T. C. Kara harp okulu savunma bġLĠmlerġ enstġTÜSÜ GÜvenlġk bġLĠmlerġ anabġLĠm dali
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Leo Strauss’tur
- Albert Wohlstetter’in
- Alan Bloom
63 yayılması ve baskıcı rejimlere karĢı mağdur olan halklara yardım etme vurgusu noktasında, yeni muhafazakârlığın, geçmiĢten gelen ABD dıĢ politikasının devamı olduğunu söylemek mümkündür. Basit ifadeyle yeni muhafazakârlar, uluslararası iliĢkileri iyi ve kötünün mücadelesi olarak görmektedir. Buna göre, ABD ve müttefikleri iyi tarafı, diktatörlükler ise kötü tarafı sembolize etmektedir. Reagan, SSCB‟yi kötülüklerin baĢı ilan etmiĢ bu sebeple de yeni muhafazakârların da en takdir ettiği baĢkan olmuĢtur. Soğuk SavaĢ sonrasında, o döneme kadarki en önemli tehdit olan Sovyet unsuru ortadan kalkmıĢ ancak yeni ve tehlikeli tehditler ortaya çıkmıĢtı. Buna göre, demokrasi ve insan hakları gibi Amerikan değerlerini benimsemeyen diktatörlükler, ABD‟ye yönelik en büyük tehditti. Söz konusu tehditlerin ABD‟yi etkisi altına almaması için, bu diktatörlükler devrilmeli ve demokrasi için mücadele etmeye devam edilmeliydi. Bu görüĢ yalnızca, yeni muhafazakârlarca değil aynı zamanda diğer siyasi görüĢlere sahip politikacılarca da paylaĢılmakta idi. Buna göre, yeni muhafazakârlığın temelinde, ABD‟yi diğer büyük devletlerden farklı görme anlayıĢı bulunduğu ifade edilebilecektir (Tunç, 2004: 65 -66). Burada dikkat çekici olan konu, yeni muhafazakârların görüĢlerinin Evangelist Hıristiyanların görüĢleri ile paralel oluĢudur. Evangelizmde de Dünya, iyi ve kötünün mücadele alanıdır ve Hıristiyanlık tek ve iyi din olarak, Armageddon sonrasında tüm dünyada hakim kılınacaktır. Ġsa Mesih‟in tekrar Dünyaya dönüĢü ile birlikte, Hıristiyanlığı benimsemeyenler yok olacaktır (Çağlayan, 2010: 276). Yeni muhafazakâr ideolojide de Hıristiyanlığın misyonunu ABD‟nin üstlendiğini ve iyinin ve düzenin sembolü haline geldiğini ifade etmek mümkündür. Yeni muhafazakârlık kelimesinin, ilk olarak sosyalist yazar Michael Harrington‟un “Diğer Amerika ( The Other America )” (1962) adlı eserinde, özellikle Yahudilerden oluĢan solcu arkadaĢlarını tanımlamak için kullanıldığı 64 ifade edilmektedir (Taube [web], 2000). Bu durum, Yeni muhafazakârlık ve Yahudi bağlantıları iddialarının çok öncelerde de tartıĢıldığını göstermektedir. Sniego ski‟ye göre baĢlangıçta, yeni muhafazakârlar neredeyse tamamıyla, Liberal Demokratlardan ve biraz da Marksist ve Trotskistlerden oluĢuyordu. Yeni muhafazakârların sağ ideolojiye yakınlaĢması, 1960 ve 1970‟lerde Demokrat Parti‟nin savaĢ karĢıtı sol kesime kaymasıyla baĢladı. Yahudiler ve Ġsrail‟e olan ilgileri değiĢimlerinde önemli pay sahibi oldular. Bu dönemde SSCB‟nin Orta Doğu‟da Ġsrail düĢmanı rejimleri desteklemesi üzerine, Sovyet - karĢıtı bir ideolojiyi sahiplenmiĢlerdir (Sniegoski, 2007: 82). Bu nokta da, yeni muhafazakârların baĢlangıçtan beri dolaylı da olsa Ġsrail‟in güvenliğini, kendileri için önemli bir amaç olarak benimsediklerini ifade etmek mümkündür. Yeni muhafazakâr ideoloji, 1960‟lardaki eĢitlikçi liberal görüĢlere tepki