2
A Z Ə R B A Y C A N V Ə K İ L İ ‐ XIII nömrə
Müzəffər Ağazadə
Əməkdar hüquqşünas
SON AMNİSTİYA AKTLARININ FƏRQLİ
XÜSUSİYYƏTLƏRİ
Amnistiya sözü yunancadan tərcümədə “unutmaq”, “bağışlamaq” mənasını verir. Amnistiya
cinayət hadisəsi törətmiş şəxslər barəsində dövlətin iradəsi ilə həyata keçirilən humanist tədbirdir.
Verilməsi dövlətin müstəsna səlahiyyətinə aid olan amnistiya aktı bir qayda olaraq ölkədə
iqtisadi, sosial sahədə əldə olunan görkəmli nailiyyətlər, beynəlxalq aləmdə tarixi əhəmiyyət kəsb
edən əlamətdar hadisələrlə bağlı dövlətin ali nümayəndəli orqanı və ya dövlət başçısı tərəfindən
qəbul olunur. Görkəmli dövlət və ictimai xadimlərin yubileyləri şərəfinə amnistiya aktlarının
verilməsi hallarına da təsadüf edilir.
Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 95‐ci maddəsinə əsasən ölkəmizdə amnistiya
aktlarının qəbulu Azərbaycan Respublikasının Milli Məclisinin səlahiyyətinə aid edilmişdir.
Respublikamızın keçmiş SSRİ‐nin tərkibində olduğu 69 il ərzində Sovetlər İttifaqında cəmi 12
dəfə (1938‐ci ildə 2 dəfə, 1944, 1945, 1953, 1967, 1972, 1975(2), 1979, 1982 və 1985‐ci illərdə)
amnistiya aktı qəbul edilmişdisə, müstəqillik əldə etdiyimiz 25 il ərzində qəbul olunan amnistiya
aktlarının sayı 14‐ə çatmışdır. Bu amnistiya aktlarının tətbiqi sayəsində cinayət hadisəsi törədən
minlərlə şəxs cinayət məsuliyyətindən, məhkəmə hökmü ilə təyin olunan cəzaları çəkməkdən tam
və ya qismən azad olunmuş, yaxud onlara təyin olunan cəzanın müddəti azadılmış yaxud cəzanın
növü dəyişdirilməklə yüngüləşdirilmişdir. Bir sıra hallarda amnistiya tətbiq olunan şəxslərin
məhkumluqları üzərlərindən götürülmüşdür.
Müstəqillik illərində Azərbaycanda qəbul edilən amnistiya aktları aşağıdakılardır:
1. Azərbaycan Respublikasının məhkəmələri tərəfindən məhkum edilmiş şəxslərə Azərbaycan
Respublikasının Dövlət Müstəqilliyinin elan edilməsi münasibətilə amnistiya verilməsi haqqında
6 noyabr 1991ci il tarixli Qanun,
2. Azərbaycan Demokratik Respublikasının 74 illiyi münasibətilə amnistiya verilməsi haqqında
15 iyul 1992ci il tarixli Qanun,
3. Azərbaycan Respublikasının Gəncə şəhərində 1993‐cü il 4‐10 iyun hadisələrində iştirak
etmiş, şəxslərə amnistiya verilməsi haqqında 9 iyun 1993‐cü il tarixli Qanun.
4. Azərbaycan Respublikası günü münasibətilə amnistiya haqqında 22 may 1996‐cı il tarixli
Qərar,
5. Hərbi cinayətlər törətmiş şəxslər barəsində dövlət müstəqilliyi günü münasibətilə amnistiya
haqqında ‐ 17 oktyabr 1997‐ci il tarixli Qərar,
6. Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin 80 illiyi münasibətilə amnistiya haqqında 12 may 1998ci
il tarixli Qərar,
7. Dünya azərbaycanlılarının həmrəyliyi günü münasibətilə amnistiya haqqında 29 dekabr
1998‐ci il tarixli Qərar,
8. Avropa Şurasının 50 illiyi münasibətilə amnistiya haqqında 10 dekabr 1999cu il tarixli
Qərar,
9. Azərbaycan Respublikasının Avropa Şurasının üzvlüyünə qəbul edilməsi münasibətilə
amnistiya haqqında ‐ 01 fevral 2001‐ci il tarixli Qərar,
Mühasibələr və mövqelər
A Z Ə R B A Y C A N V Ə K İ L İ ‐ XIII nömrə
3
10. İkinci Dünya Müharibəsində faşizm üzərində qələbənin ildönümü münasibətilə amnistiya
haqqında 06 may 2003‐cü il tarixli Qərar,
11. Azərbaycan xalqının ümummilli lideri Heydər Əliyevin xatirəsinə həsr olunmuş amnistiya
haqqında – 08 may 2007‐ci il tarixli Qərar,
12. Novruz bayramı münasibətilə amnistiya elan edilməsi haqqında 17 mart 2009cu il tarixli
Qərar,
13. Azərbaycan xalqının ümummilli lideri Heydər Əliyevin 90 illik yubileyi munasibətilə
amnistiya elan edilməsi haqqında 07 may 2013‐cü il tarixli Qərar,
14. 28 may‐Respublika Günü münasibətilə amnistiya elan edilməsi haqqında 20 may 2016‐cı
il tarixli Qərar.
