55
payı təqribən 4 dəfə - 17%-dən 4,5%-ə, Hindistanın payı təqribən 3 dəfə -
12,1%-dən 4%-dək aşağı düşmüşdü (cədvəl 2.2).
İnkişaf etmiş ölkələr isə öz qüdrətini durmadan artırırdı. Bu artım
əsasən ABŞ-ın sürətli iqtisadi inkişafı sayəsində baş verirdi. Qərb ölkələrinin
ümumdünya məhsulundakı payı 1870-ci ildəki 33%-dən 1950-ci illərin
əvvəlində 28%-ə qədər azalmışdı. Qərbi Avropanın payının aşağı düşməsi
onun aparıcı ölkələrinin, xüsusilə də Böyük Britaniyanın nisbətən
zəifləməsi, payının 1870-ci ildəki 9%-dən 1950-ci ildə 6,5%-ə azalması ilə
izah edilir.
Cədvəl 2.2. MDM-də ayrı-ayrı ölkələrin payı (AQP üzrə), %
1870
1913
1950
1973
2001
Britaniya
9,0
8,2
6,5
4,2
3,2
Almaniya
6,5
8,7
5,0
5,9
7,1
İtaliya
3,8
3,5
3,1
3,6
3,0
Fransa
6,5
5,3
4,1
4,3
3,4
Keçmiş SSRİ
7,5
8,5
9,6
9,4
3,6
Yaponiya
2,3
2,6
3,0
7,8
7,1
Hindistan
12,1
7,5
4,2
3,1
5,4
Çin
17,1
8,8
4,5
4,6
12,3
ABŞ
8,8
18,9
27,3
22,1
21,4
Mənbə: Maddison A. The World Economy. Historical Statistics.
OECD. P., 2003. P. 261.
_____________________________________________
İqtisadi inkişaf səviyyələrinin dəyişməsi
Dünya təsərrüfatının yaranması və sonrakı inkişaf mərhələlərində
iqtisadi artım templərinin bütövlükdə sürətlənməsi onun inkişaf səviyyəsinin
yüksəlməsi ilə müşayiət olunurdu. XX əsrdə əhalinin sayı 4 dəfə çoxaldığı
halda, MDM-in adambaşına düşən həcmi 4,7 dəfə artmışdı. Amma iqtisadi
artım templəri ilə müqayisədə ÜDM-in adambaşına düşən həcminin
dinamikası müxtəlif mərhələlərdə qeyri-bərabər olmuşdur. Bu göstərici
1913-1950-ci illərdə və 1973-2000-ci illərdə aşağı düşmüşdür (cədvəl 2.3).
Cədvəl 2.3. 1870-ci - 2001-ci illərdə adambaşına düşən
MDM-in artım templəri
1820-1870
1870-1913
1913-1950
1950-1973
1973-2001
0,54
1,30
0,88
2,92
1,41
Mənbə: Maddison A. Op. cit. 2003. P. 263.
56
Dünya təsərrüfatının əsas altsistemlərinin iqtisadi inkişaf səviy-
yələrində də mühüm dəyişikliklər baş verdi. Artım templərindəki fərqlər
müstəmləkələrin və asılı ölkələrin inkişafda geridə qalmasına səbəb olurdu.
1913-1950-ci illərdə Asiyada ən böyük ölkələr olan Çində və Hindistanda
istehsalın adambaşına düşən həcminin azalması nəticəsində orada ÜDM-in
adambaşına düşən həcminin artım tempi mənfi göstəricilərlə ifadə
olunmuşdur. Sənayecə inkişaf etmiş ölkələrdə isə inkişaf səviyyəsi
yüksəlirdi. Ölkələrin iki qrupunun inkişaf səviyyələri arasındakı fərqlər
onlarda istehsalın adambaşına düşən göstəriciləri arasında aralanmanı da
genişləndirirdi. ÜDM AQP üzrə hesablandıqda, adambaşına düşən
göstəricilər arasındakı fərqlər 1870-ci ildəki 3 dəfədən 1950-ci ildəki 3,9
dəfəyədək və 2001-ci ildəki 6,3 dəfəyədək artmışdır.
Ayrı-ayrı ölkələr arasındakı fərqlər daha çox nəzərə çarpır. 1820-ci
ildə ÜDM-in adambaşına düşən həcmi göstəricisinə görə dünyada ən çox
inkişaf etmiş ölkə ən geridə qalan ölkəni 5 dəfə üstələyirdi. 1913-cü ildə bu
nisbət 13 dəfəyədək, 1950-ci ildə 33 dəfəyədək, 2000-ci ildə 140 dəfəyədək
artmışdır. Bu göstəricilər arasında fərqlər əsasən ölkələrin sosial-iqtisadi
quruluşundan, dövlət qurumlarının və xüsusi təsisatların, işçi qüvvəsinin
vəziyyətindən asılıdır.
___________________________________________
Güc mərkəzləri
Dünya təsərrüfatının ayrı-ayrı hissələrinin qeyri-bərabər inkişaf
etməsi nəticəsində burada güc mərkəzləri formalaşdı. Demək olar ki, əsr
yarım ərzində ABŞ dünyada aparıcı mövqeləri tutur və indiyədək texniki
tərəqqinin istiqamətlərini, dünyada istehsalın dinamikasını əhəmiyyətli
dərəcədə müəyyən edir. ABŞ-ın iqtisadi lider kimi irəli çıxması ilk növbədə
kapital
qoyuluşlarının
həcminin
artması,
idarəçilik
sisteminin
təkmilləşdirilməsi, texniki tədqiqatların aparılması, daxili bazarın
genişləndirilməsi sayəsində mümkün olmuşdur. 1880-cı ildə ABŞ-da
məhsuldar vəsait qoyuluşlarının səviyyəsi o zaman dünyada aparıcı iqtisadi
qüvvə olan Britaniya ilə müqayisədə təqribən 2 dəfə çox olmuşdu. XX əsrin
əvvəlinə yaxın bu fərq 16% olmuşdur.
ABŞ-ın yüksəlişi təkcə yeni məhsulların buraxılmasına deyil, həm də
istehsalın və məhsul satışının yeni üsullarının işlənilib hazırlanmasına
əsaslanan yeni texnologiyaların (teylorizm, fordizm və s.) inkişafı ilə
bağlıdır.
Amerika iqtisadiyyatında peşəkar idarəçiliyi olan, yeniliklərə böyük
diqqət verildiyinə görə tədqiqat işlərinin aparılması üçün təşkilati strukturlar
yaradan iri korporasiyalar təşəkkül tapdı. Aparıcı universitetlərdə tədqiqat
şöbələri yaradılır və məşhur alimlər Avropadan buraya dəvət olunurdu.