Mən nifrətlə aynadakı əksimə baxıram. Saçlarım niyə dağınıqdır biz kimi durur

 

 

 

167 

www.vivo-book.com 

 

rok ulduza,  yaxud top  modelə oxĢayır. Daxilən köks ötürürəm: kaĢ ondakı 

dözüm məndə olaydı... O elə sakit və qərarlıdır ki. Üzümü turĢuduram, onun 

Xose ilə bağlı qəzəbini xatırlayaraq … hə, heç olmasa, zahirən. 

Teylor arxa planda qalıb. 

–  Sabah  gözləyirəm,  –  Kristian  Teylora  deyir  və  sonuncu  baĢıyla 

təsdiqləyir. 

– Bəli, ser. Hansı maĢını götürürsünüz, ser? 

Kristian mənə becid nəzər yetirir. 

– ―R-8‖. 

– YaxĢı yol, mister Qrey. Salamat qalın, miss Stil. – Teylor nəvaziĢlə 

baxır, lakin gözlərinin dərinliklərində yazıqlıq görürəm. 

Onlar, əlbəttə, məni mister Qreyin Ģübhəli seksual vərdiĢlərinin yeni 

qurbanı  hesab  edirlər.  Tezdir.  Ġndi  söhbət  qeyri-adi  seksdən  gedə  bilər, 

hərgah  ola  bilsin  ki,  bunda  qeyri-adi  heç  nə  yoxdur.  Bu  fikirdən  üzümü 

turĢuduram.  Müqayisə  apara  bilmirəm  və  bunu  Keytdən  də  soruĢa 

bilmərəm.  Kristiandan  icazə  almaq  lazım  gələcək.  Axı  kimləsə 

danıĢmalıyam, mən onunla necə müzakirə edə bilərəm axı, əgər indi kübar 

və nəzakətlidirsə, bir saniyə sonra soyuq və düĢmən kimidir. 

Teylor bizi ötürərkən qapını tutub saxlayır. Kristian liftin düyməsini 

basır. 

– Nə olub, АnasteyĢa? 

FikirləĢdiyimi o haradan bilir? O, əlini uzadır və çənəmdən tutur. 

– Bəsdi dodağını diĢlədin, yoxsa mən səni elə liftdəcə s..əcəm. 

Qıpqırmızı qızarıram, amma onun dodaqlarında təbəssüm var. 

– Kristian, mənim problemim var. 

– Hə? – o bütün diqqətini mənə cəmləyib. 

Lift gəlib çatır. Biz içəri keçirik və Kristian ―G‖ düyməsini basır. 

–  Bilirsənmi…  –  üzüm  qızarır.  Bunu  necə  deyim?  –  Mən  Keytlə 

danıĢmalıyam.  Mənim  sekslə  bağlı  çoxlu  suallarım  var.  Əgər  sən  bütün 

bunları  istəyirsənsə,  mən  bunları  hardan  bilim…  –  deyə  susuram,  sözləri 

seçməyə çalıĢaraq. – Bu, qavraya bildiyim Ģeylər deyil. 

---

 

 

 

168 

www.vivo-book.com 

 

О, gözlərini qapadır. 

–  YaxĢı,  danıĢ  onunla,  əgər  lazımdırsa.  Amma  qoy  and  içsin  ki, 

Eliota heç nə deməyəcək. 

Bu nəyə eyhamdır! Keyt xəbərçi deyil. 

–  Keyt  ona  bircə  kəlmə  də  deməyəcək  və  mən  də  Eliot  barədə 

eĢitdiklərimdən  sənə  bircə  kəlmə  də  deməyəcəm,  –  deyə  tələsik  əlavə 

edirəm. 

– Fərq ondadır ki, məni onun seksual həyatı maraqlandırmır, – əyri 

təbəssümlə Kristian tələffüz edir. – Eliot çoxbilmiĢ alçaqdır … o, yəqin ki, 

məni  xayalarımdan  tutacaq,  əgər  sənə  nəyi  təklif  etdiyimi  bilərsə,  –  əlavə 

edir  o,  çox  sakitcə.  Görünür,  bu  ifadə  mənim  qulaqlarım  üçün  nəzərdə 

tutulmayıb. 

–  DanıĢdıq,  –  deyə  hazırlıqlı  Ģəkildə  razılaĢıram.  Kristianın 

xayalarından tutan Keyt haqqında fikir mənə o qədər də xoĢ gəlmir. 

