Hazırlayan: İhramcızâde İsmail Hakkı

132  Ali Şeriati 
de  Ali  aleyhisselâma  karşıdır.  Çılgın  zafer  ruhiyyeleri 
geride  kaldı.  Araya  sessizlik  çöküp.  Bir  zaman  Ali 
aleyhisselâmın  darbesinden  şevk  alanların  kalbinde, 
kendileri farkında olmadan, haset yaşandı. 
Hayber  savaşında  eline  bayrak  alıp  saldırıya  geçen  Hz. 
Ebubekir yenilgiyle geri dönüyor. Hz. Ömer de muvaffak 
olamıyor.  Efendimiz  (salla’llâhu  aleyhi  ve  sellem) 
buyuruyor: 
"Sabah bayrağı o kişiye vereceğim ki, hem o, 
Allah'ı  ve  Resulünü  sever,  hem  de  Allah  ve  Resulü  onu 
seviyor". 
Ertesi  gün  bayrak  Ali  aleyhisselâma  verilir.  Ali  eşsiz 
kahramanlıkla kaleleri birbiri ardına fethediyor. 
Bedir  ve  Uhud  savaşlarında  kendini  daha  üstün  bilenler 
cesaret  gösteremediği  takdirde,  Ali  aleyhisselâm  savaş 
meydanlarında  şimşek  gibi  çakıyor.  Huneyn  savaşında 
kendisini  Ali'  aleyhisselâmdan  üstün  tutanlar  kaçtığı 
zaman  Ebu  Süfyan  kahkaha  çekerek,  onları  alaya 
koyuyor: 
"Bunlar 
böyle 
kaçıyor 
Kızıldeniz'e 
dökülecekler". 
Ama  Ali  aleyhisselâmın  şecaati  düşmanda  kin,  dostta 
haset  yaratıyor.  İşte  bu  nedenle  de  eski  dostlar  artık 
düşmanlarla  omuz  omuza.  Artık  dost  düşman,  düşman 
dosta  muhtaçtır.  Ali  aleyhisselâmın  azametine  hakaret 
edilir.  Bu  hakaret  Ali  aleyhisselâmın  faziletlerini 
görmezden  gelinmeye  başlanır.  Onlar  saman  çöpünden 
dağ düzerler. 
Ya Hz. Ebu Bekir ve Hz. Ömer bu süreçte nasıl yer alıyor? 

---

Fâtıma, Fâtıma’dır/Kadın   133 
 
Onlar Ali'nin hakkını kendilerine özgü bir yöntemle gasp 
ediyorlar
. Ali' aleyhisselâmdan söz düşende ki:  
"Ali? Evet! Ama o, hala delikanlıdır! ";  
"Ali? Evet! Ama o, savaşçı ve siyasetten anlamıyor! 
 Cesur, ama harp ilminden habersiz! "; 
 "Ali? Evet! Ama o, çok şakacı! "; 
 "Ali?  Evet!  Ama  şimdi  onun  düşmanı  çoktur,  henüz 
tavsiye edilmez! ";  
"Ali? Evet! Ama o kendinden çok emin! ";  
"Ali?  Evet!  Eğer  hilafet  onun  eline  düşerse,  bu  deveyi 
kendi elinden bırakmaz. O, bu işe çok müştaktır! ". 
Sonuç?  
Sonuç  bu  olur  ki,  Ali  aleyhisselâm  hem  Beni-Ümeyye, 
hem  de  Beni-Umeyyenin  düşmanı  olan  Hz.  Ömer'den 
darbeler  alır.  Hz.  Osman,  Hz.  Ömer'le  anlaşamadığı 
halde,  kendi  akrabaları  Beni-Umeyyenin  ve  Ömer'in 
yardımıyla galip gelir. 
Fâtıma  aleyhisselâm    evde  olsa  da,  herkesi  tanıyor, 
olayları  net  değerlendiriyordu.  Fâtıma  aleyhisselâm  
yürümeyi  mücadelede,  konuşmayı  tebliğde  öğrenmişti. 
O,  döneminin  siyaset  ateşinde  pişmiş  Müslüman 
kadındır. 
Artık 
Peygamber 
sallallâhü 
aleyhi 
ve 
sellem 
defnedilmesinden  birkaç  saat  geçmiştir.  Peygamber'e 

