88
bərpasını müəyyən etmək; dövlətin inkişaf siyasətinin
ə
saslarını müəyyən etmək; dövlətin fəaliyyətini təşkil etmək
və qorumaq; xarici siyasət istiqamətlərini müəyyən etmək və
müəyyən olunan xarici siyasət istiqamətlərini qorumaq;
xarici siyasətin həyata keçirilməsini təmin edən obyektləri və
subyektləri müəyyənləşdirmək; xarici siyasətin istiqamətləri
arasında bağlılığı, koordinasiyanı müəyyən etmək, pilləli və
mərhələli siyasəti təşkil etmək; ölkə vətəndaşlarının
beynəlxalq səviyyəli hüquqlarını təmin etmək üçün bu
məqsədlə fəaliyyət istiqamətlərini təşkil etmək; dövlətin daxili
siyasəti ilə onun xarici siyasəti arasında koordinasiyanı
yaratmaq; xarici siyasətin strukturlarını yaratmaq və
mexanizm qaydalarını müəyyən etmək; digər dövlətlərlə olan
ə
laqələr və münasibətlər normalarını və qaydalarını müəyyən
etməkdən və s. ibarətdir. Xarici siyasət öz vəzifəsini dövlətin
daxili imkanlarına və beynəlxalq şəraitə uyğun olaraq,
imkanlar və potensial baxımından daima genişləndirə bilər.
Xarici siyasətin vəzifəsi ona verilən səlahiyyətlər çərçivəsində
(dövlətlərə verilən xarici siyasət fəaliyyətləri sayəsində) daima
genişlənmə funksiyasına malikdir.
Daxili siyasətin xarici siyasətlə (beynəlxalq
münasibətlə) uyğunlaşdırılması və uzlaşdırılması
Başlanğıcda belə bir nəzəri-fəlsəfi fikir bildirmək olar:
“Beynəlxalq hüququn hamı tərəfindən qəbul edilmiş norma və
prinsipləri beynəlxalq ictimayyət üçün –dövlətlər birliyi üçün
“konstitusiya”dır-vahid universal “sənəddir”, vahid modellərdir
və qaydalardır. İdeallıqda və reallıqda, eləcə də bu iki anlayışın
vəhdətində təzahür edən ədalət normaları və ədalət standartları
bu konstitusiyanın baza mahiyyətidir. Beynəlxalq münasibət-
lərin “konstitusiyası”ndan ayrı-ayrı sahələri əhatə edən
beynəlxalq normalar yaranır, hüquq normaları şəbəkəsi ortaya
çıxır, eləcə də dövlətlərin daxili qanunvericilik siyasəti
89
genişlənir. Onu da nəzərə almaq lazımdır ki, müasir anlamda
hüquq normasının qəbulu dedikdə, ilk növbədə insanların,
ümumilikdə bəşəriyyətin hüquqlarının təminatı istəkləri nəzərə
alınmalıdır. Hüquq norması ədalətə xidmət etməlidir. Bu,
universal prinsipdir. Lakin ola da bilər ki, qəbul edilən
müəyyən bir hüquq norması digər tərəflərin maraqlarını nəzərə
almasın. Bu, fərdi və xüsusi əhəmiyyət kəsb edən normadır.
Lakin bu norma hüququn ədalətli məzmunundan irəli gələrək,
digərlərinin hüquqlarını məhdudlaşdırmamalıdır və pozma-
malıdır. Bu baxımdan beynəlxalq konvensiyalarda da belə bir
prinsip əksini tapır ki, konvensiyalar başqa beynəlxalq
sənədlərlə ziddiyyət təşkil etməməlidir. Belə ki, Qadınlara
qarşı zorakılığın və məişət zorakılığının qarşısının alınması və
onlarla mübarizə haqqında Avropa Şurasının Konvensiyasının
Digər beynəlxalq sənədlərlə əlaqə adlanan X Fəslində yazılır ki,
bu Konvensiya bu Konvensiyanın Tərəflərinin iştirakçısı
olduqları və ya gələcəkdə olacaqları və bu Konvensiya ilə
tənzimlənən məsələlərlə bağlı müddəaları əks etdirən digər
beynəlxalq sənədlərdən irəli gələn öhdəliklərə xələl gətirmir.
