Komora oscylacyjna czyli magnes jaki wzniesie nas do gwiazd

Rozdział H.

Dowody że magnokrafto-podobne UFO od wieków odwiedzają Ziemię
Magnokraft stanowi całkowicie "ziemską" konstrukcję, t.j. został on wynaleziony, rozpracowany i jest przewidziany do zbudowania na Ziemi. Jednakże, mając w pamięci unikalne atrybuty tego wehikułu, wystarczy jedynie spojrzeć na nagłówki współczesnych gazet, aby uświadomić sobie, że wehikuły identyczne do magnokraftu zdają się być obserwowane na Ziemi od dłuższego już czasu. Owe zaobserwowane już wehikuły magnokrafto-podobne opisywane są zwykle pod nazwą UFO.

Autor wynalazł i rozpracował magnokraft wyłącznie na podstawie swoich zawodowych zainteresowań w systemach napędowych, t.j. bez żadnej inspiracji czy wpływu ze strony UFO. Na początku tych prac zakładał on, iż magnokraft stanowił będzie tylko latającego następcę dla silnika elektrycznego. To bowiem sugerowały analogie i symetrie wyrażone Tablicą Cykliczności (patrz tablica B1). W owej początkowej fazie rozwoju tego wehikułu autor wcale nie zdawał sobie sprawy z podobieństwa istniejącego pomiędzy magnokraftem i UFO. Podobieństwo to stało się oczywiste dopiero gdy pełna konstrukcja i właściwości omawianego statku zostały wydedukowane. Prawdę mówiąc, to na podobieństwo to zwrócili dopiero uwagę czytelnicy artykułów autora twierdzący że na własne oczy widzieli oni już działające magnokrafty, tyle tylko że określali je mianem "UFO". W trakcie naukowego weryfikowania i sprawdzania twierdzeń tych czytelników, autor zgromadził ogromny materiał dokumentujący że faktycznie na naszej planecie już operują nieznane statki popularnie zwane UFO, jakie wykazują się posiadaniem wszystkich atrybutów przewidywanych dla magnokraftu. W konsekwencji formalny dowód, iż "UFO są już działającymi magnokraftami" został opracowany i opublikowany. Pierwsza wersja tego dowodu ukazała się w artykule [1H] "Konstrukcja prosto z nieba" jaki opublikowany był polskim czasopiśmie "Przegląd Techniczny Innowacje" nr 13/1981, str. 21 23. Niestety, w owej pierwszej prezentacji z jakichś tam nieznanych powodów redakcja Przeglądu Technicznego pominęła opublikowanie dołączonych do niego zdjęć i rysunków (podobnych do zdjęć i rysunków ilustrujących niniejszy rozdział). Z uwagi na szczupłość miejsca, zdjęć tych nie dało się też przedstawić gdy publikacja z Przeglądu została następnie omówiona w artykule [2H] "Jak dowiedziono istnienia UFO", opublikowanym w Kurierze Polskim, nr 119/1981, str. 5. Stąd kompletna wersja tego dowodu (z pełną dokumentacją fotograficzną, materialną i faktologiczną) mogła zostać opublikowana dopiero w Nowej Zelandii, np. w monografii [1a] oraz kilku monografiach ją poprzedzających poświęconych tej samej tematyce. Dla użytku czytelników z Polski zostanie ona zaprezentowana w monografii [1p] przewidzianej do opublikowania już w najbliższym czasie.

Formalny dowód że "UFO to już działające magnokrafty" jest istotnym ogniwem w łańcuchu logicznym składającym się na treść niniejszej monografii (to jest więc powodem dla którego w następnym podrozdziale podsumowano jego metodologię i najważniejszy materiał faktologiczny). Uświadamia on bowiem, że nasza planeta od wieków jest nieprzerwanie odwiedzana przez przedstawicieli pozaziemskich cywilizacji posiadających działające magnokrafty (UFO) w swojej dyspozycji. To z kolei w namacalny i ilustracyjny sposób wykazuje, iż idea magnokraftu może zostać zrealizowana na drodze technicznej (jeśli bowiem mogły ją zrealizować inne cywilizacje, gdy tylko zechcemy także i my powinniśmy być zdolni do jej urzeczywistnienia). Poprzez skompletowanie owego dowodu, jednocześnie dowiedziona więc zostaje poprawność tezy głównej niniejszej monografii.