---

134  Ali Şeriati 
sallallâhü  aleyhi  ve  sellem  sevimli  insanlar  onun  evinde 
cem  olup.  Bu  toplantı  Ebu  Bekir'e  -  Sakifede  seçilen 
halifeye  bey’atden  vazgeçmek  demekti.  Hz.  Ebubekir 
vilayet  hutbesi  okur,  Hz.  Ömer  ise  engelleri  ortadan 
kaldırmakla meşguldür. 
Hazrec  reisi  Sad  ibn  Übade  Sakifede  Ensarin  temsilcisi 
olur  ve  şöyle  diyordu  bey’at  etmiyor.  Sonra  ise  isyan 
belirtisi  olarak  Medine'yi  terk  ediyor.  Çok  geçmeden 
haber  yayılır  ki,  Sad  gaybdan  atılan  bir  okla  öldürüldü. 
Kabilelerin  yaklaşımı  farklıdır.  Münasebet  bildirmekle, 
tehlikeyle  karşı  karşıya  korkusu  var.  Dikkat  merkezinde 
ise Fâtıma aleyhisselâmın evidir. Hükümet bu evi tehlike 
kaynağı olarak görüyor. 
Hükümet  karşısındaki  bu  merkezin  direnci  Hz.  Ömer'i 
çok  kızdırır.  Hz.  Ebubekir'in  iktidara  gelmesinde  büyük 
gayretler  göstermiş  Hz.  Ömer,  bu  evdeki  muhalefete 
dayanamıyor. Bu ev ise dışarıda değil, halife hükümetinin 
temsilciliği bulunan camiye bitişiktir. 
Fâtıma  aleyhisselâm    üzüntü  içindedir:  bir  yandan 
Peygamber  sallallâhü  aleyhi  ve  sellemin  vefatı,  diğer 
yandan  Ali  aleyhisselâma  karşı  ihanet!  Onun  hayali 
geçmişe  döner.  Bu  zehir  dolu  düşünceler  onun  bağrını 
parçalıyor  ...  Evden  camiye  gürültüler  düşüyor.  Fâtıma 
aleyhisselâm    Hz.  Ömer'in  sesini  tanır.  Bu  ses  anbean 
yaklaşıyor:  
"Ben bu evi ehli ile birlikte yakacağım!".
 
Fâtıma aleyhisselâm    sözleri açıkça duyar. Gürültü daha 

---

Fâtıma, Fâtıma’dır/Kadın   135 
 
da yaklaşıyor. Fâtıma aleyhisselâmın mescide olan kapısı 
açılır.  Hz.  Ömer'in  kölesi  elinde  alev  getirir.  Fâtıma'nın 
kapısına ateş vurulur. Ömer bağırıyor:  
"Ey Ali, dışarı çık!». 
Evin  kapısı  şiddetle  çarpılır.  Alev  dilimleri  kapının 
çatlakların geçiyor. Hz. Ömer'in sesi biraz daha yükselir. 
Birden  Fâtıma  aleyhisselâmın  feryadı  kopuyor.  Bu 
feryadda dünyanın gam yükü var: 
- Ey baba!  
Ey Allah'ın Resulü! 
 Senden  sonra  Hattab  oğlundan,  Ebu  Kuhafe  oğlundan 
neler görmedik! 
Hz.  Ömer'in  çevresinde  birkaç  adım  geri  çekildi.  Bu, 
Peygamberin  sallallâhü  aleyhi  ve  sellem  sevimli  kızının 
feryadı, öfkesi vardı.  
Kendini  tutamayıp  ağlayanlar  oldu.  Çoğu  Peygamber  ve 
Fâtıma  evinin  kapısında  donup  kalmıştı.  Adamlar 
oturmaya kendisine geliyordu. Hz. Ömer yalnız kaldığını 
görünce, Hz.Ebu Bekir'in yanına gitti. 
Hz.  Ebubekir'in  yanında  toplantıdır.  Ona  Fâtıma 
aleyhisselâmın  öyküsünü  konuşuyorlar.  Onlar,  sanki 
büyük bir faciayı naklediliyor. 
Ebu Kuhafe oğlu ve Hattaboğlu Fâtıma'nın evine gittiler. 
Ama  bu  kez  sakin,  öne  Hz.  Ebubekir  düştü.  Hz.  Ömer 
kılıçla  keserse,  o  da  pamukla  kesiyordu.  Musibetlere 

---