Kitab-ibrahim-esas Layout 1
Yüklə 4,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Avtandil Ağbaba, Respublikanın əməkdar jurnalisti, dosent ÖMÜRDƏN QOPAN KƏRPİCLƏR
- İbrahim Dünyadan vaxtsız köçmüş İbrahim Ömərovun əziz xatirəsinə
- Dəyanət Səlimxanlı, şair‑jurnalist, Məmməd Araz və Qızıl qələm mükafatı laureatı Bir səhərin baş Mübtədasından gələn ağrılı, acılı baş
A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 156 Avtandil Ağbaba, Respublikanın əməkdar jurnalisti, dosent ÖMÜRDƏN QOPAN KƏRPİCLƏR Q əfil ölümlər həmişə amansız olub. Hamı kimi mən də qəfil ölümlərin varlığına inanmamışam. Daha doğ‑ rusu, inanmaq istəməmişəm. Ölüm onsuz da heç kəsə, heç nəyə baxmadan bildiyini eləyir. Vaxtlı‑vaxtsız, vədəli‑vədəsiz tutduğunu aparır. Nə qədər acı olsa da, hamı bu sirli varlıqla barışmalı, taleyin hökmünə boyun əyməli olur. İbrahimin ölüm xəbəri də beləcə oldu. Qəflətən gəldiyi kimi qəflətən də getdi. Özü ilə bir dünya kədər qoydu. İbrahimin yox‑ luğundan, əbədiyyətə qovuşmasından doğan bir dünya kədər... Onun gülərüz çöhrəsini, həlim təbəssümünü, şirin danışı‑ ğını kim unuda bilər?! Sumqayıt Dövlət Universitetində inzi‑ bati və təsərrüfat işləri üzrə prorektor işlədiyi qısa bir müddətdə böyük bir kollektivin dərin hörmətini qazandı. Eşqi, amalı yalnız qurub‑yaratmaqdı. Qurdu, yaratdı da. Az bir müddət ərzində universitetdə xeyli iş gördü. Onu tanıyanların qəlbində də qurub‑yaradan, həmişə yaxşılığa can atan bir insan kimi qaldı. A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 157 İbrahim Ömərov Qərbi Azərbaycanın Ağbaba mahalının Göllü kəndində anadan olmuşdu. Babası Alı kişi, atası Nizami Məmmədcanlı Ağbabanın sayılıb‑seçilən kişilərindən idi. Da‑ yıları Kamran və Hümbət Musayevlər Azərbaycanın tanınmış ziyalılarıdır. Məmmədcanlılar nəsli Qarsdan, Borçalıdan, Qa‑ zaxdan üzü belə səpələnmişdilər. Xeyirxah işləri, işıqlı əməlləri ilə ad‑san qazanmışdılar. İbrahimin atası Nizami Məmməd‑ canlı ilə gəncliyimdə Ağbabanın Öksüz kənd məktəbində müəllim işləmişdim. Sonralar tale elə gətirdi ki, onunla bir‑ likdə “Qaçaq Usuf” dastanını toplayıb Bakıda nəşr etdirdik. Qaçaq Usuf XX əsrin əvvəllərində çar Rusiyasına qarşı müba‑ rizə aparan el qəhrəmanlarından biri olmuşdu. İgidliyi, səxa‑ vəti ilə ətraf mahallarda da ad çıxarmışdı. Oğlu Məmmədvəli 1918‑ci ildə Qarsın müdafiəsində böyük şücaət göstərmişdi. İndi Qaçaq Usufun törəmələrinin bir tirəsi Qarsda, Türkiyənin digər ərazilərində yaşayırlar. Nizami Məmmədcanlı bu dastandan, onun qəhrəmanları Qaçaq Usufdan, Allahyar bəydən, Astan ağadan həmişə həyə‑ canla, sinədolusu danışardı. Nizaminin nəsli də Qaçaq Usufun törəmələrindən idi. 1988‑ci ildə deportasiya olunduqdan sonra Bakıda məskunlaşmışdı. Ancaq doğma Ağbabanı, Göllünün buz bulaqlarını, alp çəmənliklərini heç vaxt unuda bilmirdi. Elə bu həsrətlə dünyadan köçdü. Amansız əcəlin sərt küləkləri ulu bir nəslin yarpaq tökümünü biçib qurtarmaqdan doymadı. O yarpaqdan biri də İbrahim oldu. Yaşıl, bahar ətirli bir yar‑ paq... Qədim bir el bayatısında deyilir: Əzizim hər ayından, Hər ulduz, hər ayından, Gündə bir kərpic qopur, Ömrümün sarayından. A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 158 Hər dəfə bu bayatı yaddaşımda dolaşdıqca mənə elə gəlir ki, ömürdən kərpiclər yalnız illərin bir‑birini qovması ilə düş‑ mür. Yaxın və doğma adamları itirdikcə bu kərpiclər seyrəlir, bir‑bir laxlayıb qopur. İbrahim də neçə‑neçə insanın ömür‑gün sarayından qəflətən qopan və həmişə yeri görünən qızıl bir kərpic idi... İbrahim