H1. Formalny dowód że "UFO to już działające magnokrafty"

Osoby śledzące najnowsze osiągnięcia w nauce i technice prawdopodobnie ze zadowoleniem przyjmą wiadomość, że formalny dowód na istnienie UFO już został opracowany i opublikowany. Dowód ten stwierdza że "UFO istnieją i stanowią one już działające magnokrafty zbudowane przez jakąś wysoko-zaawansowaną cywilizację kosmiczną". Bazuje on na sprawdzonej w działaniu i niezawodnej metodologii naukowej i został już opublikowany w kilku artykułach oraz monografiach. Jako że dotąd nikt nie zdołał obalić tego dowodu, stąd obecnie jest on w mocy obowiązującej i teoretycznie rzecz biorąc każdy powinien respektować jego istnienie. Niniejszy podrozdział służy zapoznaniu czytelników ze szczegółami tego dowodu, oraz wskazaniu im literatury źródłowej na wypadek gdyby zechcieli oni powołać się na niego w swoich publikacjach czy włączyć go do systemu swojej wiedzy, horyzontów światopoglądowych, zasad filozoficznych i sposobu myślenia.

Formalny dowód że "UFO to już działające magnokrafty" bazuje na bardzo starej i nizliczoną ilość razy sprawdzonej w działaniu metodologii adoptowanej przez współczesną naukę i nazywanej "metoda porównywania atrybutów" (po angielsku "the methodology of matching the attributes"). W metodologii tej dwa niezależne od siebie zbiory atrybutów, jakie opisują dwa różne obiekty, są ze sobą porównywane w celu udowodnienia że obiekty które one opisują są identyczne. Najstarszym przykładem użycia tej metodologii byłby myśliwy który przymierza (porównuje) atrybuty śladu na śniegu z cechami znanych mu zwierząt w celu ustalenia które z tych zwierząt pozostawiło dany ślad. Metodologia ta jest jedną z najbardziej niezawodnych, efektywnych, i najczęściej używanych sposobów identyfikowania niezanych obiektów. Jest ona używana w większości procedur identyfikacyjnych, włączając w to śledztwa kryminalne (porównywanie dowodów rzeczowych na miejscu zbrodni z osobą podejrzanego), medycynę (porównywanie symptomów z chorobą), rozpoznanie wojskowe, itp. Aby udowodnić z użyciem tej metodologii, że magnokraft i UFO są identycznymi wehikułami, całkowite podobieństwo pomiędzy wydedukowanymi atrybutami magnokraftu i zaobserwowanymi atrybutami UFO musi zostać wykazane. Stąd też, omawiany tu dowód został sformułowany jako łańcuch logiczny składający się z następujących 4 kroków:

1. Zaproponowanie tezy roboczej stwierdzającej że "UFO są już działającymi magnokraftami" oraz zdefiniowanie sposobu udowodnienia prawdziwości tej tezy.

2. Zidentyfikowanie atrybutów magnokraftu jakie zostaną poddane procesowi porównywania. Poprzez wykorzystanie Teorii Magnokraftu 12 klas najbardziej reprezentacyjnych atrybutów które charakteryzują działający magnokraft zostało zidentyfikowanych teoretycznie i użytych dla omawianego dowodzenia. Przyczyną dla której, w dowodzie omawianym tutaj, użyto tylko 12 klas atrybutów (zamiast, powiedzmy, 13 czy 24) jest, że z punktu widzenia rachunku prawdopodobieństwa 12 atrybutów całkowicie wystarcza dla tego celu (patrz uzasadnienie przytoczone poniżej). Jednakże kompleksowość magnokraftu zezwala na zidentyfikowanie i opisanie ogromnej ilości dalszych atrybutów, nie rozpatrywanych w początkowym dowodzie. Stąd, prawie każda wymagana liczba atrybutów magnokraftu może zostać włączona do tego dowodu później, jeśli z jakichś tam powodów okaże się to niezbędne czy wskazane.

