Vaqif Bəhmənli Belə yaxşıdı Annotasiya

ÑßÍ ÌßÍÈ ÍÅCß ÝÞÐßÑßÍ?
Çöëìÿòäÿí äÿ èøûã ñà÷ûð

Ñÿí ìÿí íåúÿ ýþðÿñÿí?

Ãûøäà äà ÷è÷ÿêëÿð à÷ûð

Ñÿí ìÿíè íåúÿ ýþðÿñÿí?
Äåìÿ êè, ùàíúàðû äèðèëèð,

Îò ãàëõûð, ïåíúÿð äèðèëèð,

Ñèíÿìäÿ ãþí÷ÿ äèðèëèð

Ñÿí ìÿíè íåúÿ ýþðÿñÿí?
È÷èìäÿ äóìàíäû, ñèñäè,

Äàüëàíûá ñèíÿìèí öñòö,

Áàøûìäàí áóðóëóð òöñòö

Ñÿí ìÿíè íåúÿ ýþðÿñÿí?
Éàðà âàð ãàíñûç àüëàð,

Äÿðâèøëÿð ãÿìñèç àüëàð.

Éàíàüûì íÿìñèç àüëàð...

Ñÿí ìÿíè íåúÿ ýþðÿñÿí?
Äàø ôûðëàíûá äàøà äÿéèá,

Ôÿëÿê çÿðáè ãîøà äÿéèá.

Ìÿíÿ ùàãäàí òèøÿ äÿéèá,

Ñÿí ìÿíè íåúÿ ýþðÿñÿí?
Èñòÿéèðñÿí éàç ýöíàùà,

Äÿðéàäà äàìëàéàí äàùà.

Äÿðäÿì, ÷åâðèëìèøÿì àùà

Ñÿí ìÿíè íåúÿ ýþðÿñÿí?
1993

ÞÇÖÌÖÇ ÎËÀÍÄÀ
Ñàéû ìèí-ìèí, ãàòû ÷èí-÷èí

Àðçóìóç îëàíäà éàõøûéäû.

×ÿïÿð äèáèíäÿ, ÷è÷ÿéèì,

Èçèìèç îëàíäà éàõøûéäû...
Êþðïÿ êþíëÿ ãàäà ñàëàí,

Áàõìàã èëÿ îäà ñàëàí,

Áèð úöò øàìû éàäà ñàëàí

Ýþçöìöç îëàíäà éàõøûéäû.
Ýåúÿ êå÷ñèí, êèìäè éàòàí,

Êèìäè áèçäÿí õÿáÿð òóòàí?

Êîë ãàíàäàí, òèêàí áàòàí

Äèçèìèç îëàíäà éàõøûéäû.
Àëûøûüû ñÿí ýÿòèðÿí,

×ûðïûñûíû ìÿí ýÿòèðÿí,

Ýåúÿìèçÿ ýöí ýÿòèðÿí

Êþçöìöç îëàíäà éàõøûéäû.
Ãÿì ïèëòÿëè èêè ÷ûðàã...

Àëûøìàüà éîõäó ìàðàã!

Áàñäû áèçè îüóë-óøàã –

Þçöìöç îëàíäà éàõøûéäû,

Èêèìèç îëàíäà éàõøûéäû.
2004


ÀÐÕÀÉÛÍ ÎËÌÀ

Éÿíè ùÿìèøÿìè ñÿí äåéÿí îëëàì? –

Þçýÿ áè÷èìäÿäè ùÿð þòÿí àíûì...

Ñÿí ìÿíäÿí áó ãÿäÿð àðõàéûí îëìà,

Ñÿí ìÿíÿ áó ãÿäÿð èíàíìà, úàíûì.
Þçöí êè, áèëèðñÿí øàèð áàáàéàì

Áÿçÿí äÿ éåð ãàëìûð èìàíà, äèíÿ.

Áàõ ùà, áÿðè áàøäàí äåéèðÿì, ñîíàì,

×îõ äà àðõàëàíìà ýþçÿëëèéèíÿ.
Áó ñåâäà ùàâàñû áèð äÿ ýþðÿðñÿí

Îëàí àüëûìû äà àëäû áàøûìäàí.

