Haci səbuhi İbrahimov heydəR ƏLİyev
Yüklə 192 Kb. Pdf görüntüsü
|
/ Nəhayət, bir dəfə ona söylədilər ki, Kayseri şəhərində müəmmalı sirrləri aça bilən qoca bir kişi yaşayır. Bunu eşidən Dağ Yunus lövhəni götürdü və və Kayseriyə yollandı. Oraya gələrək o, qocanı axtarıb tapdı və onu hörmətlə salamladı. Qoca, Dağ Yunusun salanıma hörmətlə cavab verdi və soruşurdu: “Sənin ehtiyacın nədir? Hansı iş səni mənim yanıma gətirmişdir?” Dağ Yunus lövhəni çıxardı və ona qocanın qarşısına qoydu. Qoca lövhənin üzərindəki yazını oxudu, dərin fikirlərə daldı və təəccüblə Dağ Yunusa baxaraq başım buladı. Cavan oğlan baxırdı, qorxu onu bürüdü və o düşündü: “Deyəsən, mən nə isə axmaq bir əngələ düşmüşəm. Qocaya müraciət edərək o soruşdu: “Xoş nəfəsli və xoş qədəmli qoca, bilmirəm ki, sənin mənə təəccüblə baxmağın xeyirədirmi?” - “Cavan oğlana - qoca dilləndi - sən çobanlıq edən Dağ Yunussan?” - “Bəli, bu mənəm - Dağ Yunus cavab verdi”. Üzündən örtüyü götürərək qoca diqqətlə Dağ Yunusa baxdı və dedi: “Sən dünyada ən bədbəxt adamsan”. Bu sözdən sonra Dağ Yunusun qorxudan bütün bədəni əsdi və dedi: “Ey qoca, sən nə üçün mənə qarğış edib, bəd fal açırsan? Bütün Turan ölkəsində məndən vicdanlı, təmkinli və Allahsevər bir insan yoxdur və mənim şöhrətim dillərdə dastandır, sən isə məni ən bədbəxt adam adlandırırsan - and olsun Yaradanın böyüklüyünə mən öz uzun ömrümdə - mənim isə artıq üç yüz yaşım tamam oldu - sənin kimi talesiz və yazıq bir adam görməmişəm. Ey Dağ Yunus, mənim sənə çox yazığım gəlir. Elə bir elm yoxdur ki, mənim başım çıxmasın. Bu lövhədə mən sənin bütün taleyini oxudum. Sən əsilzadə görkəmli gözəl cavansan, lakin öz həyatını çox kədərli bitircəksən. Çünki sonda Allaha qarşı üsyan edəcək və ölümdən sonra cəhənnəmə gedəcəksən”. Bu sözləri eşidərək. Dağ Yunus titrədi. Onun bütün varlığını qorxu bürüdü. O, acı-acı hönkürdü 'və qocanı danladı: “Allah xatirinə cəfəng sözlər danışma, kəmağıllıq üzündən səfeh mövhumata qapılmısan və nə danışdığını bilmirsən. Artıq otuz 95 ildir ki, mən ömrümü dualarda keçirirəm və inamrm ki, Allah birdir və ondan başqa Allah yoxdur. Bütün bunlardan sonra mən necə ola bilər ki, Allahın qəzəbinə gəlim və cəhənnəmə düşüm?’’ - “Əgər sən hətta səhradakı qumların sayı, yağış damlalarının və ağaclardakı yarpaqların sayı qədər səcdə və dualar etsən belə, sənin yerin cəhənnəm odunun üstündə olacaq5'. - “Kaş ki, mən bu lövhəni heç tapmayaydım və sənin üzünü görməyəydim! - deyə Dağ Yunus səsləndi. - Kaş ki, heç mən sənin bu nəhs falını eşitməmək və qanımı qaraltmamaq üçün bura gəlməyəydim5'. - “Əgər istəyirsənsə - qoca dedi: mən sənin bütün sonrakı taleyini söyləyim, səni gələcəkdə nələr gözlədiyini biləsən”. Hər iki dünyanı yaradan böyük Allah xatirinə - Dağ Yunııs yalvardı: “Əgər mümkünsə söylə, yoxsa mən bu saat canımı tapşıracağam”. “Bil və agah ol ki, - qoca başladı: sən bu lövhəni tapdığın quyuda tükənməz var-dövlət, saysız hesabsız miqdarda xəzinə gizlədilmişdir. Əgər dünyanın bütün xəzinadarları və mühasibləri bir yere yığışsalar, ömürlərinin sonuna qədər bu