3. Udokumentowanie istnienia u UFO podobnych 12 klas atrybutów, z których każda pokrywa się z odpowiadającą jej klasą atrybutów wydedukowanych dla magnokraftu. Poprzez analizę różnorodnych fotografii UFO, obserwacji wizualnych tych obiektów, oraz dowodów materialnych aktywności UFO pozostawionych na naszej planecie, odpowiadające klas 12 atrybutów przyporządkowanych UFO zostało ujawnionych i udokumentowanych.

4. Porównywanie każdego atrybutu teoretycznie wydedukowanego dla magnokraftu z odpowiadającym mu atrybutem zaobserwowanym na UFO. Ponieważ, jak to wykazano w toku przeprowadzonego dowodzenia, takie porównanie wykazuje całkowitą zgodność (identyczność) obu grup atrybutów, jego pozytywny wynik konstytułuje formalny dowód że "UFO to już działające magnokrafty".

Wynikiem opisania obu wehikułów aż przez 12 klas głównych atrybutów jest, że wszystkie możliwe różnice pomiędzy magnokraftem i UFO mogą zostać wyszczególnione z niezwykłą precyzją. Ogromny potencjał różnicowania pomiędzy dwoma obiektami które opisane zostały aż 12 atrybutami, ilustruje poniższy hipotetyczny przykład budowania serii drastycznie odmiennych wehikułów latających. Seria ta w założeniu zawierałaby jedynie wehikuły jakie różnią się od tych zbudowanych już poprzednio przez conajmniej jeden z dwunastu opisujących je klas atrybutów. Dokonane obliczenia wykazują, że taka seria powinna zawierać pomiędzy 212=4096 a 12!=4.79·108 różniących się wehikułów latających (zależnie jak wiele odmian każdy z owych 12 atrybutów może przyjmować). Powyższe oznacza praktycznie, że jeśli każdego roku zbudowalibyśmy jeden taki wehikuł latający, poczynając od chwili zaczęcia się naszej cywilizacji, do teraz nie bylibyśmy w stanie skompletować pełnej serii tych wehikułów (dla porównania nasza cywilizacja buduje latające wehikuły zaledwie przez dwa wieki i podczas tego czasu zbudowała jedynie trzy nowe ich rodzaje - t.j. balony, samoloty oraz rakiety kosmiczne). Powyższy przykład ilustruje, że czysto przypadkowe pokrycie się atrybutów magnokraftów i UFO we wszystkich 12 klasach jest niemożliwe. Stąd, z punktu widzenia prawdopodobieństwa matematycznego, potwierdzenie że takie pełne pokrycie się atrybutów obu tych wehikułów rzeczywiście następuje, wystarcza jako formalny dowód że "UFO to już działające magnokrafty".

Omawiany formalny dowód w monografii [1a] zajmuje 22 strony opisów i wykorzystuje około 34 fotografii UFO. Jego główny segment odnosi się do magnokraftów i UFO pierwszej generacji. Jednakże w oddzielnych rozdziałach segment ten zostaje następnie rozszerzony do magnokraftów i UFO drugiej oraz trzeciej generacji (w niniejszym rozdziale też podsumowano jedynie segment referujący do magnokraftów i UFO pierwszej generacji, zaś drugą i trzecią generację tych wehikułów przedyskutowano w rozdziale L). Omawiany tu dowód został tak opracowany, aby jego przeprowadzenie możliwe było prawie wyłącznie na podstawie obiektywnych fotografii UFO (t.j. bez konieczności opierania dowodzenia na relacjach świadków które dla osób próbujących podważyć zasadność tego dowodu dostarczyłyby argumentu o rzekomej "subiektywności" materiału dokumentacyjnego). Poniżej przytoczono przykłady 12 klas atrybutów przewidzianych teoretycznie dla magnokraftu i porównanych następnie z tymi zaobserwowanymi na rzeczywistych UFO, użytych w ostatnio-opublikowanej wersji omawianego dowodu (warto zauważyć, że z uwagi na istnienie ogromnej ilości unikalnych cech charakteryzujących oba porównywane do siebie wehikuły, w poprzednich oraz dalszych wersjach tego dowodu użyte mogą być inne klasy atrybutów). Klasy te obejmują:

1. Spodko-podobny kształt geometryczny pojedynczych wehikułów. Dla magnokraftu kształt ten został precyzyjnie zdefiniowany układem równań matematycznych zaprezentowanych w podrozdziale D1 i podsumowanych u spodu tablicy D1. Analiza geometryczna fotografii UFO ujawnia, że dla każdego z ośmiu istniejących typów UFO i magnokraftu (oznaczonych jako typy K3 do K10) ich kształt zewnętrzny pokrywa się w sposób absolutnie dokładny - patrz przykład z rysunku H1 (porównaj także wszystkie ilustracje z tej monografii prezentujące zdjęcia UFO z rysunkami pokazującymi magnokrafty tych samych typów).

2. Konfiguracje sprzęgniętych wehikułów. Dokumentacja fotograficzna UFO zgromadzona dotychczas ujawnia, że wszystkie konfiguracje przewidywane teoretycznie dla magnokraftu (patrz rysunek D3) w rzeczywistości są już formowane przez UFO. Jako przykłady patrz: kompleks kulisty uformowany z UFO typu K6 pokazany na rysunku H2, czy latający kluster pokazany w części C rysunku H5.

3. Rozlokowanie pędników w wehikułach. Teoria Magnokraftu stwierdza że statek ten posiada pojedynczy pędnik główny zamontowany w jego centrum, oraz n=4(K-1) pędników bocznych zamontowanych w poziomym kołnierzu obiegającym podstawę statku. Ogromna liczba istniejących fotografii UFO potwierdza takie właśnie rozlokowanie pędników w tych pozaziemskich wehikułach - patrz rysunek H3 (pośrednio to samo potwierdzają również rysunki H1 do H5).

4. Wykorzystanie pulsującego pola magnetycznego do wytwarzania sił napędowych. Dla przykładu rysunek H4 udowadnia, że pędniki UFO wytwarzają pulsujące pole magnetyczne o charakterystyce identycznej do pola przewidzianego teoretycznie dla magnokraftu.

5. Tworzenie obwodów magnetycznych łączących dany biegun N/S (wylot) każdego pędnika, z przeciwstawnym biegunem magnetycznym tego samego, lub innego, pędnika. Istnienie takich obwodów u UFO zostało doskonale zilustrowane zdjęciami pokazanymi na rysunku H5.

6. Formowanie wiru magnetycznego. Wir taki powstaje w efekcie rotowania obwodów magnetycznych wokół centralnej osi statku. Jego wystąpienie u UFO zilustrowano w części D rysunku H5.

7. Indukowanie prądów elektrycznych. Jednym z następstw tego indukowania jest wytwarzanie niszczycielskiej chmury plazmowej jaka wiruje wokół powłoki tych statków. UFO wykorzystuje tą wirującą plazmę jako ogromną piłę tarczową zdolną do wcinania się w skały i żłobienia w nich szklistych tuneli, których przykłady pokazano w monografii [5].

8. Możliwość łatwej zmiany trybu pracy na jeden z trzech trybów przewidzianych dla magnokraftów i opisanych w podrozdziale D3. Również pozaziemskie UFO mogą działać w każdym z tych trzech trybów pracy, t.j.: (1) w trybie soczewki magnetycznej, kiedy to UFO stają się zupełnie niewidoczne zarówno dla nieuzbrojonego oka jak i dla aparatu fotograficznego - patrz rysunek I5; (2) w trybie pulsującego (bijącego) pola kiedy to ich powłoka może zostać łatwo zaobserwowana (patrz rysunek H1); albo też (3) w trybie wiru magnetycznego kiedy ich powłoka otoczona jest chmurą plazmową (patrz rysunek H5 D).

9. Odchylające oddziaływanie na promieniowanie elektromagnetyczne. Najbardziej spektakularna manifestacja tego oddziaływania jest formowanie soczewki magnetycznej, wyjaśnionej na rysunku D2 i zilustrowanej na rysunku I5. Inne odziaływania obejmują tworzenie tzw. "czarnych belek" opisanych w podrozdziale D3 i zilustrowanych na rysunkach I1 i I2.