Ýþç à÷ûá – éóìäóüóí éåðäÿ, ýþðöðñÿí

Êèøèí ÿëäÿí ýåäèð úàâàí éàøûíäà...
Äåéÿê êè, ìèí äÿôÿ òàáëàäûì, äþçäöì,

Áèð éîë ÿëèì ñÿíÿ ÷àòàñû îëìóð.

Áàøûìûí öñòöíäÿ àüàñàí, äöçäö,

Àììà êè, ãóëëàð äà õàòàñûç îëìóð.
ßâÿçñèç ýþâùÿðñÿí, èíúèñÿí, èíúè

Òàëå ñÿíè ìÿíÿ áàøàòàí âåðèá.

Ñÿí ìÿíäÿí èíúèìÿ, áàáàìäàí èíúè,

Íåéíèì, ÿçÿë áàøäàí èñòè ãàí âåðèá.
Éàëàíà äþíìÿéèá ùå÷ çàìàí äèëèì,

Îí÷öí äà ñàéüàúû äöçöíÿ ÷ÿêäèì.

Úÿíóá ýöíÿøèíÿ ÷îõ éàíûá áåëèì,

Äèçÿúÿí ãàðà äà áàòìàã ýÿðÿêäè.
Áó äà áèð çÿùìÿòäè, ìÿíè ãàðüûìà,

Éàçìàäûì ùÿð þòÿí òàíûøûì áèëñèí.

Îüëóì éåêÿëÿíÿíäÿ éîëäàøëàðûíà

Ýÿðÿê ëÿòèôÿ äÿ äàíûøà áèëñèí.
Äÿëè øàèðëèéèì áèð äÿ ýþðÿðñÿí

Îëàí àüëûìû äà àëäû áàøûìäàí.

Ýþç à÷ûá – éóìäóüóí éåðäÿ, ýþðÿðñÿí

Êèøèí ÿëäÿí ýåäèð úàâàí éàøûíäà...
1987

HƏLƏ DƏ

Dərviş qaraltımla qoşa yeriyib

Hələ də sən məni sevirsən, zalım.

Qış başa, qarlı baş qışa yeriyib –

Hələ də sən məni sevirsən, zalım.
Üstümdən fələyin yelləri uçub,

Düzüm düzdə qalıb, çöllərim uçub...

Bəlalı başımdan tellərim uçub –

Hələ də sən məni sevirsən, zalım.

Bax, qatil küləyin əli qanlıdı,

Onçun da uçunur, həyəcanlıdı...

Qanım içən torpaq məndən canlıdı;

Hələ də sən məni sevirsən, zalım.

Aradan gör neçə zamanlar ötüb,

Gerçəklər yel olub, yalanlar ötüb...

Üstümdən əqrəblər, ilanlar ötür;

Hələ də sən məni sevirsən, zalım.

Yolumun yaxası qara dardadı,

Qurumuş ağacam, qara qarğalı.

Bürüyüb ruhumu qara qar dadı –

Hələ də sən məni sevirsən, zalım.

Pərdələr bağlanıb, bitib tamaşa,

Ölmüşəm, ömrümü vurmuşam başa!

Üzünü söykəyib buz kimi daşa

Hələ də sən məni sevirsən, zalım...

2007


ÁÈÇÈÌÊÈ ÑÅÂÝÈÄßÍ ÊÅ×ÈÁ
Þìöð îõäó, òàëå éàéäû,

Íÿéÿ äÿéèá, íÿäÿí êå÷èá.

Ñåâýè áàëàúà øåéäè

Áèçèìêè ñåâýèäÿí êå÷èá.
Ìÿùÿááÿò åë ìÿáÿäèäè

Ãÿìÿ äþçöá ÷àòàí, êå÷èá.

Áèçèì êè, ãÿì ÿáÿäèäè

Áèçèìêè ñåâýèäÿí êå÷èá.
Ñÿùðà òàïûá, äÿðäÿ äþçöá

Ìÿúíóí äà Ëåéëèäÿí êå÷èá.

