44
yanlısı bir çok lideri Halkın Birliği (HB) çatısı altında topladığı düşünülmektedir.
Mevzu üzerine konuşan bir HB üyesi ve eski özgürlük eylemcisi olan Merhum Fazl-
ul-Haq (Hürriyet Partisi Mirwaiz hizbinin yöneticisi) araştırmacıya “Kaşmir halkının
Şeyh Mohammad Abdullah tarafından ihanete uğratılmasından sonra HB Kaşmir’in
Hindistan’a katılımına karşı mücadele etme kararı aldı” demiştir.
Gerçekten de, Halkın Birliği Kaşmir gençliğini ‘Kaşmir Uzlaşması’ veya
‘Indira-Abdullah Uzlaşması’na karşı harekete geçirmek konusunda hayati bir rol
oynamıştı. Halkın Birliği’nin çabaları Uzlaşma’ya karşı Kaşmir’in
bir çok bölgesinde
protestolar ve gösterilerle sonuçlandı (Faizul Haq Querishi, Hürriyet Partisi (M)
yöneticisi, ile kişisel görüşme, Hürriyet Partisi binası, Rajbagh 22 Temmuz 2015).
1979-1988 arasında Jammu ve Kaşmir Halkın Birliği liderliği Shabir Shah, Farooq
Rehmani, Mukhtar Ahmad Waza ve Imtiyaz Amhad gibi daha genç insanların eline
geçti. Birlik, Pakistan’ın mevzuda üçüncü parti olarak dahli olmadığı sürece
Hindistan Hükümeti ile herhangi bir müzakereye muhalefet ediyordu. 1979’da
‘Kaşmir’i üç yıl içerisinde özgürleştirme’ planını yürütmek amacıyla bir savaş birimi
kurdu. İlk yılda gençlik istihdam edilecek, ikinci yılda gerilla savaşı için silahlı
eğitim verilecek ve üçüncü yılda ise örgüt bağımsızlık savaşı verecekti.
Bununla birlikte, daha düşük rütbeli bir birlik lideri, Shabir Shah, 1976’da
Anantnag’da (Kaşmir’in güneyi) tutuklandı. Shabir Shah 1978’de salındı. Kendisi
Halkın Birliği’nin diğer liderleri ile birlikte örgütü canlandırdı, gençliği tekrar
motive etti ve örgütün etkisini eyaletin Pulwama, Tra, Sopore, Doda, Bandipora,
Srinagar ve Budgam bölgelerine yaydı (Sreedhar, 2000, s. 192).
1981 yılında Jamaat-i-İslami’nin öğrenci kolu olarak
İslami Jamiat-e-Talba
(IJT) kuruldu.
Talba’nın (Öğrenci) asıl amacı Jammu ve Kaşmir eyaletini Hindistan
46
ayrılıkçı gruplarla birlikte halka 1989 Parlamento seçimlerine boykot çağrısı yaptı.
Resmi bir rapora göre seçimlere katılım sadece %4’de kalmıştı (Bose, 2003, s. 96).
Müslüman Birleşik Cephesi (MBC) ve 1987 Seçimleri
1975 Uzlaşması’ndan sonra, Kaşmir’deki siyasi sahne tamamen değişti.
1980’lerde Hindistan karşıtı duygular gittikçe güçlendi ve Jammat-i-İslami ve Halkın
Birliği gibi dikkate alınması gerekli örgütler egemen güçler olarak peyda oldular. Bir
diğer taraftan, Mrs. Indira Gandhi 1984’de suikasta uğradı ve aynı zamanda
koruması olan Rajiv Gandhi annesinin katlinden sonra Başbakan oldu. Rajiv sadece
Kaşmir’de değil aynı zamanda Pencap ve Assam’da da bölgesel güçlere yönelik bir
uzlaşma politikası izledi. Rajiv Gandhi bir Kongre-NC ittifakı önerdi. Daha erken bir
tarihte Mrs. Gandhi’nin ittifak önerisini reddeden Farooq Abdullah bu sefer teklifi
kabul etti ve Ulusal Konferans-Kongre koalisyon hükümetine İlk Başkan
olarak tayin
edildi. Meclis seçimi ertesi yıl yapılacaktı. Bununla birlikte Tavleen Singh,
Farooq’un Kaşmirliler için bir gecede kahramandan haine dönüştüğünü yazar,
“İnsanlar, Delhi, özellikle Gandhi ailesi tarafından böylesi bir muameleye uğrayan
bir kimsenin nasıl olup da şimdi uzlaşma ve ittifak için onlara sürünerek gittiğini
anlayamıyorlardı” (Singh, 1995, s. 98). M. J. Akbar Farooq’un babasının elli yıllık
gurur dolu mirasına ihanet ile suçlandığını söylüyordu, bu (ittifak) Ulusal
Konferans’ın olduğu yerde bir boşluk yarattı ve aşırılar bu boşluğa akın etti (Akbar,
1991, s. 213).
Bu siyasi boşluğa girenler arasında eyaletteki Müslüman toplumunun siyasi
ve dini haklarını açıkça korumak için Eylül 1986’da
‘Muharrem’in ilk gününde