olarak ABD‟de Irving Kristol, Norman Podhoretz, Samuel Huntington, Daniel Bell, Jeane Kirkpatrick, Seymour Martin Lipset, Daniel Patrick Moynihan, Nathan Glazer ve James Q. Wilson gibi yazarların etkisi ile geliĢmiĢtir (Özen ve TaĢdemir, 2006: 14). Yeni muhafazakârlığın beslendiği bir takım siyasal ve felsefi görüĢler vardır. Bunlardan en önemlisi, ABD‟li akademisyen Leo Strauss’tur . Strauss, “Politika Felsefesi Nedir?” adlı eserinde, yeni muhafazakâr akımın temelini oluĢturmuĢtur. Strauss‟un geliĢtirdiği, “mutlak iyi düzen” kavramı, ABD‟nin “var olan en iyi yönetim” olduğu düĢüncesine dayanır. Strauss, iyi yönetim için güçlü demokrasinin gerekli olduğunu; aksi takdirde, tiranlığa karĢı direnmenin mümkün olmayacağını ifade etmiĢtir. Ġkinci olarak, Albert Wohlstetter’in görüĢleri, etkili olmuĢtur. Wohlstetter, nükleer güç dengesinden vazgeçilerek, yerine “akıllı silahlara” dayalı yeni “sınırlı savaĢ” oluĢturma stratejisinin mimarıdır. Reagan‟ın “Yıldız SavaĢları” ve Bush‟un “Füze Kalkanı” projesi de bu kapsamda değerlendirilebilir. Üçüncü olarak, 65 Alan Bloom , literatürdeki, “ politically correct- siyaseten uygunluk” düĢüncesini eleĢtirmiĢtir. “ Closing of The American Mind (Amerikan DüĢüncesinin KapanıĢı)” adlı kitabında, evrensel değerlere karĢı kültürel göreliliği öne çıkaran yeni eğilimin, ABD ve modern dünyada yıkıma ve ABD iç ve dıĢ politikasında güçsüzlüğe yol açtığını ve ABD dıĢ siyasetinin, kötü ve iyinin mutlaklığı üzerine yeniden biçimlendirilmesi gerektiğini ifade etmektedir (Ġnsel, 2003: 14 - 15‟den akt. Erler, 2007: 128). Yeni muhafazakârların değiĢmeyen temel çıkarları, Amerikan askeri gücünün ve ideallerinin, ABD‟nin düĢmanlarını yenecek biçimde geliĢmesiydi. Soğuk SavaĢ döneminde, düĢman SSCB iken; Bush döneminde Soğuk SavaĢ sonrasındaki boĢluğu terörizm ve serseri de vletler (rugue states) dolduracaktı (Mann, 2004: 460). Walt ve Mearshimer‟a göre (2009: 154 - 155); yeni muhafazakâr hareket, 1970‟li yıllardan bu yana Amerikan entelektüel ve siyasi hayatının önemli bir parçası haline gelmiĢtir. 1970‟lerde bu durum, ABD‟nin Ġran ġahı ile Komünizme karĢı iĢbirliği yapmasını gerektirmiĢti. 1980‟lerde Filipinler‟deki Ferdinand Marcos‟un desteğinin çekilmesi de aynı amaca hizmet ediyordu. Zira Marcos‟un baskıcı rejimi, komünist bir devrime yol açarsa bölgede iki büyük tesisi bulunan ABD‟nin çıkarları tehlikeye girecekti (Mann, 2004: 460 - 461). Bu görüĢe göre yeni muhafazakâr ideoloji, adeta bir savunma mekanizması gibi ABD önemli bir tehditle karĢı karĢıya geldiğinde ortaya çıkıyor ve ABD çıkarları neyi gerektiriyorsa onun gerçekleĢtirilmesi için ne gerekiyorsa yapılması için çaba harcıyordu. Bu durum kimi zaman baĢka bir ülkenin rejimini değiĢtirmeyi bile gerektiriyordu. 11 Eylül saldırıları ise yeni muhafazakârların tekrar gündeme gelmesini sağlamıĢtır. Zira Buchanan‟ın belirttiği üzere 11 Eylül, yeni muhafazakârlara Soğuk SavaĢ‟ın bitiĢi ile anlamsızlaĢan yeni muhafazakâr görüĢlerin tekrar anlam kazanması için gereken fırsatı vermiĢtir. 11 Eylül Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|