Ñèíÿì ãÿìëè ÿðÿá äöçö...

Áèçèìêè ñåâýèäÿí êå÷èá.
Äþçìÿê îëìóð ùÿð àùûíà

Ùåñàáäàí, öëýöäÿí êå÷èá.

×àòûá ýþéëÿð äÿðýàùûíà

Áèçèìêè ñåâýèäÿí êå÷èá.
1984

ÎËÌÀÉÀÍ ÍÅCß ÝßËÑÈÍ

Ñààò éà áåø, éà àëòûäà

Ðóùóìà òÿí ýÿëÿñÿí...

Äåéèðÿì:

Àëëàùûí àëòûíäà,

Äóðàñàí, ñÿí ýÿëÿñÿí...

Áèð þïÿì, áèð äèøëÿéÿì,

Ñÿíñèç ìÿí – ùå÷ íÿéÿì!
Óçàãäàí àü ÿëèíè

Ãàëäûðàñàí éóõàðû,

Éàíà àòûá òåëèíè

Ýöëÿñÿí äàðû-äàðû...

Ýþçöì ãàìàøà,

Áàõûá,

åëÿ áèëÿì ýöí ÷ûõûá!
Ñöðöíÿì àéàüûíà

Ãûâðûëàí ÷àòû êèìè,

Éöéöðÿì ãàáàüûíà

Ãàïûíûí èòè êèìè,

Äàéàíàì éàëãûç-éàëãûç,

Ùöðÿì áèð-èêè àüûç.
Äèâàðûì ñûðàëàíà,

Ãÿäÿìèíÿ éîëàã à÷à,

Øàäëûüûíäàí ïàðàëàíà,

Åâèì áàøûìà ó÷à –

Ñàéàì êè, áó áàøäû, áó ÿùëÿò –

Óô äåñÿì, àòàìà íÿùëÿò!
Äàø àñûëûá ãàçàíäàí,

Éåë ýèðèð äàðâàçàìäàí...

Ñÿí äÿ áèð ñÿí îëàñàí,

Äóðóá ýÿëÿí îëàñàí!..

Ñÿí éîõñàí, ýåúÿ ýÿëèð,

Îëìàéàí íåúÿ ýÿëèð?!

2000

ÊÅ×È
Èêè êå÷è äàø áåëèíäÿ

Úûçûëûá áóðóí-áóðóíà.

Ãîáóñòàíûí äàø äèëèíäÿ

Ìÿùÿááÿò äåéèëèð áóíà.
Ñåâÿí êþíöë äèâäè, ôèëäè –

Êöðÿéèíäÿ äàø äàøûéûð.

Èêè êå÷è ìèëéîí èëäè

Îò éåìèð, àíúàã éàøàéûð.
Úöò áóéíóçäà ãàëõûð ãàéà

Äàøûí áàøû ùàâàëûäû.

Áèðè äóðóá Ëåéëè ñàéàã,

Áèðè Ìÿúíóí ìèñàëûäû.
... Þçöìö ñàëäûì ÷ÿòèíÿ,

Úàâàí þìðö âåðäèì ùÿäÿð.

Ñåâýè êå÷è ãèéìÿòèíÿ

Ñåâìÿê îëìóð êå÷è ãÿäÿð!
1988

GECƏ

Söz qoydu beş-altı daz –

gül vuraq gecəyə görə.

Söylədilər bəd olmaz –

yarısaq

gecəyə görə...

Biri bəy, dördü paşa,

əlbət, keçdilər başa.

Açıldı qoşa-qoşa

yer-yataq...gecəyə görə...

Çalışdılar çox incə

gülü şaxdan dərincə...

Açıldı qədərincə

hər qucaq gecəyə görə.

Qisməti dürüst bölüb

çöldə qoydular çölü,

mindilər...

yarı ölü,

yarı sağ gecəyə görə.
Su qalxdı, oda getdi,

Can oldu yada getdi,

Qəssablar bada getdi

bir qırxıq keçiyə görə.

