yerdə bir tərəfə çəkilmiĢ masa vardı. Masanın üstündə isə əl fənəri və qəhvəyi rəngli kağız torba vardı. Çirkli döĢəmədə evlərdə spirtsiz içkilər və konfet maĢınlarını dolduran agentdən aldığın “Hav- a-Tampa” siqar qutusu vardı. Mən bu qutunu gətirməsini ondan xüsusi
Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|