Hələ uĢaqlIqdan mən qocalmIĢam
Yüklə 3,92 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Ġyunun 16-sında təxminən eyni vaxtda iki görüĢ də keçirildi. Azərbaycan prezidenti Əbülfəz Elçibəy Türkiyə baĢ nazirinin müĢaviri Əli Naci Tuncəri və Türkiyə xarici iĢlər
- Valter ġoniyanı qəbul etdi. Bu, onun Bakıda parlament baĢçısı kimi ilk rəsmi qəbuluydu.
- SilahdaĢlarımın dediklərindən və mətbuatdan bilirəm ki, artıq bizim hakimiyyətin dövründə bir dəfə Surət Hüseynov, Rəhim Qazıyev, Ġsgəndər Həmidov, ġadman
- 1993-ün ilk aylarında) S.Hüseynov E.Məmmədovun baĢ nazir olmasının məqsədəuyğunluğu barədə fikir bildirib və bu məsələyə o vaxt ciddi yanaĢılıb, təklif
haradadır? Nədənsə, onları Azərbaycanda görmürəm. Niyə bu adamların hərəsi bir xarici ölkəyə qaçdı? Axı onlar qətiyyətdən danıĢırdılar. Rəsul Quluyev niyə Amerikaya getdi? Əli Ömərov niyə üzə çıxmır, haradadır? Mahir Cavadov hanı? Tamerlan Qarayev Çinə getməyə niyə razı oldu? Heç olmazsa birisi oturaydı da Azərbaycanda! Lağ etməklə deyil. Mənim məsləkim, əqidəm var və kimin qətiyyətli olduğunu bir daha sübut edəcəyəm!
-Bakıdan Kələkiyə getməklə nəyə nail oldunuz? -Azərbaycanda vətəndaĢ müharibəsinin qarĢısını almağa! Ən baĢlıcası budur. Bir də, Azərbaycanın sağlam qüvvələrinin, o sıradan demokratik müxalifətin qırılmasının qarĢısını aldım - onlar məhv ediləcəkdi!
Bir Ģeyi də demək istəyirəm. Biz yaxın adamlarımızla məsləhətləĢdik, bəzi məsələləri müzakirə etdik (onların adını hələ çəkmək istəmirəm). Nəcəf Nəcəfov mənə dedi ki, sənin və bizim son məqsədimiz iki Ģeyə nail olmaqdır - birincisi, Azərbaycanı vətəndaĢ müharibəsindən, ikincisi, sağlam qüvvələri ölümdən qurtarmaq. Bu sözü Nəcəf bəy dedi, biz də bəyəndik. Bir neçə nəfərimiz və mən onu yerinə yetirdik.
-Ancaq axı Nəcəf bəyin Sizin Kələkiyə getməyinizdən xəbəri yoxdu... -Xeyr, yoxdu. O, bu sözü bir qədər qabaq demiĢdi - duyumu çox güclüdür. Söz deyildi və mən də onu yerinə yetirdim. Nəcəf Nəcəfovun bir sözü də vardı ki, xalqın vətəndaĢ müharibəsindən qorxmasına çalıĢmaq lazımdır - xalq bu müharibədən qorxmayıb ona girsə sonra onu oradan çıxarmaq mümkün olmayacaq. Çox düzgün fikirdi. Biz xalqı qorxutduq, vətəndaĢ müharibəsindən çəkindirdik. Xalq vətəndaĢ müharibəsindən indi də qorxur. Amma onun içinə girsəydi çıxarmaq olmazdı - oradan çıxmaq istəmir, bu odu söndürmək olmur ».
(Ə.Elçibəyin Ə.Tahirzadə ilə söhbətindən. - «Elçibəylə 13 saat üz-üzə», Bakı, 1999, s.83-84). 16 iyunda Rusiya XĠN-nin nümayəndəsi Azərbaycandakı hadisələrlə bağlı bəyanat yaydı. Orada oxuyuruq: “Prezident Ə.Elçibəy xalqa müraciət edərək əhalini sakitliyə çağırmıĢ və ümid etdiyini bildirmiĢdir ki, münaqiĢəni sülh yolu ilə aradan qaldırmaq mümkün olacaqdır. Ümid etmək istərdik ki, prezidentin bu çağırıĢı lazımi tərzdə (?!-Ə.T.) qəbul olunacaqdır”.
Bir Ģeyi də xatırladım - ölkədəki gərginlik Azərbaycan manatının məzənnəsinin kəskin Ģəkildə enməsinə səbəb olmuĢdu - 16 iyunda artıq 11 manat 60 qəpik 1 ABġ dollarına bərabərdi. GƏRƏK BAġ NAZĠR QĠYAMI DƏSTƏKLƏMƏSĠN… H.Əliyevin parlamentin spikeri seçilməsindən vur-tut bir gün ötmüĢdü. Əbülfəz Elçibəyin qayğısı daha da artmıĢdı - açıq Gəncə təzyiqlərinin üstünə gizli Bakı təzyiqləri də gəlmiĢdi. Prezidentə indi gün kimi aydındı ki, H.Əliyev nəinki Surəti sakitləĢdirməyə çalıĢmır, əksinə, onu hakimiyyətin üzərinə daha çox qaldırmaq istəyir. Bu istəkdə ciddi məntiq də vardı - əgər 15 iyunadək (spiker seçilənədək) Gəncəylə Bakı arasında manevr edən H.Əliyevə Surətlə Elçibəyin ikisini də qoruyub saxlamaq zəruriydisə ĠNDĠ onlardan (xüsusən onun da arxasında Rusiyanın dayandığı silahlı Surətdən) qurtulmaq lazımdı və Əliyev özü onlarla döyüĢəcək qədər sadəlövh deyildi... “Azadlıq” qəzeti 17 iyun tarixli sayında xəbər verdi ki, dövlət katibi Ə.Kərimov prezident Elçibəyin baĢ nazir vəzifəsinə namizədlərlə danıĢıqlar apardığını bildirib. Qəzet mötəbər mənbələrə əsaslanaraq bunu da yazırdı ki, E.Məmmədov hökumətə rəhbərlik etməyə söz verib. (O.Qasımovun bildirdiyinə görə, E.Məmmədov baĢ nazir olmağa öncə razılıq versə də sonra imtina edib və bunun səbəbini durumun aydın olmamasıyla izah edib). KeçmiĢ dövlət müĢaviri Arif Hacıyev: «1992-ci ilin may hadisələri zamanı demokratik qüvvələrin Azərbaycanda hakimiyyətə gəldiyi dönəmdə Etibar Məmmədovun baĢ nazir olması məsələsi ilk dəfə müzakirə olunub. Bu müzakirələrdə Milli Ġstiqlal Partiyasını Nazim Ġmanov, Fuad Ağayev və Vaqif Kərimov (bəzən Rəsul Quluyev də qatılırdı), Xalq Cəbhəsi Partiyasını Pənah Hüseynov, mən və Qurban Məmmədov təmsil edirdik (bəzən yekun məsələlərə Ġsa Qəmbər də qoĢulub). E.Məmmədovun nü-mayəndələri baĢ nazirə böyük səlahiyyətlər tələb etdilər - Azərbaycanın əsas iqtisadi qurumları, güc qurumları bütövlükdə baĢ nazirə tabe olmalıydı. Buna Əbülfəz Elçibəy razı olmadı. Mayın 16-sı, ya 17-sində parlament binasının 5-inci mərtəbəsində Əbülfəz bəylə E.Məmmədovun təkbətək görüĢü oldu. Biz çöldə gözləyirdik. Qapıdan birinci E.Məmmədov çıxdı və getdi. Sonra Əbülfəz bəy çıxdı və dedi ki, baĢ tutmadı. KeçmiĢ kommunist nomenklaturası nümayəndələriylə danıĢıqlar yalnız bundan sonra baĢlandı.
4 iyun hadisələrindən sonra E.Məmmədovun baĢ nazir təyin edilməsi haqqında yenidən müzakirələr aparılıb. Prezidentinin tapĢırığıyla mən bu məqsədlə E.Məmmədovla iyunun 7-si, ya 8-ində görüĢərək (bu vaxt baĢ nazir Pənah Hüseynov artıq istefa vermiĢdi) hakimiyyətin Elçibəylə E.Məmmədov arasında bölünməsini ona təklif etmiĢ, məsələnin mahiyyətini, Azərbaycan hökumətinin, prezidentin mövqeyini E.Məmmədova açıqlamıĢam. Təbii ki, bunun əvəzində E.Məmmədovun qarĢısına Ģərtlər qoyulurdu. Ġlk və baĢlıca Ģərt buydu ki, o, Gəncədə baĢ verən
Yüklə 3,92 Mb. Dostları ilə paylaş:
|