Elə ki söküldü dan;

gördülər bulaşıb can!

Xəcalət çəkir soğan,

...sarımsaq gecəyə görə

Ağ pişik ət apardı;

qarğışı cüt apardı.

Həyanı it apardı

bir sarsaq gecəyə görə.

Gün var min ayə dəyər,

Zülfün minayə dəyər...

Hesabı kim ödəyər

qurumsaq gecəyə görə?

2008


ÎËÑÀ
Ñà÷ûìäà ýÿçìÿéÿ áèð àé äàðàüû,

Ñèâèøèá ÷ûõìàüà áèð éîëàã îëñà.

Ôèêðè äàüûòìàüà áèð ÷àé ãûðàüû,

Äÿðäèìè äåìÿéÿ áèð áóëàã îëñà...
ßêìÿéÿ éåð îëñà þç ýöëëÿðèìè,

Éóõóäàí îéàòñà éàç ýöëëÿðèìè,

Òóòìàç öðÿyèìèí ñþç ýöëëÿðèíè

×ÿìÿí âàðàã îëñà, ÷þë âàðàã îëñà.

Õîøäó úàâàí þìðöì ýåäÿ éàíìàüà,

Êþíëöì ùàâàëàíìûð éàäà éàíìàüà...

Íÿ âàð ïÿðâàíÿ òÿê îäà éàíìàüà

Áàøûíà äþíìÿéÿ áèð ÷ûðàã îëñà.

1985

ÝÞÐÄÖÌ ÈÊÈ ÏßÐÈ ÝßËÈÐ

Áó àääà ýþçÿë áèð þçáÿê ìàùíûñû âàð.
Áó ãÿìçÿéÿ éàðàøàí

Ñþç àðàøäûð, ñþç ÿëÿ,

Éåðèøèíäÿí éåð àøàí

Ýþçÿëÿ áàõ, ýþçÿëÿ –

Èêèñè áèðäÿí ýÿëèð.
Àëëàù, áåëÿ ñèðð îëàð? –

Öçëÿð èøûã òÿêèäè.

Ýþéäÿ ýöíÿø áèð îëàð,

Éåðäÿ íèéÿ èêèäè –

Èêèñè áèðäÿí ýÿëèð.
Éÿãèí áó ýöíÿ ýþðÿ

Òàíðû ìÿíè éàðàäûá.

Áîøãàáäà àëìà êèìè

Ãÿëáèì èêè ïàðäû –

Èêèñè áèðäÿí ýÿëèð!
Ãÿì, áèëèðÿì îéóíäó –

Àðõàëûäû, ãîøóíäó!

Áÿñ èêè íóð ùàéàíäà

Áèêèð îëäó , ãîøóëäó –

Èêèñè áèðäÿí ýÿëèð.
Éåð äÿ éîõäó äóðìàüà

Òèòðÿäè, äèçèì ÿñäè.

Äÿäÿìÿ îä âóðìàüà

Áóíóí áèðè äÿ áÿñäè –

Èêèñè áèðäÿí ýÿëèð.
1983

ÃÀÔÈÉßËßÐ
Áàü÷àíûçäà øàôòàëû,

Éàðûì òèðìÿ áàôòàëû.
Áàü÷àíûçäà áîéàíà,

Ãóðáàí îëóì áîéóíà.
Áàüúàíûçäà ýèëÿíàð,

Ýöí áàøûíà äîëàíàð.
Áàü÷àíûçäà ÿâÿëèê,

Ãîíàã îë áèð ýåúÿëèê.
Áàü÷àíûçäà ÷èéÿëÿê,

Ùÿñðÿò ýþçöì äþéÿíÿê!
Áàü÷àìûçäà ýàâàëû,

Äÿðääÿí îëäóì ùàâàëû...
Áàü÷àíûçäà ãàðà òóò,

Ãàïà ýþçöì, ãàðà òóò!
1987

Müəmma
Darvazamı döyən çıxar mənim də

Bəlkə bu gün?..

