160
böyük mütəffəkir, filosof, dramaturq Mirzə Fətəli Axundovun
yaradıcılığında özünü təsdiq etmişdir. Axundovun ayağı, necə
deyərlər sayalı olmuş, hətta onilliklərdə özünü göstərən yeni-yeni
istedadlı nəsillər yetişmişdi, üçüncü şərt isə Bəkir müəllimin
özünün fitri istedadı, əzmkarlığı idi. Gənc tənqidçi Əhmədbəy
Ağaoğlunu, Əlibəy Hüseynzadəni, Firudin bəy Köçərlini, Abdulla
Suru yaxşı oxumuşdur ki, “Firudin bəy Köçərli” monoqrafiyasını
1963-cü ildə yazıb ədəbi ictimaiyyətin müzakirəsinə təqdim etdi.
“Firudin bəy Köçərlinin yaradıcılıq yolu” namizədlik işinə rəhbərlik
edən professor C.Xəndan yazır: “... Mənim rəhbərliyim altında
hazırlanmış iyirmiyədək aspirant arasında Bəkir Nəbiyev ən
istedadlılarından sayıla bilər”. Bəkir Nəbiyev ilk tənqidi məqaləni
yazanda H.Araslının, C.Xəndanın, M.Hüseynin, M.İbrahimovun,
M.Arifin, F.Qasımzadənin, M.C.Cəfərovun, K.Talıbzadənin,
A.Zamanovun və başqalarının əhatəsində idi. Bəlkə də bu ab-hava
vadar edirdi ki, daha çox oxumalı, öyrənməlisən ki, dəstədən geri
qalmayasan, həm də qınax yeri olmayasan. Alim klassik və müasir
ədəbi prosesə aid məqalələrlə yanaşı, 1996-cı ildə “Müasirlik və
sənətkarlıq uğrunda”, 1970-ci ildə “Süngiyə çevrilmiş qələm”,
1971-ci ildə “Ədəbi düşüncələr”, 1976-cı ildə “Tənqid və ədəbi
proses” adlı əsərləri ilə ədəbi ictimaiyyət arasında ciddi, həm də
istedadlı tənqidçi kimi tanındı. Professor Şamil Vəliyev yazır:
“Dünyada olduğu kimi, azərbaycanda da tarixən tənqidi fikir bədii
şüur qatında yaşayıb, ədəbi-bədii prosesin bətnində yetişib,
ədəbiyyatşunaslıqla vahid müstəvidə təkmilləşib və nəzəri-estetik
qənaətlərdə formalaşıb ərsəyə yetib, kamilləşib”. Bəkir Nəbiyev
yaşayıb-yaratdığı ictimai-siyasi və ədəbi mühit bu mənada onu daha
güclü olmağa sövq edirdi. Yaşadığı cəmiyyətdə imzasına hörmət
etməliydi. Başqa cür ola da bilməzdi. Böyüklüyündən kiçikliyindən
asılı olmayaraq yazılan əsərlər diqqətlə, dəfələrlə, zərgər dəqiqliyi
ilə yoxlanılır. Çünki sənin imzanın arxasında böyük şəxsiyyətlər,
onların qəhrəmaları, bu qəhrəmanların talelələri, uğurlu düşüncələr,
işıq saçan xəyallar, həm də iztirablı fikir-mülahizələr və aldanışlar
dururdu. Tanınmış ədəbiyyatşunas, professor Mir Cəlal Paşayev
yazır: “Onun müasir roman və müsbət qəhrəman, nəsrimizdə
konfilikt və xarakterin ifadə tərzi, psixoloji təhlil kimi yaradıcılıq
161
problemlərinə dair mülahizələrində yorulmaz bir tədqiqatçının
əməyilə yanaşı fəal bir tənqidçinin təfəkkürü də özünü göstərir”.
Ədəbiyyatşunaslığımızın bilicisi olan Mir Cəlal müəllim bu sözləri
deyəndə artıq Bəkir Nəbiyev gənc tədqiqatçı kimi “Firudin bəy
Köçərli”, “Müasirlik və sənətkarlıq uğrunda”, “Ədəbi düşüncələr ”
və s. əsərlərini nəşr etdirmiş, hətta, akademiyada hazırlanan 2
cildlik “Azərbaycan sovet ədəbiyyatı” kimi fundamental bir nəşrin
əsas müəlliflərindən və redaktorlarından biri idi.
Bəkir Nəbiyev yaradıcılıq yolundan bəhs etmək üçün son illər
çap olunmuş, seçilmiş əsərlərinin beş cildinə (“Bakı”, “Çinar - Çap”
2009) diqqət yetirdikdə ötən illərin ağrılı-acılı, bir az da fərəhli
günləri gözlərimizin önündə canlanır. Tale, bu kişinin üzərinə bütün
tərəflərdə gülüb, sadəcə bircə tərəfə baxmayıb. Tanrı onun üzünə
ona görə gülüb ki, Azərbaycan höküməti, dövləti böyük ədəbiy-
yatşünas kimi bütün yaradıcılığı dövrü onu diqqətdə saxlayıb, nə
qədər böyük mükafatlar, titullar varsa hamısı ilə onu təltif edib. Tale
bircə tərəfədə ona baxmayıb, bu da çox sərvət verməməsidir.