10. Zależność pomiędzy kolorem świecenia zjonizowanego powietrza a biegunem magnetycznym pędnika statku jaki dokonał tej jonizacji. UFO i magnokrafty na przeciwstawnych wylotach swoich pędników muszą wzbudzać emisję świateł o dwu przeciwnych kolorach (t.j. zielono-niebieskim przy biegunie S lub żółto-pomarańczowym przy biegunie N danego pędnika). Okoliczności obserwowania tych świateł omówiono w części (a) rysunku H3. Kolorowe fotografie UFO potwierdzają opisany Teorią Magnokraftu związek pomiędzy biegunowością pola statku, a kolorem światła indukowanego na wylotach z pędników UFO o danej biegunowości.

11. Gotujący efekt "kuchenki mikrofalowej". Powstaje on w rezultacie oddziaływania pulsującego pola magnetycznego wehikułu. Jednym z jego przejawów jest pojawianie się charakterystycznego kolistego zniszczenia w miejscach lądowania tych wehikułów. Przykład takiego zniszczenia pokazano na rysunku I3.

12. Magnetyczny charakter lotu. Teoria Magnokraftu stwierdza, że loty tych wehikułów muszą podlegać prawom magnetyzmu zaś zaprzeczać prawom hydromechaniki. Stąd ich poruszanie się będzie przypominać szarpany lot ważki, jaki drastycznie różni się od płynnych aerodynamicznych lotów współczesnych samolotów i inercyjnych lotów naszych rakiet. Analiza nocnych zdjęć utrwalających trajektorię UFO (a także raportów z wizualnych obserwacji tych obiektów) wykazuje, że wszystkie atrybuty charakterystyczne dla magnetycznych lotów magnokraftu (wymienione w podrozdziale D2) występują także podczas lotów UFO. Ponadto, unikalna symetria lądowisk UFO w stosunku do południków magnetycznych, tak rzucająca się w oczy ich badaczowi, dodatkowo potwierdza magnetyczny charakter lotu tych wehikułów.

Kilka przykładów fotografii UFO, zaprezentowanych na rysunkach H1 do H5 dla ilustracji powyższych 12 atrybutów, stanowi jedynie niewielki ułamek całkowitej ilości istniejących fotografii UFO jakie ujawniają różnorodne cechy tych pozaziemskich statków. Cały ten ogromny materiał dowodowy zaobserwowany na UFO wykazuje doskonałą zgodność z teoretycznymi cechami wydedukowanymi dla magnokraftu. Stąd, zgodnie z metodologią naukową wyjaśnioną w poprzedniej części tego podrozdziału, uzyskanie takiej doskonałej zgodności konstytułuje formalny dowód że "UFO to już zbudowane magnokrafty".

Skompletowanie fomalnego dowodu, że "UFO to już działające magnokrafty" wprowadza cały szereg istotnych następstw, najważniejsze z których są jak następuje:

(A) Dowód ten równocześnie konstytułuje cały szereg dowodów cząstkowych, stwierdzających że: "UFO istnieją" (t.j. UFO są materialne, stąd muszą istnieć obiektywnie), "UFO są wehikułami", "UFO muszą być budowane i pilotowane przez jakieś istoty inteligentne", oraz "Cywilizacje jakie wysyłają UFO na Ziemię muszą być pochodzenia kosmicznego", bowiem na naszej planecie żaden z narodów nie osiągnął dotąd jeszcze poziomu nauki i technologii koniecznego dla zbudowania tych zaawansowanych wehikułów.

(B) Dowód ten potwierdza poprawność Teorii Magnokraftu. Z punktu widzenia ważności stwierdzeń tej teorii, formalne dowiedzenie istnienia wehikułu jaki już obecnie wykorzystuje zasadę działania użytą w napędzie magnokraftu stanowi niemalże równorzędnik zaprezentowania działającego prototypu tego przyszłościowego wehikułu.