Sabah bəlkə?

Bilmirəm.

Həsrətləri cüda eylər tənimdən,

Bəlkə bəndə?..

Allah bəlkə?

Bilmirəm...

Od bürüyər bir anda dörd yanımı –

Duruldarmı laxtalanmış qanımı?

İstəyimə qul eləyər canını

Bəlkə tövbə?..

Vallah bəlkə?

Bilmirəm...

Şəhla gözlər nahaq yerə nəm çəkər,

Dərya sevən çəkdiyini cəm çəkər...

Bu zəfərdə son çaxmağı kim çəkər? –

Bəkə orta?

Cinah bəlkə? –

Bilmirəm!

Qərib yolçu çörəyində dayanar,

Hamı gedər, ürəyində dayanar...

Sevən kəsin kürəyində dayanar 

Bəlkə qismət?

Pənah bəlkə?

Bilmirəm...

...Daha gecdi –

deyib gedər şahidim,

Taxtım uçar...

bir an əvvəl şah idim...

Kim ağlayar Vaqif adlı şəhidi 

Bəlkə savab?

Günah bəlkə?

Bilmirəm...

2012

Bir xatirə
Daha

canımda hiss etmirəm

gün işığını,

küləyi,

qarı,

yağışı,

ən qarışıq havanı belə.

Və elə bilirəm

dərin sükuta dalan

heykəldi sülh,

boş bir uşaq oyunu sayıram

ən dəhşətli davanı belə...

Bir zaman

çiçəyimi çırtladan gün işığı,

köynəyimi qabardan külək,

xəbərlər səpən yağış,

hələ qar... hələ qar...

Çoxdan,

lap çoxdan itirdiyim

dostlar kimidi onlar!

Qəfil qarşıma çıxanda

və qəfil özləri mənə toxunanda

anlayıram ki,

onlar

olublar!

Onlar olublar –

gün işığı,

külək,

yağış,

qar

və dostlar,

dostlar...

İndi onların hər biri

mütləqə hakim!

Mən,

bəs mən kim? 

sirli bir kölgə,

qərib bir ölkə...

Olmamışam əzəldən,

yeç yoxam bəlkə?

Amma bəs

yoxamsa əgər,

Nə təhər, əfəndim, nə təhər

xatırlayıram baxtımı,

Nə təhər xatırlayıram bəs

küləyin çapar,

qarın məktub,

yağışın ayrılıq,

eşqin oğlan,

gün işığının

qız vaxtını?

2012

Ankara
Qoşma

Dodağı qaçmayan o bəndə kimdi? –

Gülər,

bilsə mənim bildiklərimi.

Başıma gətirməz, Allah kərimdi,

babala yazsa da güldüklərimi.

Sancıban güldürər gülü arılar,

Daş-daş qəşş eləyib oynar barılar,

Şeytanın gülməkdən zəhri yarılar

eşitsə hesabdan sildiklərimi.

Fani bir canım var, kimə həsr edim

Kim çəkər nazımı,

kimi vəsf edim?

Hamının yarı var;

mənim həsrətim...

sevinir görəndə gəldiklərimi.

Vaqif son nəfəsə zarafat şaxlar,

Gülsəm, gülüşümü amanat saxla...

Ay Allah, min illər salamat saxla

dərdindən anbaan öldüklərimi!

2013

Kişinin göz yaşı
Kim deyir kişilər ağlamaz?

ağlayar...

ağlamağa macal tapmamış anasını ağlatmasalar!
V.Bəhmənli

Yaş deyil göz yaşı,

gözün dişidi –

qabarır içə dərd dolduğu dəmdə.

Yalandı;

ağlamaq arvad işidi,

Kişi sənətidi ağlamaq həm də.
Yanlış deyirəmsə alışsın kağız –

sözüm kələf ucu, iz ipi kimi.

Demə sarsaqlayır bu arvadağız,

demə ki, danışır qızbibi kimi.