Bəlkə də böyük yaradan düz edib. Var-dövlət versəydi, o elmin
ən yüksək zirvəsində dayana bilməzdi. Bəlkə, yaxşısı budur.
Professor Rəhim Əliyevin bir fikri burda yerinə düşür: “Cəmiyyətdə
sözü və fikrin rütbə və titulundan aşağı mərtəbədə qalması uzun
sürə bilməz. Çünki sağlam maddi sərvətlər də ancaq ağıl və
müdrikliklə ittifaqda qüvvətli olur”. Bəkir Nəbiyevin imzasına təkcə
ədəbiyyatşunaslıq elm yox, bütün millətimizin uzun bir zaman eh-
tiyacı olacağı şübhəsizdir. Akademik Bəkir Nəbiyev ömrünün 80-cı
ilini- müdriklik dövrünü yaşayır. Amma, nəyə desən and içərəm ki,
ona 60 yaş da verməzsən. Bəkir müəllim bütöv bir nəslin ədəbiyyat
sahəsində görəcəyi işi, təkcə görüb. İllər ötükcə, nəsillər bir-birini
əvəz etdikcə hər şey köhnələcək, insanlar bir birini əvəz edəcək.
Təkcə bir şey qalacaq. O da istedadla, həm də halallıqla yazılan
əsərlərdir. Çəkinmədən deyirəm ki, o, əsərlərin müəllifləri xatırla-
nanda istedadlı tədqiqatçı, böyük Azərbaycan ziyalısı, qeyrətli
vətəndaş, kimsəsizlərin dayaq yeri olan bir şəxsin adı hörmətlə,
ehtiramla yad ediləcək. Bu Bəkir Nəbiyev olacaq. Şeyx Nizami əbəs
yerə deməmişdi ki,
Qüvvət elimdədir başqa cür heç kəs
162
Heç kəsə üstünlük eyləyə bilməz
Azərbaycan MEA-nın müxbir üzvü, Nizami Cəfərov “Ustad”
məqaləsində yazır: “...bu gün Azərbaycanda üç görkəmli ədəbiyyat-
şunas varsa, onlardan biri (bəlkə də, birincisi) akademik Bəkir
Nəbiyevdir”.
Yaşından asılı olmayaraq bütün həyatı boyu onun sözünün də,
qələminin də kəsəri eyni nüfuzda olub. İstər klassik, istərsə də
müasir ədəbi axtarışlarında o, daha çox əzab çəkmiş, təqib olunmuş,
ağır sıxıntılara məruz qalmışları yaddan çıxarmamışdır. Firudin bəy
Köçərli də, Əhməd Cavad, Almaz İldırım da, Şəhriyar və Xəlil Rza
Ulutürk də ədəbiyyat tarixində məhz belə qərarlaşdılar. Milli
müstəqillik yaddaşımızda özünəməxsus yer tutan bu şəxsiyyətlər
haqqında yazdığı əsərlər bir daha akademikin böyük vətəndaş, milli
təəssübkeş olduğundan xəbər verir.
“Təzə izlər sorağında”n (1979) sonra “Kamalın təntənəsi”ni
(1981) nəşr etdirən alim daha sonra dedi ki, “Söz ürəkdən gələndə”
(1984), “Roman və müasir qəhrəman”ı (1987) yazmaq olar. “Çətin
yollar”da (2000) var gəl edən, düşünən ədəbiyyatşünas olanları
“Xəzan vurmasın” (2006) deyib, “Hərənin öz yolu var”da (2008)
qərar tapdı, sanki etdikləri ilə özünü təsdiqlədi.
Şəxsi kitabxanamda Bəkir müəllimin bütün kitabları saxlanılır.
Hər birini də yeni çapdan çıxmış kimi almış, diqqətlə oxumuşam.
Qarşımdakı beş cildliyini vərəqləyəndə sanki bütün Azərbaycan
ədəbiyyatı Akademik Bəkir Nəbiyev, bütövlükdə, Azərbaycan
ədəbiyyatıdır - desək səhv etmərik. Nələr yoxdur bu cildlərdə.
Klassikli, müasirli hamı haqqında bir-birindən gözəl, dəyərli
monoqrafiyalar, məqalə, resenziyalar sədəf kimi bir sıraya
düzülüblər. Professor İsrafil İsrafilov birinci cildə ön sözdə yazır:
“Birinci cildi vərəqləyirik; burada nələr yoxdur?! “xalq mənəviy-
yatının güzgüsü” (Kitabi Dədə Qorqud)”, “Nizami və Gəncə”,
“Möcüzənin bayramı”(Yunus Əmrə), “Nəsrəddin Tusinin şeir
dünyası”... Müəllifin (Bəki Nəbiyevin-B.B.) mifoloji mövzuda
başlayaraq, yazılı ədəbiyyatımızın, klassik poeziyamızın misilsiz
nümunələri arasında arxayın əda ilə dolaşır, böyüklüyün qarşısında
vəcdə gəlir, elmi təbinin hünəri ilə süzülən düşüncələrini vərəqlərdə
səmimiyyətlə bəyan edir. Füzuli dühası bu dühanın şəfəqləri olan
Dostları ilə paylaş: |