Dünyadan vaxtsız köçmüş İbrahim Ömərovun əziz xatirəsinə Parladı ay kimi, batdı gün kimi, Bahar çiçəyi tək soldu İbrahim. Bir axşam ahəstə yumub gözünü, Əbədi yuxuya daldı İbrahim. Kimsəyə dərdini açmadı, getdi, Əngin fəzalara uçmadı, getdi, Bir cüt balasını qucmadı, getdi, Dərdini tək özü bildi İbrahim. Köksündə min arzu, min bir istəyi, Qurub yaratmaqdı eşqi, diləyi, Baxmadı sözünə namərd ürəyi, Ölümün üstünə güldü İbrahim. Ömür yaz‑qış deyil qayıda gələ, Kim əlac tapıb ki vaxtsız əcələ?! Ayrılıb gedəndə eh, gülə‑gülə, Yenidən dünyaya gəldi İbrahim. A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 159 Dəyanət Səlimxanlı, şair‑jurnalist, Məmməd Araz və Qızıl qələm mükafatı laureatı Bir səhərin baş Mübtədasından gələn ağrılı, acılı baş Xəbər və ya nekroloq əvəzi G ecə doğan bu acı xəbərin çəkisi o qədər ağır idi ki, səhər açılmaq bilmirdi. O gecə bu acı xəbərdən telefon zəngləri ürpəşir, səksənir, inanmır, özünə yer tapa bilmirdi. O gecənin baş xəbəri – dünyasını dəyişdi İbrahim. Əslində elə baş mübtəda da İbrahim idi. İşlədiyi son iş yerində qısa vaxtın böyük məhəbbət, hörmət, istək dünyasını yaşadı İbrahim. Çox‑ larının illərlə qazana bilmədiyi sevgi dolu bir ünvanı, ümmanı, imanı qazandı İbrahim. Nə vaxt rastlaşırdımsa, salamlaşmağı bir an cəkirdi. Elə hey, hey, hey tələsirdi. İlk tanışlığımız za‑ manı iş otağında görüşəndə dedim: Üzündə o qədər nur var, elə bil İlahinin sevgi işığıdır. Bunları deyə‑deyə ürəyimdə İb‑ rahimin ömür qatarının son dayanacağını duymuşdum. Həyatimda Allahın çox sevib uca dərgahına çox tez apardığı cavanları çox görmüşdüm. Yenə İbrahim tələsirdi otaqdan çıx‑ mağa. Bilirsən nə qədər işlər var deyə, bir az da duruxdu. Qəribə idi. Hər bir işi sona çatdırmağa can atırdı hər gün. A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 160 Otaqları bir‑bir gəzib, kimin nə ehtiyacı var deyirdi. Tələsirdi İbrahim... Acı xəbərdən iki gün əvvəl Mətbuat Xidmətinin otağına gəl‑ mişdi. Narahat olmayın, nə lazımdırsa deyin. Bəs mən nə üçün bu vəzifədə işləyirəm. Üzünün təbəssümü o qədər nurlu gö‑ rünürdü ki, sanki səmadan çox‑çox yuxarıdan bir xəbər al‑ mışdı. İşlər çox, çox, çox. Amma... Bir çox otaqların yenilənməsinə, təzələnməsinə, əlavə otaq‑ ların tikilməsinə ehtiyac var. Xeyli işlər görmüşdü, üzüdönmüş ömrün qısa zaman kəsi‑ yində nə qədər işlərə başlamışdı. Amma, ancaq, lakin. Nə cür yazsaq, hansı formada sözü iş‑ lətsək də, artıq ömrünün zaman, an, həyat saatının hərəkət sa‑ niyəsi, dəqiqəsi dayandı. Qəribə olan bu möcüzənin isə mən şahidi oldum, onu hiss etdim. Tabutu ata evindən çıxarkən mən də çiynimi altına verib, əzizləri ilə birlikdə yavaş‑yavaş gedərkən o anda elə bil İbrahim yatdığı tabutda da son mənzilə tələsirdi. Tabut o qədər incə və yüngül idi ki.... İbrahim son vida görüşündə belə nə əzizlərini, nə də dost‑ larını incitmək istəmirdi. Doğrusu kitablar deyirlər Uca Allah öz dostlarını öz dərgahına apararkən yer üzünə mələklər gön‑ dərir. O mələklər tabutla birlikdə son mənzilə qədər gedirlər. Hə a cənazə namazını da qılırlar. Bu gözəl gün isə hər insana nəsib olmur. Sən doğurdan da Allah dostlarından idin, İbra‑ him. Yer üzündə də çoxlu dostların var. Vida anında işlədiyin “Xalq qəzeti”nin kollektivi, baş redaktor Həsən Həsənov, “Res‑ publika” qəzetinin baş redaktoru, professor Teymur Əhmədov, tanıdığım və tanımadığım şəxslərin, ən başlıcası son iş yerinin Sumqayıt Dövlət Universitetinin böyük ağrı, acısı içində son mənzilə aparıldın. Yüklə 4,35 Mb. Dostları ilə paylaş:
|