jismoniy madaniyatning sekin
rivojlanishiga olib keldi.
Shunday bo’lsa-da, eski
an’analar zamirida yangi
an’analar paydo bo’la boshladi.
Osiyo mamlakatlari. O’rta
asrlarda qadimgi jismoniy
madaniyat tajribalari
Hindistonda keng tarqaldi.
Bunda kurash, kamondan o’q
otish, yugurish, ot o’yinlaridan
foydalanildi. Milliy raqslar bilan
birgalikda xatxa-yog (hind
gimnastikasi,) ya’ni gavdaning
harakat me’yorlari, marosim
(ritual) o’yinlari va boshqalar
ommalasha boshladi
Xitoy. Dehqonlarning «sariq belbog’lar» deb
atalgan mashg’ulotlari III-V asrlarda davom etib
kelgan. Bunda qurolsiz jang usullari avjiga
chiqqan. Chunki hukmdorlar aholidan qurollarni
yig’ib olgan va ularni ishlatishni ta’qiqlagan edi. VI
asrda Xitoy gimnastikasi (ushu) tez rivoj topdi.
Bunda qo’l va oyoqlarni ishlatib jang qilish, kaft
va uning qirralari bilan urish amalga oshirilgan.
Min sulolasi hukmronligi davrida ushu keng
rivojlangan edi. Unda 20 xildan ortiq qurollar va
tayoqlar qo’llanilgan. Lekin o’q otish qurollarining
paydo bo’lishi bu turlar taraqqiyotini ancha
pasaytirdi
Yaponiya. O’rta asrlarda Yaponiyada jismoniy
madaniyatning rivojlanishi Samuraylar
institutining tashkil etilishi bilan bevosita
bog’liqdir. Samuraylar mayda dvoryanlarning
harbiy-feodal tabaqasi bo’lib, ularning jismoniy
tarbiya tizimi (busido) xilma-xil kurash turlari:
Dostları ilə paylaş: |
