675
atıĢmanın heç bir təsiri olmamıĢdı. Əlbəttə, güman eləmək
olardı ki, piĢiyin brauninqi oyuncaq silahdır, ancaq
gələnlərin mauzeri haqqında bunu heç cür demək olmazdı.
PiĢiyin ilk yarası isə Ģübhə yoxdu ki, benzin içməyi kimi
fokusdan və hiyləgərlikdən baĢqa bir Ģey deyilmiĢ.
PiĢiyi tutmaq üçün bir cəhd də göstərdilər. Atdıqları
kəmənd Ģamdanların birinə iliĢib çilçırağı qopartdı. Yerə
düĢən çilçırağın zərbi bütün binanı silkələdi, ancaq bunun da
bir faydası olmadı. Qırıntılar ətrafdakıların baĢına yağdı,
piĢik isə sıçrayıb tavandan azca aĢağıda, buxarı güzgüsünün
qızılı çərçivəsinin üstündə oturdu. O heç hara qaçana
oxĢamırdı, əksinə, nisbətən təhlükəsiz yerdə oturub hətta
yenə nitq irad elədi.
– Mənimlə bu cür kobud rəftarın səbəbini, – o, üstdən
aĢağı dedi, – qətiyyən anlamıram...
Bu çıxıĢı haradan eĢidildiyi məlum olmayan yoğun səs
kəsdi:
– Mənzildə nə baĢ verir? ĠĢləməyimə mane olurlar.
XoĢagəlməz tın-tın səs cavab verdi:
– Əlbəttə, lənətə gəlmiĢ Begemotdur!
downloaded from KitabYurdu.org
676
Xırıltılı baĢqa bir səs dedi:
– Messir! ġənbədir. Gün əyilir. Getmək vaxtıdır.
– BağıĢlayın, daha söhbət eləyə bilmərəm, – piĢik
güzgünün üstündən dedi, – getmək vaxtıdır. – O,
brauninqini atıb pəncərənin hər iki ĢüĢəsini sındırdı. Sonra
döĢəməyə benzin çilədi və öz-özünə alıĢan benzinin alovu
tavana qədər yüksəldi.
Nədənsə mənzil qeyri-adi sürətlə alıĢdı, hətta benzin
tökəndə də belə yanmır. Divar kağızları dərhal tüstüləndi,
döĢəməyə düĢmüĢ pərdə od tutdu, sınmıĢ pəncərələrin
çərçivəsi yanmağa baĢladı. PiĢik qıvrılıb mıyoldadı,
güzgünün üstündən pəncərənin qabağına atılıb, öz
primusuyla birlikdə yoxa çıxdı. Bayırda atəĢ səsləri eĢidildi.
PiĢik pəncərədən-pəncərəyə tullanıb nal Ģəklində tikilmiĢ
binanın küncündəki su borusuna yaxınlaĢdığı vaxt zərgər
arvadının pəncərəsi səviyyəsindəki yanğına qarĢı dəmir
pilləkəndə oturmuĢ adam onu atəĢə tutdu. PiĢik su borusuyla
dama çıxdı. Tüstü bacalarınınyanında keĢikçəkənlərin də,
əfsuslar ki, gülləsi boĢa çıxdı və batan günəĢin Ģəhəri
bürüyən Ģəfəqləri altında piĢik yox oldu.
downloaded from KitabYurdu.org
677
Bu vaxt gələnlərin ayağı altında parketdən alov qalxdı
və özünü yaralılığa vurmuĢ piĢiyin sərildiyi yerdə, get-gedə
qatılaĢan tüstüdə baron Meygelin çənəsi yuxarı dartılmıĢ,
gözləri donuq meyiti göründü. Daha onu çıxarmaq mümkün
deyildi. Yanan parketin üstündən tullana-tullana, əllərini
tüstülənən çiyinlərinə, sinələrinə çırpa-çırpa qonaq
otağındakılar kabinetə və dəhlizə çəkildilər. Mətbəxdə
olanlar da qaçıb dəhlizə gəldilər. Qonaq otağı artıq alova,
tüstüyə bürünmüĢdü. Kimsə bu çaxnaĢmada yanğınsöndürən
idarənin telefon nömrəsini yığıb dəstəyə qıĢqırmağa macal
tapdı:
– Sadovaya, üç yüz iki-bis!
Daha ləngimək olmazdı. Alov dəhlizə də adlamıĢdı.
Nəfəs almaq çətinləĢmiĢdi.
TilsimlənmiĢ mənzilin sınmıĢ pəncərələrindən tüstü
görünən kimi həyətdə çığırtı, bağırtı eĢidildi:
– Yanğın! Yanğın! Yanırıq!
Binanın müxtəlif mənzillərində telefona qıĢqırmağa
baĢladılar:
– Sadovaya! Sadovaya, üç yüz iki-bis!
downloaded from KitabYurdu.org
678
ġəhərin hər tərəfindən sürətlə gələn uzun qırmızı
maĢınların ürəyi səksəkəyə salan siqnal səsləri Sadovıda
eĢidiləndə həyətdə vurnuxan adamlar beĢinci mərtəbənin
pəncərəsindən tüstüylə birlikdə üç kiĢi, bir çılpaq qadın
qaraltısının uçduğunu gördülər.
XXVIII fəsil
KOROVYEVLƏ
BEGEMOTUN
SON
SƏRGÜZƏġTLƏRĠ
Bunlar adam qaraltıları idi, yoxsa Sadovıdakı uğursuz
binanın qorxudan heyrətə düĢmüĢ sakinlərinin gözünə
görünmüĢdü? Əlbəttə, dəqiq demək olmaz. Əgər adam
qaraltılarıydısa, onların hara getdiyini də heç kim bilmir.
Harada ayrıldıqlarını da deyə bilmərik, ancaq bilirik ki,
Sadovıdakı yanğından, təxminən, on beĢ dəqiqə sonra
Smolenski bazarındakı Torqsinin
32
güzgülü qapıları
32
Toqrsin – xarici valyuta ilə alver edən xüsusi mağaza
downloaded from KitabYurdu.org
679
qarĢısında dama-dama kostyumlu uzundraz bir adamla yekə
qara piĢik peyda oldu.
Həmin adam yoldan keçənlərin arasından siviĢərək
mağazanın qapısını açdı. Ancaq bu zaman balaca, çox arıq,
üzündən zəhrimar yağan qapıçı onun qarĢısını kəsib
əsəbiliklə dedi:
– PiĢiklə olmaz!
– BağıĢlayın, – uzundraz adam ağır eĢidirmiĢ kimi
düyünlü barmaqlarını qulağına söykədi, – piĢiklə deyirsiniz?
Hanı piĢik?
Qapıçı gözlərini bərəltdi, bu da səbəbsiz deyildi:
adamın ayaqlarının yanında artıq piĢik-filan yox idi,
əvəzində onun arxasında baĢında cırıq kepka olan gonbul,
doğrusu, sifətdən piĢiyə oxĢayanın biri mağazaya təpilməyə
çalıĢırdı. Gonbulun əlində primus var idi.
Bu iki müĢtəridən adamayovuĢmaz qapıçının nəyə
görəsə xoĢu gəlmədi.
– Bizdə ancaq valyutayladır, – elə bil, güvənin
seyrəltdiyi pırpız ağ qaĢlarının altından əsəbiliklə baxaraq
xırıldadı.
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |