İLÂHÎ Nİzam ve kâİnat
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
BEDRİ RUHSELMAN 77 * * * İnsanlık safhasının, yâni hidrojen atomu devresinin üstünde başlayan vazife organizasyonlarına varlıklar birdenbire sokul- mazlar. Bunun için uzun hazırlıklardan sonra vazife plânının icaplarına uygun bir idrak seviyesine ulaşmış olmak gerekir. Bu da dediğimiz gibi ancak, hidrojen âleminin en iptidaî kademe- lerinden en üst kademelerine kadar geçecek uzun, hem de çok uzun bir hazırlık devresinden sonra olur. İlk varlık hâlinden en yüksek bir insan varlığı hâline gelinceye kadar idrakin böyle bir vazife liyakatini kazanabilmesi için geçirilmesi lâzım gelen safa- hatı evvelce belirtmiştik. Bu safhaların başında organizasyon sis- teminin en iptidaî yürüyüşüne başlangıç olmak üzere nebatlarda otomatik-mekanik insiyaklarla bir nevi topluluk hayatı başlar. Bu topluluklar varlıkların hayatı ilerledikçe daha şümullenir ve mânâsını genişletir. Hayvanlarda bu topluluk daha ziyade teba- rüz eder. Henüz bir cemiyet hayatı başlamamış olmakla beraber, ona doğru ilk hazırlıkları ifade eden oldukça mânâlı topluluklar hayvanlar arasında mevcuttur. Meselâ karıncaların, arıların, top- lu hâlde yaşayan bâzı hayvanların otomatik toplulukları buna misaldir. Bunlar insan hayatındaki mâşerî plânlara namzet olan var- lıkların tertipli hazırlanışlarıdır. Bittabî bunları birbirlerine bağlayan üst tesirler ve bağlar vardır. Bunlar da bu sahalarda çalışan vazifeli varlıklardan gelmektedir. Böylece, kışlık zahire- lerini biriktirmek için karınca toplulukları teşkilâtlandırılır, arı toplulukları keza. Bazan yuvalarını, mütecaviz kartallara karşı korumak için civardaki bütün leylekler bir araya toplanarak bu canavarlarla bir ordu hâlinde harp ederler. Bâzı vahşi hayvan- lar aç kaldıkları zaman sürüler teşkil ederek avcılığa çıkarlar. Hayvanlarda sık görülen bu hâller, onların daha üst mâşerî plân hazırlıklarının insiyakî tatbikatını yapabilmelerini sağlamak için vazifeli varlıklar tarafından gönderilen lüzumlu tesirlerle husule getirilmektedir. Nihayet insanların gene kısmen otomatik, kısmen yarı idrakli olan toplulukları ve cemiyet hayatları gelir. Burada artık yüksek İLÂHÎ NİZAM VE KÂİNAT 78 vazife organizasyonlarına ulaşmanın doğrudan doğruya ve en yakın hazırlık tatbikatları başlar. İnsan hayatının gayesi de bu yolda lüzumlu olan hazırlıkları bitirmektir. Bundan başka, bir insanı teşkil ve idare eden varlığın da o insan bedeniyle, karşılıklı bir organizatör-organizma durumu vardır. O varlık insanın asabî sistem hüceyrelerinden teşkil et- miş olduğu manyetik alana hâkim olmak suretiyle o hüceyreler vâsıtasıyla bütün bedeni, organizmayı idare eder. Burada varlık organizatör, beden ise organizmadır. Bütün bu toplulukların, bu organizasyonların, bu sistemlerin, her madde topluluğunun, topluluk sistemlerinin, kombinezon- larının faaliyetleri, birbirleriyle olan münasebetleri, hulâsa her olay, her durum, her şey ancak, ilâhî nizamın büyük ahengi için- de, bu tesirler mekanizmasıyla sağlanır. * * * Her organizmaya yukarıdan, yanlardan, aşağılardan bir sürü tâli ve yan