Sonra yazılır ki, bu Konvensiyanın Tərəfləri onun müddəalarını
tamamlamaq və ya gücləndirmək, yaxud Konvensiyada təsbit
olunmuş prinsiplərin tətbiqini asanlaşdırmaq məqsədi ilə bu
Konvensiyada öz əksini tapmış məsələlərlə bağlı bir-birilə
ikitərəfli və ya çoxtərəfli sazişlər bağlaya bilərlər.
1
Buradan da
belə bir məntiqi prinsip ortaya çıxır ki, beynəlxalq sənədlər
ədalət naminə, ədalətin möhkəmlənməsi və qorunması
baxımından, bir-birilə ziddiyyət təşkil edə bilməzlər. Beynəl-
xalq sənədlərin daxili qanunvericilikdə öz əksini tapması
sayəsində kompleks qaydada ədaləti özündə əks etdirən
normalar məcmuəsi ortaya çıxır və bundan da möhkəm və sabit
cəmiyyətlər, sabit münasibətlər sferaları meydana gəlmiş olur.
Hüquq içərisində ədalətin mütləq varlığına dair fikir
1
Qadınlara qarşı zorakılığın və məişət zorakılığının qarşısının alınması və
onlarla mübarizə haqqında Avropa Şurasının Konvensiyası
90
baxımından belə bir oxşatma etmək olar: nə qədər (çoxlu
çeşiddə) yemək hazırlayırsansa hazırla, bu yemək mütləq tamlı
(dadlı) olmalıdır və hamı tərəfindən yeməli olmalıdır, ləzzətli
və xoşagələn olmalıdır. Yemək reseptləri və burada olan tamlar
(dadlar) məhz ayrı-ayrı sahələrdə qəbul olunan və ayrı-ayrı
sahələrdə münasibətləri ədalətli şəkildə tənzim edən hüquq
normalarını xatırlatmalıdır”.
İndiki zamanda hər bir dövlət öz daxili siyasətini xarici
siyasəti ilə uyğunlaşdırmaq və beynəlxalq standartları qəbul
etmək siyasətini həyata keçirir. Əvvəlki başlıqlarda qeyd
olunduğu kimi, dövlət öz daxili resurslarını artırmaq və inkişaf
etmək üçün xarici siyasət reallaşdırır. Dövlət xarici siyasətini
birbaşa tənzim edir və təşkilatları (yaratdıqları beynəlxalq
təşkilatlarla) ilə reallaşdırır. Xarici siyasətin iki mühüm
istiqaməti formalaşır. Beynəlxalq təşkilatların fəaliyyətinin
əsas məqsədi baza etibarilə dövlətlərin xarici siyasətləri
arasında əlaqəni və uyğunlaşdırmanı (burada məzmun
etibarilə uyğunlaşdırmadan söhbət gedir. Forma fərqli ola
bilər. Məsələn, dövlətlər öz daxili siyasətlərini müxtəlif
formalarda təşkil edə bilərlər. Lakin məzmun ondan ibarət
olmalıdır ki, siyasətin əsasında xidmət amili dayanmalıdır)
təmin etməkdən ibarətdir. Təşkilatlar da beynəlxalq siyasətin
və münasibətlərin idarəolunması funksiyasını yerinə yetirirlər.
(Qeyd: idarəetmə özündə müxtəlif hərəkət istiqamətlərini
birləşdirir: hazırlama və icra etmə, yoxlama, müşahidə,
nəzarət və bunlardan irəli gələrək hesabatlar vermək və
hesabatlar qəbul etmək kimi akt istiqamətləri idarəetmə
funksiyasının tərkibini formalaşdırır. İdarəetmə isə tərəflər
arasında bu və ya digər obyektlərə asılılıq vəziyyətlərindən
meydana gəlir). Təşkilatlar vahid beynəlxalq sənəd layihələri
(məsələn, konvensiyalar) hazırlayırlar və dövlətlərə (tərəflərə)
qoşulmaq üçün təqdim edirlər. Təşkilatlar bununla dövlətlərin
daxili siyasətləri (öhdəlikləri qəbul etməklə icrasını təmin
etmək), eləcə də xarici siyasətləri arasında (icra haqqında
öhdəliyi qəbul etmək) bir uyğunluq yaratmağa çalışırlar.
Dostları ilə paylaş: |