| Savollarimni so’ray boshladim
Birgalashib reja tuzib oldik. Assistentning suygani ertalab soat sakkizda keladi va
oqshom beshgacha qoladi. Bu vaqt ichida namozlarni, duolarni o’rganamiz. Savollarga
javob topamiz. Kitoblar o’qiymiz, suhbatlashamiz. Oqshom u menga kitoblar beradi,
men ularni o’qiyman. Juda baxtiyorman, hayotimda ilk marotaba bunchalik huzur va
baxtuyorlikni his qildim. Namoz o’qishni va duolarni o’rgana boshladim. Turli kitoblardan
go’zal parchalar o’qidik, ilohiyot mavzusida suhbatlar qurdik.
Dugonamdan so’ragan ilk savolim:
-Faqat qoqilish, xo’rlanish…Kimningdir daldasiga va ko’magiga muhtojlik, mehr
ko’rmaslik va inson sifatida qadrlanmaslik…Qochgan, masxaralangan holda o’yin kulgu
ichidagi yoshlarga havas va siqilish…Keyin esa qashqirlar davrasida yem bo’lish, bir
chetga uloqtirilish…Mana meni isyonim sabablari. Nega bu holga tushdim? Mening aybim
gunohim nima edi? Nega menga hamma zulm qildi? Nega Alloh mega rahm qilmadi? Bu
adolatsizlikdan, haqsizlikdan ko’z yumadi? Mana dahriyligimning, inqilobchiligimning,
haq va tanglik haiqdagi falsafamning asosi. Bu savollar hayotim davomida ichim yondirib
keldi. Ha, Alloh bor! Ammo bu haqsizlik nega? Bu adolatsizlik nima uchun? Alloh (o’zi
kechirsin) bu adolatsizlikka nega yo’l qo’yadi? Nega ba’zilarni qo’llaydi, bizga
Aldangan Ayselning tavbasi. Xolid Erto’g’rul
Dostları ilə paylaş: | 
