168
enerji resurslarının tükənməsi; torpağın münbitliyinin pisləşməsi; iqtisadi
liberallıq.
9.2. Ümumdünya və milli ərzaq təhlükəsizliyi
___________________________________________________
Ümumi anlayışlar
Ərzaq təhlükəsizliyi bütün insanların fəal, sağlam həyatının təmin
olunması üçün kifayət qədər ərzaq məhsullarının əlverişli şərtlərlə daim
mövcudluğu kimi müəyyən edilir. Təhlükəsizliyin əsasını ərzağın kifayət
qədər olması, insanların onları fiziki və iqtisadi baxımdan əldə etmək
qabiliyyəti təşkil edir.
Ərzaq təhlükəsizliyi müxtəlif: ümumdünya, regional, milli, yerli və
ev təsərrüfatları səviyyələrində müəyyən olunur.
Ümumdünya ərzaq təhlükəsizliyi artan tələbatların ödənilməsi üçün
dünyada kifayət qədər ərzaq istehsal olunmasının vacibliyini nəzərdə tutur.
Ölkə özünü ərzaqla daxili istehsal hesabına təmin edə bilmədikdə, tələbatı
idxal yolu ilə ödəyə bilməsi üçün bu məhsullarla ticarət heç bir maneə
olmadan, nisbətən sabit qiymətlərlə həyata keçirilməlidir. Bu təhlükəsizlik
istehsalın gözlənilmədən kəskin azalması, yaxud qiymətlərin kəskin
yüksəlməsindən qorunmaq üçün lazımi ehtiyatların təmin olunması
sisteminin yaradılmasını nəzərdə tutur.
Təhlükəsizlik bütün ölkələrin mövcud olan ehtiyatları hesabına
istehlakın təmin olunacağı günlərin sayı əsasında müəyyən olunur. FAO
ərzaq məhsulları ilə etibarlı təminatın minimum səviyyəsini ötən ilin
məhsulunun dünya üzrə istehlakının 17%-i, yaxud istehlakın təqribən 2 ay
ərzində təmin olunması üçün kifayət olan miqdarda məqbul hesab edir.
Ümumiyyətlə isə, hesablamalara görə, dünyada əhalinin tələbatını ödəmək
üçün kifayət qədər ərzaq istehsal edilir. Yalnız 1970-ci və 1990-cı illərin
ortalarında və əsrimizin birinci onilliyinin sonunda ehtiyatların həcmi 40
günədək ixtisar olunmuşdu. Belə ki, 2008-ci ildə taxıl ehtiyatlarının dünya
istehlakının 14%-dək azalması dənli bitkilərin və başqa ərzaq məhsulların
qiymətlərinin xeyli qalxmasına səbəb olmuşdu. Əvvəlki illərdə təbii şəraitin
dəyişməsi nəticəsində ərzaq məhsullarının istehsalının azalması ilə əlaqədar
yaranan böhranlardan fərqli olaraq, bu qıtlıq əhalinin, heyvandarlığın
ehtiyaclarının və bioyanacağın istehsalı üçün taxıl məhsullarına tələbatın
sürətlə artması kimi səbəblərlə izah edilirdi.
Milli səviyyədə ərzaq təhlükəsizliyi konsepsiyası ərzaqla tam
özünütəminatı nəzərdə tutmur. Bu konsepsiyaya görə, ölkə öz ehtiyacları
üçün kifayət qədər məhsul istehsal etməli, amma nisbi üstünlüklər buna
imkan vermədikdə, lazımi qədər ərzaq idxal etmək iqtidarında olmalı və
qida məhsullarına olan tələbatını təmin etməlidir.
169
Milli ərzaq təhlükəsizliyi müxtəlif göstəricilər, o cümlədən adam-
başına hesablanmış ərzaq istehlakının mövcud səviyyəsi, özünütəminat
əmsalı əsasında müəyyən olunur. Hesablamalara görə, 2000-ci illərin
əvvəlində 125 periferiya ölkəsindən 93-də ərzaq təhlükəsizliyinin səviyyəsi
aşağı idi. Ərzaq təhlükəsizliyi indeksi ölkənin zəifliyini göstərsə də, əhalinin
həqiqətdə ərzaq məhsulları ilə necə təmin olunduğu barədə tam təsəvvür
yaratmır.
Milli və regional səviyyələrdə ərzaq təhlükəsizliyi zəruri, lakin
insanların ərzaqla təmin olunmasının kifayət şərti deyil. Onlar ölkənin, ev
təsərrüfatlarının lazımi malları əldə etmək qabiliyyətini əhatə edirlər.
Ərzaq təhlükəsizliyinin ev təsərrüfatları səviyyəsində təmin olunması
əhalinin hər nəfərinə düşən gəlirləri ilə bağlıdır. Əhalinin gəlirlərinin aşağı
olması üzündən, qiymətlərin enib-qalxmasının həm şəhər, həm də kənd
əhalisinin ən yoxsul təbəqələrinin ərzaqla təminatına mənfi təsir göstərir. Bir
çox ölkələrdə kiçik ölçülü torpaqların sahibləri özlərini bu torpaqlardan əldə
olunan məhsul hesabına təmin edə bilməyərək, ərzağın xalis alıcılarına
çevrilirlər.
_______________________________________________
Aclıq
Əhalinin ərzaqla təminatının müəyyən olunmasının bir neçə üsulu
mövcuddur. Bunlar lazımi fiziki fəallığın qorunub saxlanılması üçün zəruri
olan məhsullarla təminat, insanların çəkisi və boyu göstəriciləri, istehlak
edilən məhsulların tərkibində qida və mineral maddələrin olması, əhalinin
qida məhsullarını almaq imkanlarıdır.
Kalorilərə ehtiyac əsasında hesablamalardan daha geniş istifadə
olunur. Lazımi miqdarda kalori almayan adamlar "xroniki aclara" aid
edilir. 2000-ci illərin əvvəlində insanın qidalanma ilə təmin olunan zəruri
enerji ehtiyacları gündə 2800 kalori ilə qiymətləndirilirdi. FAO-nun
hesablamalarına görə, doyunca yeməməyin son həddi gündə 2 min kaloridir.
Ayrı-ayrı ölkələr və regionlar üçün normativlər onların əhalisinin
demoqrafik strukturu və fizioloji tələbatları nəzərə alınmaqla işlənib
hazırlanmışdır. Orta hesabla, dünyada bir nəfər gündə 2800 kaloridən artıq,
inkişaf etməkdə olan ölkələrdə isə 2700 kalori istehlak edir.
Son onilliklər ərzində dünyada ərzaqla təminat sahəsində pozitiv
dəyişikliklər baş vermişdir. 1990-2000-ci illərdə minimum miqdarda
qidalanmayan əhali 13%, yaxud 842 milyon nəfər azalmışdır. Aclıq və
lazımi dərəcədə qida almamağın ümumi vəziyyətinin dəyişməsi dünyanın
bir çox regionlarında şəraitin yaxşılaşması ilə əlaqədar idi. Bu mənada aclığa
düçar olmuş əhalisinin sayı müvafiq olaraq 21% və 16% azalan ÇXR və
Hindistanda əhəmiyyətli tərəqqi əldə olunmuşdur. Əsrimizin birinci
onilliyində isə inkişaf etməkdə olan ölkələrdə aclıqdan əziyyət çəkən