Karbondioksit asimilasyonu ile yeşil bitkilerde fotosentez sonucu oluşurlar. Karbondioksit asimilasyonu ile yeşil bitkilerde fotosentez sonucu oluşurlar

Doğada bulunan karbonhidratların geniş bir sınıfını oluşturan polisakkaritler çok sayıda monosakkarit molekülünden meydana gelmiş makro moleküllerdir. Oligosakkaritler gibi glukozidik bağlarla bağlanmış monosakkarit polimerlerdir. Asitlerle ve spesifik enzimlerle tamamen hidrolizinde monosakkaritleri ve monosakkarit türevlerini verirler.

• Doğada bulunan karbonhidratların geniş bir sınıfını oluşturan polisakkaritler çok sayıda monosakkarit molekülünden meydana gelmiş makro moleküllerdir. Oligosakkaritler gibi glukozidik bağlarla bağlanmış monosakkarit polimerlerdir. Asitlerle ve spesifik enzimlerle tamamen hidrolizinde monosakkaritleri ve monosakkarit türevlerini verirler.

Polisakkaritlerdeki monosakkarit sayısı çok geniş bir aralık göstermektedir. Polisakkaritlerdeki monosakkarit sayısı polimerleşme derecesi olarak tanımlanır. Az sayıdaki polisakkaritte bu değer 100’ün altında kalmaktadır. Çoğu polisakkaritte polimerleşme derecesi 200-3000 arasında değişir. Selüloz gibi büyük moleküllü polisakkaritlerde ise 7000-15000 arasında bulunur.

• Polisakkaritlerdeki monosakkarit sayısı çok geniş bir aralık göstermektedir. Polisakkaritlerdeki monosakkarit sayısı polimerleşme derecesi olarak tanımlanır. Az sayıdaki polisakkaritte bu değer 100’ün altında kalmaktadır. Çoğu polisakkaritte polimerleşme derecesi 200-3000 arasında değişir. Selüloz gibi büyük moleküllü polisakkaritlerde ise 7000-15000 arasında bulunur.

Bitkilerde ozmotik basıncı yükselteceğinden dolayı şekerler monosakkaritler halinde depolanamaz ve bu nedenle de polisakkaritlere çevrilerek saklanırlar. Glikoz polisakkaritlerde en çok bulunan monosakkarittir. Ayrıca fruktoz, mannoz, galaktoz, ksiloz ve arabinoz birimlerine de rastlanmaktadır.

• Bitkilerde ozmotik basıncı yükselteceğinden dolayı şekerler monosakkaritler halinde depolanamaz ve bu nedenle de polisakkaritlere çevrilerek saklanırlar. Glikoz polisakkaritlerde en çok bulunan monosakkarittir. Ayrıca fruktoz, mannoz, galaktoz, ksiloz ve arabinoz birimlerine de rastlanmaktadır.

Yapıda yer alan monosakkaritlerin cinsine, sayılarına ve molekül dizilişine bağlı olarak birçok farklı polisakkarit molekülü bulunmaktadır. Bunlar makro moleküllü bileşiklerin karışımını gösterirler ve bunun için müşterek bir kapalı formüle sahip değildirler. Polisakkaritlerin bileşimlerinden başka glukozid bağlarının yeri (1,4; 1,6; 1,3 vb.) ve türü (α- ya da β-glukozid bağı), karbon zincirinin kuruluşu (düz, dallanmış) temelinde farklılıklar da bulunmaktadır. Kimyasal yapılarından dolayı polisakkaritler, homoglikan (homopolisakkarit) ve heteroglikan (heteropolisakkarit) olarak iki gruba ayrılırlar.

• Yapıda yer alan monosakkaritlerin cinsine, sayılarına ve molekül dizilişine bağlı olarak birçok farklı polisakkarit molekülü bulunmaktadır. Bunlar makro moleküllü bileşiklerin karışımını gösterirler ve bunun için müşterek bir kapalı formüle sahip değildirler. Polisakkaritlerin bileşimlerinden başka glukozid bağlarının yeri (1,4; 1,6; 1,3 vb.) ve türü (α- ya da β-glukozid bağı), karbon zincirinin kuruluşu (düz, dallanmış) temelinde farklılıklar da bulunmaktadır. Kimyasal yapılarından dolayı polisakkaritler, homoglikan (homopolisakkarit) ve heteroglikan (heteropolisakkarit) olarak iki gruba ayrılırlar.

Bu polisakkaritlerin tamamı aynı monosakkaritlerden meydana gelmişlerdir. Nişasta, glikojen, inülin gibi bazıları depo formları olarak işlev görürler ve depo homoglikanlar olarak adlandırılırlar. Selüloz, kitin gibi bazıları ise bitki hücre duvarlarında ve hayvan dış kabuklarında yapısal işlev görürler. Bunlar ise yapısal homoglikanlar olarak adlandırılırlar. Bu iki gruba girmeyen ve mannan, galaktan gibi her iki işlevi sağlayan homoglikanlar da bulunmaktadır.

• Bu polisakkaritlerin tamamı aynı monosakkaritlerden meydana gelmişlerdir. Nişasta, glikojen, inülin gibi bazıları depo formları olarak işlev görürler ve depo homoglikanlar olarak adlandırılırlar. Selüloz, kitin gibi bazıları ise bitki hücre duvarlarında ve hayvan dış kabuklarında yapısal işlev görürler. Bunlar ise yapısal homoglikanlar olarak adlandırılırlar. Bu iki gruba girmeyen ve mannan, galaktan gibi her iki işlevi sağlayan homoglikanlar da bulunmaktadır.

Heteroglikanlar, çeşitli monosakkarit ve/veya üronik asit moleküllerinden meydana gelirler. İki farklı monosakkarit biriminden meydana gelen polisakkaritlere diheteroglikan, üç farklı monosakkarit biriminden meydana gelen polisakkaritlere ise triheteroglikan denir. İsimlendirme bu şekilde devam etmektedir.

• Heteroglikanlar, çeşitli monosakkarit ve/veya üronik asit moleküllerinden meydana gelirler. İki farklı monosakkarit biriminden meydana gelen polisakkaritlere diheteroglikan, üç farklı monosakkarit biriminden meydana gelen polisakkaritlere ise triheteroglikan denir. İsimlendirme bu şekilde devam etmektedir.

Heteroglikanlar tüm organizmalar için ekstrasellüler destek sağlamaktadır. Heteroglikanlara örnek olarak heksozan grubundan hemiselüloz, glikomannoglikan ve galaktomannoglikan, çeşitli monosakkaritlerin yanında üronik asitleri de içerenlere arap zamkı ve tragant zamkı, üronik asitler yanında aminoasitleri içerenlere de glikozaminoglikanlar verilebilir. Yapısında amino grubu bulunan ya da hidrojen alıp metillenmiş yahut da oksitlenip karboksillenmiş monosakkarit içeren polisakkaritlere türev polisakkaritler denir.

• Heteroglikanlar tüm organizmalar için ekstrasellüler destek sağlamaktadır. Heteroglikanlara örnek olarak heksozan grubundan hemiselüloz, glikomannoglikan ve galaktomannoglikan, çeşitli monosakkaritlerin yanında üronik asitleri de içerenlere arap zamkı ve tragant zamkı, üronik asitler yanında aminoasitleri içerenlere de glikozaminoglikanlar verilebilir. Yapısında amino grubu bulunan ya da hidrojen alıp metillenmiş yahut da oksitlenip karboksillenmiş monosakkarit içeren polisakkaritlere türev polisakkaritler denir.