(C) Dowód ten uwypukla wagę badań UFO. Naukowa analiza obserwacji UFO stanowi najistotniejszy czynnik pozwalający na szybkie skompletowanie naszych magnokraftów. Stąd popularyzowanie obserwowania UFO jest niezwykle istotnym składnikiem szybkiego osiągnięcia przez naszą cywilizację zdolności do odbywania podróży międzygwiezdnych.

Metodologia "porównywania atrybutów" zastosowana w dowodzie opisanym powyżej dostarcza także dodatkowej korzyści. Pozwala ona bowiem na wprowadzenie niezwykle istotnego "postulatu zamienności pomiędzy UFO i magnokraftami". Postulat ten stwierdza, że: każdy poprawny wzór matematyczny, reguła i fakt opracowany dla magnokraftów, musi równie poprawnie odnosić się też i do UFO, a także każdy fakt zaobserwowany na UFO musi również sprawdzać się dla magnokraftów. Praktyczne wykorzystanie tego postulatu z jednej strony zezwala na szybsze zbudowanie ziemskich magnokraftów przez wykorzystanie w nich gotowych rozwiązań technicznych zaobserwowanych u UFO, z drugiej zaś strony umożliwia szybsze rozwikłanie tajemnic UFO przez zastosowanie do nich teorii opracowanych dla magnokraftów. Jednym więc z istotniejszych następstw tego postulatu dla treści niniejszej monografii jest iż Tablica D1 zawiera także dokładne i kompletne dane konstrukcyjne dla wszystkich ośmiu typów dyskoidalnych UFO, nie zaś jedynie dane konstrukcyjne dla kolejnych typów magnokraftu. Jeśli więc zechcemy poznać więcej szczegółów technicznych o którymś z typów UFO, wystarczy tylko zaglądnąć do owej tablicy. Ponadto wszystkie wzory matematyczne zestawione w tej monografii dla magnokraftu muszą się spełniać również i w odniesieniu do wehikułów UFO.

W przeszłości kilkakrotnie już wystąpiły, a także prawdopodobnie nastąpią też i w przyszłości, różnorodne próby obalenia ważności dowodu przedstawionego w tym podrozdziale (patrz [1H1] OMNI, luty 1984, Vol. 6, nr 5, strona 87). Jednakże, na przekór wielokrotnym atakom ze strony przeciwników magnokraftu, dotychczas nikt nie zdołał obalić teorii tego statku, czy podważyć dowodu bazującego na tej teorii. Każde z zastrzeżeń wniesionych dotychczas przeciwko temu wehikułowi, przeaczało jakieś istotne rozwiązanie czy szczegół, już postulowane Teorią Magnokraftu. Z drugiej zaś strony, sukcesy w budowie urządzeń postulowanych teorią tego statku, takich jak komora oscylacyjna, czy siłownie telekinetyczne, utwierdzają poprawność jego fundamentów naukowych.

Dowód bazujący na metodologii "porównywania atrybutów" z definicji pozwala na nielimitowaną liczbę porównań (t.j. każdy empiryczny fakt pozyskany z obserwacji UFO może zostać porównany do odpowiedniego faktu wydedukowanego teoretycznie z Teorii Magnokraftu). Stąd też, ten rodzaj dowodu pozostaje ważnym nawet jeśli niektóre z indywidualnych atrybutów UFO na jakich się on opiera, nie mogą zostać potwierdzone z jakichś tam obiektywnych powodów. Powyższa charakterystyka omawianego dowodu całkowicie neutralizuje dotychczasową strategię "obalania dowodów" stosowaną przez tzw. "UFO sceptyków". Wiadomo, że wszystkie poprzednie próby dowiedzenia istnienia UFO opierane były na pojedynczych faktach (np. na pojedynczej obserwacji lub zdjęciu, pojedynczym przypadku uprowadzenia, czy pojedynczym dowodzie rzeczowym). Z drugiej jednak strony, nie istnieje taki fakt jaki nie mógłby zostać poddany w wątpliwość przez odpowiednio nastawionych naukowców. Stąd, poprzez adoptowanie strategii bezustannego podważania kolejnych faktów dotyczących UFO, tzw. sceptycy zdołali unieważnić każdy dowód na istnienie UFO jaki dotychczas został wysunięty. Na szczęście, w stosunku do dowodu przedstawionego powyżej, omówiona strategia sceptyków po prostu traci swoją ważność. Aby bowiem unieważnić ten dowód musieliby oni bezspornie wykazać, że cały dotychczas zgromadzony materiał dowodowy na temat UFO jest nie-istniejący lub nieważny (folozoficznie rzecz biorąc jest to niemożliwe). Z tego też powodu, struktura przedstwionego tu dowodu na istnienie UFO jest "odporna na sceptyków" (tzn. sceptycy nie są w stanie podważyć jej poprawności).