qalada nə qədər xəzinənin gizləndiyini hesablaya bilməzlər. Ey Dağ Yunus, bütün bu tükənməz var-dövlət və xəzinə sənə çatacaqdır. Evinə qayıt və bütün xəzinəyə sahib ol”. Bu sözləri eşidərək Dağ Yunus dərin fikrə daldı və çox fikirləşdikdən sonra dedi: “Ey qoca, tutaq ki, sənin dediyin xəzinə mənə çatacaq. Onda de görüm mən nə üçün Allaha qarşı çıxmalıyam?” - “Bu çox uzun məsələdir - qoca dedi - öz vaxtında sənə hər şey aydın olar”. - “Ey qoca, Dağ Yunus səsləndi - əgər belədirsə, əylənmək və istirahət etmək üçün sənin də mənimlə getməyin pis olmazdı. Əgər sən mənimlə getsən, sənin iştirakınla xəzinəni çıxarıb sənin payını da verərəm”. — “Ey Dağ Yunus, qoca dedi - mən qorxuram ki, əgər mən səninlə sənin vətəninə getsəm, sən məni xaincəsinə aldadasan və mənə heç nə verməyəsən”. - “Allah bizi xainlikdən qorusun - Dağ Yunus səsləndi - mən heç zaman belə xainlik etmərəm. Əgər istəsən, mən sənə söz verirəm ki, bütün xəzinəni səninlə böləcəyəm”. - 96 “Xeyr - qoca dedi - mən yəqin bilirəm ki, xəzinəni görcək sən başını itirəcək, əhdimizi pozacaq və mənə bir mis quruş da vermeyecəksən. Lakin xudavəndi aləmin iradəsi ilə taleyə qarşı çıxmaq faydasızdm, mən isə səninlə getməliyəm. Əziz olan Allah xatirinə, əlini mənə ver”. Dağ Yunus əlini ona uzatdı və qoca onunla təntənəli saziş bağladı, onu xəzinənin yarısını ona verəcəyi barədə, xəsislik və tamahkarlığının ona hakim ola bilməyəcəyi barədə ən qorxunc andlar içməyə, vədlər verməyə məcbur etdi. Belə bir saziş bağlandıqdan və vəd verildiyindən sonra qoca qalxdı və Dağ Yunusla birlikdə yola düşdü. Onlar Dağ Yunusun qoyun otardığı dağın ətəyinə gəlib çıxdıqdan sonra o, qocanı lövhənin tapıldığı xəndəyə apardı. “Qazmanı götür - qoca buyurdu - dərinliyə qaz”. Qazmanı götürərək Dağ Yunus xəndəyi dərinləşdirməyə başladı və bir azdan üzərində nəhəng qıfılın asıldığı möhkəm qapı göründü. Qoca qıfılı sındırmağı buyurdu. Onlar qapını açdılar və aşağıya aparan pilləkən gördülər. Pilləkənlə aşağı enərək qoca və Dağ Yunus birincidən də möhkəm olan daha bir qapı gördülər. Onun üzərində birincidəkindən daha böyük bir qıfıl asılmışdı. Qorxu Dağ Yunusun bütün varlığını bürüdü. “Qorxma - onu qoca sakitləşdirdi - qıfılı sındır”. Dağ Yunus qıfılı sındırdı. Qapını açdı və onların qarşısında bir-birilə əlaqəli yeddi zaldan ibarət möhtəşəm bir aramgah göründü. Qoca bütün zalların qapılarını açmağı buyurdu. Sonra hər ikisi içəri daxil oldu. Zallardan biri döşəmədən tavana qədər qiymətli daş-qaş düzülmüş qızıl kəmərlərlə dolu idi. Zalın tavanı qızıl külçələrindən düzəldilmişdi, ikinci zal qızıl dinarlarla, üçüncü zal dirhəmlə ağzına qədər doldurulmuş, dördüncü zal qızıl saxsılarla, beşinci zal ağzına qədər at üzəngiləri, qoşqu ləvazimatı və yəhərlərlə doldurulmuşdu, altmcı zal qiymətli daş-qaşla - qırmızı və mavi yaqut, kəhrəba və zümrüdlərlə dolu xəzinə idi. Yeddinci zal ən qiymətli ləl-cavahirat və almazların anbarı idi. Dağ Yunus bu tükənməz var-dövlət və onun gözləri qarşısında canlanan sonsuz sayda dəfinələrdən mat-məəttəl 97 Yüklə 192 Kb. Dostları ilə paylaş:
|