Ağır yük çəkənin ölsün nənəsi,

Can gərək fil ola, gərək at ola,

Susəpən qayadı kişi sinəsi,

dammasa,

quruyub çatbat olar!..
Dilini doğrayar

dişini sıxsan,

Qartalı oxlasan qiyya çıxacaq.

Yerində nə qalar kişini sıxsan? –

Doxsan beş faizi suya çıxacaq.
Düzgün ağlamağa

bir az ləngidim,

Suyu kim ayırsa yağdan, kişidi.

Tanrı basdırsa da övlad tingini

Dibinə su tökən bağban kişidi!
Həvvadan cehizdi Adəmə günah,

Kişidə qabırğa, cinah ağrıyır.

Qadın ağlayanda sevinir Allah,

Kişi ağlayanda... Allah ağlayır!

Durğun su kasada,

ovsunda olur,

Suyun tərpənişi mayadan gəlir

Qadının göz yaşı

ovcunda olur,

Kişinin göz yaşı qayadan gəlir.

Kişi fəth etsə də qəlbi dağları

Yoxuşlar altında atın ağladır.

Soxur quru yerə dik papaqları,

bərkgedən kişini qadın ağladır...

Kəsir boğazları,

dağıdır əngi

fələk faş eləyir vəhşiliyini,

Dünyanın gözləri yaşarmır, çünki

itirir get-gedə kişiliyini.

2012

Vaqif Bəhmənliyə

Doğulmuşdun bələyə ümidi tək ellərin,

İndiki bu halına ellər məəttəl olmuş –

Koppuş əllərin vardı, vardı qara tellərin,

Əllərin quru budaq, tellərin xəzəl olmuş;

Qocalırsan deyəsən,

Vaqif Bəhmənli? –

Qocal!
Nə var ki, sənə qalan? –

yel örtən pozuq ləpir!

Nə durmaqdan usanır,

nə getməkdən bezirsən.

Ömrün qızıl dənini nə təhər gəldi səpib

eşələnib sərçə tək, indi də dən gəzirsən –

Qocalırsan deyəsən,

Vaqif Bəhmənli? 

Qocal!
Bıçaq altda dana tək bərəldərək gözünü

Can hayında görürsən zil qaranı, ağı da.

O üzünə vurdular, çevirdin bu üzünü,

Min sifətli dünyanın sənsən bir yanağı da 

Qocal, Vaqif Bəhmənli,

Vaqif Bəhmənli, qocal!
Min yerdə məhlə tutub, yüz yerdə ev tikdirən

bilmir sonu çaladı, hamar düzənlik deyil.

Dərisini dəyişib sifətini çəkdirən,

başına tük əkdirən bu dünya sənlik deyil –

qocal Vaqif Bəhmənli,

Vaqif Bəhmənli, qocal!

Xəbərin olurmu heç neçə ilik, qan ölür? –

birini zindan yeyir, birini sürgün ya da,

biri ana bətnində, biri lap cavan ölür;

qocalıq hər bəndəyə qismət olmur dünyada...

Qocal, Vaqif Bəhmənli,

Vaqif Bəhmənli, qocal!

Allahın yaratdığı, Allahdan da bahalı,

Faciə yox olmaqdı, qocalıq xırda bir qəm.

Hələ bax, məbəd içrə canın didilmiş xalı...

şükür et, ayaqlar altda döşəli qal, demirəm

Sənə qocal deyirəm...

Vaqif Bəhmənli, qocal!

2012

Rica
Oyaqlar gəzişir yatandan ayrı –

qadam, söndürmə əl telefonunu.

Adamın kimi var adamdan ayrı,

adam, söndürmə əl telefonunu.

Əzəldən heç saydım ölüm-itimi –

Atadan oğula zəngdi çətini!

Qoyma gor gizləsin vəsiyyətimi,

oğlum, söndürmə əl telefonunu.

İstək saray olsa çevrilib baxma,

Zillət ayaqlayıb qurmuşam daxma,

Ata papağını torpağa soxma,

qızım, söndürmə əl telefonunu.

Saçlar ağ...