Jak to zwykle bywa ze zaakceptowaniem istotnych ustaleń naukowych, uznanie formalnego dowodu autora że "UFO to już działające magnokrafty" postępuje bardzo wolno. Prawdopodobnie nawet gdy już pierwsze zbudowane na Ziemi magnokrafty wyniosą naszych celników na pokłady UFO zbliżających się do naszej planety, ciągle będą istniały osoby które odmówią zaakceptowania faktu istnienia UFO (podobnie jak członkowie słynnego "Towarzystwa płaskiej Ziemi" nawet obecnie ciągle odmawiają przyznania że nasza planeta jest kulista). Jednakże na przekór obecności takich osób, magnokraft nieprzerwanie zyskuje zwolenników w rosnącej liczbie krajów. Obecnie jest on już dobrze przyjęty w takich krajach jak Niemcy, Nowa Zelandia, Polska, Szwajcaria, USA, oraz Związek Radziecki. Dalsi badacze z następnych krajów wykazują rosnące zainteresowanie tym wehikułem, a także przełomowymi ideami jakie on sobą wprowadza.

Dane historyczne dotyczące naukowego uznania meteorytów wykazują, że popularne uznanie dyskutowanego tu dowodu, dokonujące się bez przyspieszających go kroków, może zająć conajmniej 30 lat. Dane te wykazują, że dowód na istnienie meteorytów podlegał dokładnie tym samym kolejom losu jakie obecnie stały się udziałem dowodu na istnienie UFO. Stąd poprzez przestudiowanie tej historycznej analogii, możliwe jest uzyskanie dość dobrego rozeznania, jakie będą przyszłe losy naukowego uznania istnienia UFO, jeśli nie wyciągniemy obecnie wniosków z przeszłości i nie podejmiemy kroków przyspieszających to uznanie.

Jednym bowiem z najważniejszych wniosków rzucających się w oczy w czasie zapoznawania się z przytoczonym poniżej podsumowaniem historii uznania meteorytów jest, że niepomijalnym warunkiem rozpoczęcia powszechnie zaakceptowanych badań UFO będzie podjęcie jakichś kroków formalnych włączających te wehikuły w strefę oficjalnych zainteresowań nauki. Przykładem takiego kroku byłoby podjęcie ogólnopolskiej uchwały o "formalnym uznaniu magnokraftu jako technicznego konceptu wyjaśniającego budowę, działanie i atrybuty UFO". Uchwała taka dostarczyłaby bowiem oczekiwanego przez wszystkich precedensu formalnego i legalnego, bez względu na to przez kogo po raz pierszy zostałaby ona podjęta. Praktycznie mogłaby więc ona zostać uchwalona przez dowolną grupę zainteresowanych osób, przykładowo zarówno przez hobbystów zainteresowanych w badaniach UFO (np. uczestników jakiegoś zjazdu UFOlogicznego), przez zebranie reprezentantów jakiejś instytucji odpowiedzialnej za generalny stan nauki (np. Akademię Nauk), czy nawet przez zwykłe zgromadzenie uczni szkół średnich. Po jej podjęciu bowiem sformułowany zostałby fundament legalny i formalny na jakim osoby zainteresowane w popchnięciu do przodu badań UFO mogłyby zacząć opierać swoje pierwsze posunięcia i późniejsze akcje. Z uwagi na fakt wynalezienia magnokraftu właśnie w Polsce, moralna odpowiedzialność (a także i honor) podjęcia takich pierwszych kroków formalnego uznania UFO spoczywa na naszym kraju.