Hazırlayan: İhramcızâde İsmail Hakkı
Yüklə 2,82 Kb. Pdf görüntüsü
|
116 Ali Şeriati rağmen Aişe'nin duygularını kolayca anlar. Fâtıma'nın ellerini öper. Nasıl da sevgiyle konuşuyordu: - "Ali bendendir, ben Ali'den; Fâtıma benim vücudumun bir parçasıdır ". Şimdi ise Hasan ve Hüseyin! İlahi, Hz. Rasûlu'llâh salla’llâhu aleyhi ve sellem, bu iki bebek ile nasıl muamele ediyordu! O, evladcanlıdır. Özellikle de, hep oğlan diledi. Kızını bu günkü kişilerin hesaba sığmayacak derecede seviyor. Şimdi bu kızın iki oğlu var. Efendimizin sallallâhü aleyhi ve sellem bu iki çocuğa yaklaşımı herkesi hayran bıraktı. Onlar dünyaya geldiği andan başlayarak, Hz sallallâhü aleyhi ve sellem sürekli onları kontrol eder. Bir gün odaya girer, Fâtıma ve Ali'nin uykuya daldıklarını görür. Hasan açlıktan ağlar ve evde bir şey yoktur. Efendimiz baba ve anneyi uyandırmaz. Bir kab alıp kendisi bahçedeki inekten süt sağıp Hasan'a içirir, çocuğu sakinleştirir. Bir kez Fâtıma'nın kapısından geçerken Hüseyin'in ağladığını duyuyor. Geri dönüyor, tüm vücudu titrer halde Fâtıma'yı azarlıyor: - Bilmez misin ki, onun ağlaması beni nasıl üzüyor? Zeyd oğlu Üsame anlatıyor ki, bir gün Peygamber sallallâhü aleyhi ve sellem işim olduğu için kapısını Fâtıma, Fâtıma’dır/Kadın 117 çaldım. Kapıyı açtı. Onunla konuşurken fark ettim ki, abasının altında bir şeyler gizler. Şaşkınlık beni sardı. Sordum: "Ya Resulallah, o nedir?". Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem abasını açtı. Gördüm ki, Hasan ve Hüseyin koynundadır. Muhabbet ve heyecandan sesi titrediği halde onlara "Bunlar benim oğullarım, kızımın oğulları. Allah'ım! Ben onları seviyorum, sen de onları sevenleri sev! ". Zehrâ ve Ali'nin çocuklarının nazarında Peygamber sallallâhü aleyhi ve sellem hem baba, hem anne, hem dost, hem veli, hem de, sadece, oyun arkadaşıdır. Bu bebekler anne babalarına oranla daha samimi, onun yanında daha özgürdürler. Bir gün cemaat namazda secdenin uzadığını hissediyorlar. Hep ihtiyarları dikkate alıp böyle anlarda hızlı hareket eden Peygamber neden secdeyi uzattı, diye düşündüler? Namazdan sonra sebebini soruyorlar. Buyuruyor ki: "Secde sırasında Hüseyin belime binmişti. Evde belime binmeyi öğrendiğinden, burada da aynı şekilde hareket etti. Bekledim ki, kendisi inip gitsin ". Evet, Peygamber Fâtıma, Ali, Hasan ve Hüseyin'e olan sevgisini tüm halka izhar ediyor. Bu nedenle herkesin gözü önünde Fâtıma'nın elini öpüyor. Minbere kalktığı zaman bu ailenin ona ne kadar yakın, aziz olduğunu beyan etmektedir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem açıkça şöyle dua ediyor: "Allah'ım, onları sev, onların sevinci benim sevincim, benim sevincim ise Senin sevincin! Onların canını yakanlar - beni üzerler, beni 118 Ali Şeriati incitenleri sende incit! " Böyle bir olağanüstü bağlılığın sebebi nedir? Bu nedeni her şeyden önce bu ailenin kaderinde aramak gerekir. Efendimiz salla’llâhu aleyhi ve sellemin vefatından sonra ilk kurban Fâtıma’dır. Fâtıma’dan sonra Ali, sonra Hasan, daha sonra Hüseyin ve ... nihayet, Zeyneb! Hicretin beşinci yılı Hüseyin'den sonra Zeynep dünyaya gelir. İki yıl sonra ise bir sonraki kız - Ümm-Gülsüm. Bu isimler Peygamber sallallâhü aleyhi ve sellemin kendi kızlarının isimleridir. Evet, Fâtıma aleyhisselâm Peygamberin sallallâhü aleyhi ve sellemin her şeyini değiştirir ve onun tek kimsesi olur. Peygamber sallallâhü aleyhi ve sellemin kızları Zeynep, Rukiye, Ümm-Gülsüm vefat ederler. Hicretin sekizinci yılı oğlu olur – İbrahim doğar. Ama o da vefat eder. Efendimizin tek çocuğu kalır: Fâtıma! Fâtıma ve oğulları! İşte "Ehlibeyt"! Şimdi Hasan ve Hüseyin Peygamber sallallâhü aleyhi ve sellemin yaşam sevincinin ve o, tüm zamanını bu bebeklere ayırır. Evden çıkıp bir yere giderken bu iki bebekten biri, ille de, onun kucağındadır. Böyle bir husus, Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem camide minberde konuşuyor. Herkes dikkatle dinler. Bu Fâtıma, Fâtıma’dır/Kadın 119 arada evlerinin kapısı mescide açılır, Hasan ve Hüseyin Üzerlerinde kırmızı gömlek kapıdan görünürler. Yürüyüb düşüyorlar. Peygamber sallallâhü aleyhi ve sellemin gönlü onlara yöneliyor. Efendimiz görür ki, onlar yürümekte zorluk çekiyor, yürüyemiyorlar. Peygamber sallallâhü aleyhi ve sellem dayanamayıp ayağa kalkıyor. Acele minberden indi, ikisini kucağına alır ve yeniden minbere çıkıyor. Cemaatin bu işten dolayı şaşıranları görüp, sanki sohbeti kestiği için kendini kınıyor. Diyor: "Allah Teala doğru buyurmuştur:" Sizin mallarınız ve çocuklarınız sadece fitnedir ". Çocukların yürüyemediğini görüp güç getirmedim, sözümü yarıda sakladım, onları aldım ". Hüseyin'e iltifatı ise haddi aşıyor. Efendimiz onu omzuna alıyor, onunla oynuyor. Uzanıp onu göğsüne oturtur, "ağzını aç" diyor, öpücüklere dolduruyor. Heyecandan titreyen bir sesle diyor: "Allah'ım, onu dost tut, ben onu dost tutuyorum". Bir gün kendi yakınları ile pazardan geçerken, Hüseyin'i kendi yaşıtları ile oynarken görür. İleri gelip, torununu yakalamak istiyor. O ise, o taraf-bu- taraf koşarak oynuyor. Son olarak, Efendimiz onu tutuyor, bir eliyle başını, öbür eliyle çenesini tutup öpüyor ve diyor: "Hüseyin bendendir, ben Hüseyin'den. Allah'ım, Hüseyin'i seveni sev ". Efendimizin yakın adamlarından biri bu sahneyi inceledi diyor: Yüklə 2,82 Kb. Dostları ilə paylaş:
|