işlərində imamət, əhkam, cihad və din ilə dünyanı əlaqələndirən digər bütün
məsələlərdə haqq üzrə bir yerə yığılan insanlar idilər. Çünki dinin daşıyıcıları
onlar idilər. Peyğəmbərin
–cəllalahu aleyhi vəssəlləm-
onlardan razı qalaraq vəfat
etdiyi, Allahın göndərdiyi dinin daşıyıcıları və nəql edənləri idilər. Onlar zəlalət
üzrə əsla birləşməyən insanlar idi.
Əş-Şatibi insanların “camaat” ifadəsi ilə fikirlərini təqdim edərkən bunları
söyləyir: “Üçüncüsü, “camaat” xüsusi olaraq əshabələrin elə özü deməkdir.
Çünki onlar dinin əsaslarını ayaq üstə saxlayanlar və sütunlarını yerə
yerləşdirənlərdir. Onlar qəti olaraq zəlalət üzrə birləşməyənlərdir. Bu isə
onldardan başqaları üçün gerçəkləşməsi imkan xaricində olan bir məsələdir.”
117
Ehtimal olunur ki, burada bəhs edilən “
camaat”dan məqsəd Abdullah bin
Ömərin
-radıyallahu anhumə
-
sözlərindəki bu ifadələrə uyğun gəlir: Peyğəmbər
–
cə
llalahu aleyhi və
ssə
llə
m-
buyurdu ki: “Allah bu ümməti bir zəlalət üzərində əbədi
olaraq birləş
dirmə
z
”. Həmçinin buyurdu ki: “Allahın əli camaatın üzərindədir.
Elə
isə
siz də
o ə
n böyük olan çoxluğ
a tabe olun. Çünki kim camaatdan
ayrılarsa, cə
hə
nnə
m atəş
inə
tə
rə
f ayrılmış
olar
.”
118
“Ən böyük toplum (“ə
s-sə
vadul-azam”) haqq üzrə olanlardır. Bunlar isə öz
dövrlərində əshabələrdir, tabiindir, onlara tabe olunan din və hidayət imamları
ilə onların yollarını gedənlərdir.”
119
Əshabələr Peyğəmbərin
–cə
llalahu aleyhi və
ssə
llə
m-
dövründə və hidayətdə olan
raşidi xəlifələrin dövründə camaatın əsasını təşkil edirdilər. Allah islamı onlarla
izzətləndirmişdir. Onlar Peyğəmbəri
–cə
llalahu aleyhi və
ssə
llə
m-
dəstəkləmiş, ona
lazım olduğu kimi hörmət, hər işdə kömək etmişlər. Onlar islamdakı ilk və ən
fəzilətli camaatdırlar. Sünnədə qeyd edilən camaatla bağlı nəsslər hər kəsdən
əvvəl onlar haqqındadır. Çünki onlar həm dövr, həm də fəzilət etibarı ilə qabağa
getmiş insanlardır. Bundan sonra isə islamda sünnə və haqq üzrə olan hər
camaat üçün bu ifadə işlədilmişdir. Çünki bunlar da hidayəti tapmaq və tabe
olmaq baxımından əshabələrin davamçılarıdır. O halda, tabiinə görə camaatdan
məqsəd, əshabə camaatının üsulu, gedişləri və sünnələri üzrə olanlardır. Elmi və
əməli onlardan nəsildən-nəsilə günümüzə qədər və qiyamətin qopacağı vaxta
qədər miras ala-ala ötürmüşlər.
117
«ял-Итисам», 2/262.
118
ял-Лалакаи, «Шярhу Усули ял-Итигад», 1/106; Тядгигатчы сянядин hясян олдуьуну
демишдир. Щядиси бундан башга, Ибн Яби Асым, «яс-Сцння», 801-жи щядисдя рявайят
етмишдир. ял-Ялбани зяиф олдуьуну билдирмишдир. «яс-Сцння», 1/39-40.
119
“Яс-сявадул-азам“ - ян бюйцк топлум ифадяси айрылыгларын ортайа чыхмасындан сонра
айрылыьы билдирян hядис иля тяфсир едилмишдир. Йяни ян бюйцк издиhам, топлум яhли
сцння вял-жямяадыр. Диэяр фиргялярин чохлуьу мютябяр дейил, чцнки онлар hялак
олмушлардыр. Ясил етибар hагг цзря оланларадыр. Бу да гуртулан фиргя олан “Фиргяйи
нажийя
”дир. Нясслярин бир йердя мцталия етмяйин вя йазмаьын лазым етдийи баша дцшмя
формасы будур. Доьрусуну ян йахшы билян Аллаhдыр.