Amnistiya aktları ölkə Konstitusiyasına, qüvvədə olan cinayət, cinayət‐prosessual və cinayət‐
icra qanunvericiliklərinin tələblərinə uyğun qaydada qəbul və tətbiq olunur. Bu aktlarda
amnistiyanın təsiri altına düşən şəxslərin dairəsi, tətbiqi qaydaları, amnistiyanı tətbiq etməli
orqanlar, onların səlahiyyət dairəsi, icra müddəti kimi hallar öz əksini tapır. Amnistiya aktlarında
həmçinin bu aktların tətbiqini məhdudlaşdıran hallar sadalanır. Belə məhdudiyyətlər adətən
törədilən cinayətlərin ictimai təhlükəlilik dərəcəsi ilə bağlı olur və amnistiya elan olunan vaxtda
dövlətin cinayət‐cəza siyasətinin mahiyyətini, hansı ictimai‐təhlükəli əməllərə qarşı mübarizəyə
daha çox üstünlük verməsini özündə əks etdirir. Bir qayda olaraq ağır və ya xüsusilə ağır cinayət
hadisələri törədən, habelə cəzaçəkmə müəssisələrində cəza çəkərkən qəsdən cinayət törədənlər,
habelə əvvəllər amnistiya və ya əfvetmə aktlarına əsasən cəzaçəkmə müəssisələrində azadlıqdan
məhrumetmə cəzasını çəkməkdən azad olunmuş və yenidən qəsdən cinayət törətmiş şəxslər
haqqında amnistiya aktlarının tətbiqi məhdudaşdırılır.
Cinayət‐hüquq nəzəriyyəsinə görə amnistiya müddətsizdir, cinayət məsuliyyətinə cəlb etmə
vaxtından asılı olmayaraq amnistiya aktı qüvvəyə minənədək cinayət törətmiş bütün şəxslər
haqqında tətbiq olunmalıdır
. (Burada və bundan sonra cinayət törətmiş şəxslər dedikdə yalnız
əməlləri amnistiya aktının təsiri altına düşən şəxslər nəzərdə tutulur). Həm də amnistiya aktları
nəinki məhkəmədə baxılmaqda olan işlər üzrə təqsirləndirilən şəxs qismində keçən şəxslər, yaxud
cəza çəkmədə olan məhkumlar barəsində, həmçinin təhqiqat, ibtidadai istintaq orqanlarının
icraatlarındakı materiallar və işlər üzrə keçən şəxslər barəsində də tətbiq olunmalıdır.
Konstitusiyanın 149‐cu maddəsinə və Cinayət Məcəlləsinin (CM‐nin) 10‐cu maddəsinə əsasən
şəxsin hüquqi vəziyyətini yaxşılaşdıran, məsuliyyətini yüngülləşdirən normativ hüquqi aktların
geriyə qüvvəsi vardır. Amnistiya aktları cinayət törətmiş şəxslərin vəziyyətini yaxşılaşdırmağa
xidmət etdiyindən dövlət adından qəbul edilən bu akt nəinki indiki vaxtda, eləcə də gələcək
zamanda baş verən hallara da şamil edilməlidir. (Məsələn, məhkumun əməlinin yuxarı instansiya
məhkəmələri tərəfindən sonradan cinayət qanununun daha yüngül cəza nəzərdə tutulan maddəsinə
tövsif edilməsi halları).
Amnistiyanın tətbiq edilməsi imperativ xarakter daşıyır, onu tətbiq edən orqanın, vəzifəli
şəxsin, hətta haqqında amnistiya tətbiq edilən şəxsin iradəsindən asılı olmadan tətbiq olunmalıdır.
Bu məsələdə yalnız bir halda istisnalığa yol verilir. Bu da ondan ibarətdir ki, haqqında cinayət
xarakterli material və ya cinayət işi olan şəxs təhqiqat, yaxud ibtidai istintaq dövründə, habelə
məhkəmədə işə baxılanadək özü barəsində amnisiya tətbiq olunmasına etiraz edərsə bu əsasla
material üzrə cinayət işi başlanması rədd edilə, yaxud cinayət işinin icraatına xitam verilə bilməz.
Belə hallarda Cinayət‐Prosessual Məcəllə (CPM) ilə müəyyən edilən normalara uyğun olaraq icraat
davam etdirilməli və hökmün çıxarılması ilə başa çatdırılmalıdır. Məhkəmə araşdırılması gedişində
şəxsin təqsirli olması sübuta yetərsə iş üzrə ittiham hökmü çıxarılmaqla o, amnistiyaya uyğun olaraq
cəzadan azad edilməlidir (CM‐nin 44.2.2‐ci maddəsi). Qalan bütün hallarda təhqiqat, ibtidai istintaq
orqanları və məhkəmələrin icraatlarında olan material üzrə cinayət işi başlanması rədd edilməli,
yaxud şəxs haqqında cinayət təqibinə xitam verilməlidir.