ömürdə çatlar, çatallar,

Elçilər göndərdim,

uçub çatarlar,

Ucar dördyolunu keçib çatarlar...

yarım, söndürmə əl telefonunu,

qarım, söndürmə əl telefonunu!
Haqqın gəlməyidi – cəza gəlməyi,

Kim var ki, başına qəza gəlməyən?

Daha nə qaldı ki, sizə gəlməyə 

Atam, söndürmə əl telefonunu.

Sənə zəngim çatmır...

mənə dağ olub,

Yəqin ki, tağların üçqulaq olub...

Tarlana gələrəm sappasağ olub,

Anam, söndürmə əl telefonunu.
Bir sağlıq yerinə

min-min tost çıxıb,

Dost dönüb düşmənə,

düşmən dost çıxıb,

Keçdim imtahandan...

indi test çıxıb

Babam, söndürmə əl telefonunu.
Bir qoşma dərmandı həyatım üçün,

Tər can qurban olsun

boyatım üçün,

Dodağım çatlayır bayatı üçün

Nənəm, söndürmə əl telefonunu.
Haqlı da, haqsız da kömək istəyir,

Bəlkə yetim donur, köynək istəyir,

Bəlkə elə biri ölmək istəyir,

Allah, söndürmə əl telefonunu!

2012

Mərdəkan

Kofe
Yemişdən, gilənardan,

süddən, qənddən, çörəkdən,

ən ləziz, şirin paydan,

yonma stakanda çaydan,

hər daddan

fərqli bir dad –

kofe...
Azadə cavanlığım,

sonuncu yavanlığım...

böyür nədi,

baş nədi –

dibi də anlamağım...

kofe!
Yadıma gəlir o kafenin

yarımqaranlıq küncü,

kartof qızartması –

katletlə,

yarım şüşə konyak,

dalbadal siqaretlər...

xəyalda uçmağa məşq

təpədə tüstü, tüstü,

havalı, halqalı eşq 

kofe...
Xəbərsiz-ətərsiz

şair gicliyi,

Moskvaya uçuş

“Litfonddan” ayrılan

ucuz biletlə

kofe...
Orda, Peredelkinoda

Şaxtalı qış günü duş,

qalın saçlarım sulu,

nazik, qara jaketlə

qatması uzun ketlə,

öküz kimi vurağan

burun pərləri qalxan eşqlə

yaradıcılıq evini

tərk etmək –

kofe...
Donuz kimi doğranmaq qismətini

ağlına gətirmədən,

qar yara-yara,

küknar meşəsi içindən

fit çala-çala keçib

“elektriçka”yla

Kiyev vağzalına

salamat çatmaq –

kofe...
və “çubuş” iti

özündən qat-qat məlahətli

bir şəxsiyyənin mənzilində

səhərəcən yatmamaq –

kofe...
və mətbəx pəncərəsini

qarlı şəhərin üzünə

azcana aralayıb

möhtəşəm qürbətə baxmaq,

baş qatmaq qurtum-qurtum –

kofe!

2014

Xanımlar
Hər kəs bilməz nə hikmət var

xanımlarda, balam, xanımlarda.

Səadət var, xəyanət var

xanımlarda, balam, xanımlarda.

Aqil kişi tək iş tutmaz,

zindən yoxsa, çəkic tutmaz,

qırıq iynə tikiş tutmaz

xanımlarda, balam, xanımlarda.

Hikkə susar, təlaş sönər,

Kül alışar, atəş sönər,

Dan sökülər, Günəş sönər

xanımlarda, balam, xanımlarda.

Dəni səpsən övlad bitər –

Arzu qalxar, murad bitər,

Həyat başlar, həyat bitər

xanımlarda, balam, xanımlarda.

Nahaq girdim cəngəlliyə –

açdım başa cəncəl niyə?

Durum gedim dincəlməyə

xanımlarda, balam, xanımlarda.

Vaqiflər də səhv eləyər –

suçum varsa əfv eləyim!

Ölsəm məni dəfn eləyin

xanımlarda, balam, xanımlarda.

2014