26
b) “Camə
a” din mə
sə
lə
sində
onlara tabe olunan elm və
hidayə
t ə
hli ilə
onlara tabe olanlar haqqında da iş
lə
dilir. Bunlar isə
qurtulan firqə
olan
ə
hli-sünnə vəl-cəməatdır.
“Cəməa” kəlməsi dində elm və fiqh sahibi olan, hədis əhli olanlar və onlara
tabe olunan, sünnə ilə əməl edən hidayət rəhbərləri, onların yollarını təqib edən
insanlar haqqında işlədilmişdir. Bunlar Peyğəmbərə
–cəllalahu aleyhi vəssəlləm-
və
müsəlmanların ilk camaatını təşkil edən və onun əshabələrinə tabe olan
insanlardır. Haqq üzrə olan hər bir camaat da onların davamçılarıdır. Onlar
əshabələr və əshabələrə tabe olanlarla, onlara tabe olanların təşkil etdiyi sələf
salehdir. Auf bin Malik, Müaviyə bin Əbi Sufyan, Ənəs bin Malik və
başqalarının rəvayət etdiyi hədisdə Peyğəmbərin
–cəllalahu aleyhi vəssəlləm-
ifadə
etdiyi ə
hli-sünnə
və
l-cə
mə
a olan “
firqə
yi-naciyə
” – nicat tapan firqədirlər. Bu
hədisdə Peyğəmbər
–cə
llalahu aleyhi və
ssə
llə
m-
belə buyurmuşdur: “Şübhəsiz ki, bu
millə
t (j
slama mə
nsub olanlar) yetmiş
üç firqə
yə
ayrılacaqalar. Bunların yetmiş
ikisi cə
hə
nnə
mdə
, biri isə
cə
nnə
tdə
olacaqdır. Bu isə
camaatdır.
”
120
Bu “
cə
mə
a”nın sünnə üzrə gedənlər olduqlarının, qurtulan firqənin özləri
olduğunun dəlilidir. Həmçinin Abdullah bin Məsud
-radıyallahu anhu-
belə
demişdir: “Camaat Allaha itaətə uyğun gələn şey deməkdir, sən tək qalsan
belə”
121
. Bu isə sünnə üzrə olmayanların sayı nə qədər çox olurlarsa olsunlar
camaatdan olmadıqlarını ifadə edir.
Abdullah bin əl-Mübarəkdən
-rahmatullahi aleyhi-
(v.h. 181) camaat haqqında
soruşulanda belə cavab vermişdir: “Əbu Bəkr və Ömərdir”. Ona: “Axı Əbu
Bəkr və Ömər vəfat edib” deyiləndə, bu dəfə “filan və filankəsdir” dedi. Yenə
onların vəfat etdiyi xatırladılanda, ibn əl-Mübarək: “Əbu Həmzə əs-Sukkəri bir
camaatdır” - cavabını vermişdir
122
.
Əbu Həmzə əs-Sukkəri isə hicri 168-ci ildə vəfat edən Məhəmməd bin Məymun
əl-Mərvəzidir
123
. ibn əl-Mübarək də onun haqqında onun camaat olduğunu
söyləmişdir. Yəni o fəzilətli, saleh, sünnə və sələf-salehin yolu ilə gedən,
camaatın yolunu təqib edən haqq əhli olan şəxsdir. Odur ki, sayının çoxluğu
toplumun mötəbər olması deyil. Əsl etibar sünnəyə tabe olmağa və bidətləri tərk
etməyədir. Tabe olanların çoxluğunu bidətlərin düzgünlüyünə dəlil göstərənlərin
dəlilləri kökündən çürükdür.
120
Бу Ябу Давудун «Сцнян»индя “Шярhу яс-Сцння” бяhсиндя 4597 нюмряли hядис, 5/ 5-6
дакы кялмясидир. Бундан башга: Яhмяд, «ял-Мцсняд», 4/102; Ибн Мажя, N: 3992-3993,
2/1322; Ибн Яби Асим, «яс-Сцння», 1/32-33, (63-64-65 нюмряли рявайятляр). ял-Ялбани
hядисля баьлы гейдляриндя бунлары билдирир: “Щядис гяти олараг сяhиhдир. Чцнки
Янясдян эялмиш башга алты йолу да вар вя ясhабялярдян эялмиш шаhидляри дя
мювжуддур”. «яс-Сцння», 1/42
121
ял-Лалакаи, «Шярhу усули Итигади Яhлис-Сцнняти вял-Жямяа», 1/109.
122
ял-Бяьяви, «Шярhу яс-Сцння», 1/216.
123
«Тягрибу ят-Тяhзиб», 2/212.
27