Kristian dodaqlarını əyir və baĢını yelləyir. 

–  Nə  qədər  tez  sabmissivim  olsan,  bir  o  qədər  yaxĢı.  Onda  bu  cür 

söhbətlərə son qoyulacaq, – burnunda deyir o. 

– Nəyə son qoyulacaq? 

–  Sənin  açıq-aĢkar  itaətsizliyinə,  –  o,  çənəmi  qaldırır  və 

dodaqlarımda  becid,  incə  öpüĢ  izi  qoyur.  Sonra  əlimdən  tutur  və  yeraltı 

qaraja aparır. 

―AĢkar itaətsizlik …‖ 

Liftin  arxasında  artıq  mənə  tanıĢ  olan  ―Audi‖ni  görürəm,  amma 

brelokun  çağırıĢ  səsinə  çılpaq  uzunayaqlı  sarıĢınla  kapotda  təsvir  edilən 

füsunkar idman avtomobili hay verir. 

– Gözəl maĢındır, – istehzayla deyirəm. 

Kristian baĢını qaldırır və gülür. 

–  Bilirəm,  –  bir  anlığa  yenidən  gənc  və  qayğısız  insanı  görürəm. 

Ürəyim  fərəhlənir.  Budur  onlar  –  böyük  oğlanların  oyuncaqları.  Göz 

qapaqlarımı endirir, amma təbəssümümü gizlədə bilmirəm. 

---

 

 

 

169 

www.vivo-book.com 

 

Kristian qapını açır və mən oturacaqda özümə yer edirəm. Ux, necə 

də  aĢağıdır…  o,  zərifliklə  maĢının  ətrafında  dövrə  vurur  və  uca  boyuna 

baxmayaraq, yanaĢı oturacaqda özünə asanlıqla yer edir. O, bunu necə edir, 

görəsən? 

– Bu nə maĢındır? 

–  ―Аudi  R8  spayder‖.  Hava  yaxĢıdır,  biz  üstü  açıq  qoya  bilərik. 

Mücrüdə  beysbol  papağı  olmalıdır.  Hətta  iki...  –  o,  maĢının  mücrüsünü 

göstərir. – Və tünd eynək, əgər sənə lazımdırsa. 

Aramızda  motor  gurlayır.  Kristian  çantanı  oturacaqların  dalındakı 

boĢ  yerə  qoyur,  düyməni  basır  və  maĢının  tavan-qapağı  asta-asta  açılır. 

DəyiĢdirici açar çıqqıldayır və Bryus Sprinqstinin səsi bizi əhatəsinə alır. 

–  Bryusu  sevirəm,  –  deyə  Kristian  gülümsəyir.  MaĢın  yerindən 

tərpənir, dik pandusla  yuxarı qalxır və donub-qalır, Ģlaqbaumun açılmasını 

gözləyərək. 

Və  budur,  biz  artıq  günəĢin  iĢıqlandırdığı  Sietllə  gedirik.  MaĢının 

mücrüsündən  beysbol  papaqlarını  çıxarıram.  Emblemdə  ―Mariners‖  yazısı 

var. Kristian beysbolu xoĢlayır? Ona kepkanı verirəm və onu baĢına keçirir. 

Mən ―quyruğu‖ dəlikdən keçirir və ―dimdiyi‖ aĢağı dartıram. 

 

 

Küçədə maĢınla gedərkən insanlar bizə baxır. Əvvəlcə mənə elə gəlir 

ki,  bu  ona  görədir…  sonra  paranoidal  bir  fikir  gəlir  ağlıma:  hamı  mənə 

baxır,  çünki  bilirlər  ki,  son  on  iki  saatda  nə  iĢlə  məĢğul  olmuĢam,  amma 

sonradan baĢa düĢürəm ki, bu, maĢına görədir. Kristian deyəsən, özünə aid 

nəyisə düĢünür. 

Tezliklə biz artıq I-5-lə cənuba doğru gedirik və qulaqlarımda külək 

fit çalır. Bryus ehtirasdan alıĢıb-yanması barədə oxuyur. Аktual mövzudur. 

Sözlərə qulaq kəsərək qızarıram. Kristian baĢına ―Rey-Ben‖ taxıb, ona görə 

də görmürəm o nə düĢünür. Onun ağzı azca əyilir, o əlini dizimə qoyur və 

yüngülcə onu sıxır. Nəfəsimi içimə çəkirəm. 

– Acmamısan ki? 

---