tesirler de gelir ki bu tesirlerin içinde hem o organi- zasyonun vazifesini kolaylaştırıcı müspet tesirler vardır, hem de onun kuvvetlenmesi, görgü ve tecrübelerinin artması, inkişaf ve tekâmül etmesi için sarsıcı, bozucu ve hattâ yıkıcı menfî tesirler mevcuttur ve bunlar o organizmanın imtihan, tecrübe ve müşa- hede tatbikatlarının meydana gelişlerine sebep olurlar. Bütün bu tâli tesirler o organizmanın yetişmesi için idrakli veya otomatik olarak çalışan bir sürü vazifeli varlıktan gelir. Yüksek kâinat me- kanizmasına bağlı bu vazifeliler, varlıkların, beden hayatların- daki vazifelerinde başarı kazanmalarını temin edecek cehit ve gayretleri göstermelerine zemin hazırlamak için -tekâmül mater- yalleri olarak- ağırlaştırıcı, güçleştirici ve bazan da imkânsızlaş- tırıcı bir sürü hâdiseyi onların önlerine sürerler. Bu materyaller, varlıkların gittikçe liyakatlerini arttırmaları, kuvvetlenmeleri ve daha üst durumlara kayarak yükselebilmeleri için ilâhî nizamın kanunlarına göre tertip ve tanzim edilmişlerdir. Fakat insanlar, bilgisizlikleri yüzünden bunları daima başlarına gelmiş birer felâket olarak tanırlar. BEDRİ RUHSELMAN 79 * * * Organizasyonların, yüksele yüksele kâinatın üst hudutların- daki ünite’de nihayet bulduklarını söylemiştik. Ünite’ye varınca- ya kadar bu organizasyon elemanları aslî prensibin yüksek icap- larına intibak etmek suretiyle idraken yavaş yavaş birleşirler. O kadar ki ünite’ye girdikleri zaman, pek küçük nüanslar müstes- na olmak üzere, onların idrakleri yüksek icaplara her noktasında ve tam liyakatle intibak etmiş bulunur ve o zaman onlar, kâi- natşümul yüksek faaliyetlere aşağılarda olduğu gibi, organiza- tör-organ zaruretlerine tâbi olmadan, insan aklının eremeyeceği tek ve büyük bir organizasyon vahdeti içinde devam ederler. İşte bu, aslî prensibin kâinata ve ruhlara ait kudreti ile, kâinatımızın bütün imkânlarının birleştiği bir hakikattir. Bize nazaran görü- nen bu cephesine bakarak biz ona ünite diyoruz. Zira orada aslî prensibin ruhlara ve kâinata ait kudretleriyle, kâinat bütünü bir vahdet teşkil eder. Demek ki organizasyonlar ünite’ye yaklaştıkça, idraklerin, hürriyetlerin ve mesuliyetlerin artması nisbetinde vahdete doğ- ru yürüyüş hızlanır. Organizatörlük-organlık münasebetleri arasındaki bağlar gittikçe gevşer ve nihayet kaybolur. O zaman ünite dediğimiz kâinatşümul vahdet tahakkuk eder. Bu hususta ileride izahat verilecektir. * * * Âlemlerin ilk kısımlarında, ilk kaba hidrojen safhasında ruh- ların henüz hâkim olabildikleri varlıklar yoktur. Bu bakımdan da onlar hakkında zaten böyle bir organizasyon sistemi bahis mevzuu olamaz, hattâ bu ruhların toplulukları da düşünülemez. Burada aslî tesirlerle kurulmuş, ruhların mekanik tekâmüllerini sağlayan, insan aklının eremeyeceği bir idare sistemi vardır. İşte bu idare sistemi altında ruhlar, ilâhî nizama göre taayyün etmiş yollarda mekanik olarak sürüklenirler. Çok uzun süren ve ruhlar için pasif hâllerde geçirilen bu tarzdaki tatbikatlarla bu iptidaî ruhlar varlık safhasına doğru yavaş yavaş yükselirler. Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|