Microsoft Word dostlugun romani

 
89 
gedir  axı?  Dayan,  yeri  gәlmişkәn  qoy  zәng 
vuraq, 
görәk 
pulu 
hazırlayıb? 
Bәlkә 
özü 
gәtirәcәk? 
Yaşar  maşının  qapısını  açmamış  kostyumunun 
cibindәn  zәng  sәsi  gәlәn  telefonunu  çıxartdı. 
Ekranda  “Axmaq”  adını  görüb,  telefonu  sәssiz 
rejimә keçirdi vә yenidәn cibinә qoydu. 
Bununla da elә bil Elmәddinә od vurdu: 
-  Ә,  bu  tәmiz  qudurub  ki?!  Telefonu  da 
götürmәdi.  Deyәsәn,  doğrudan  da  bunun  tәk 
burnunu  yox,  hәyatını  da  qırası  olacam.  Ә,  sür 
görüm bu hara gedir belә? Sür-sür! 
Onlar  Yaşarı  tәqib  etmәyә  başladılar.  Özü 
oturduğundan  әlavә,  arxada  daha  iki  maşın 
vardı, hәrәsindә dә dörd nәfәr... 
Yaşar  maşını  “Tәrgül”  gül  salonunun  qarşısında 
saxladı. 
- Ә, Ziyankar, bu neynir belә? Bәlkә nişana-zada 
gedir? 
 
Yaşar әtrafına baxıb salona girdi. 
- Salam Yaşarım, necәsәn? 
- Sağ ol, Mәlik dayı, yaxşı olasan. 
-  Hәmişәki  kimi  yenә  dә  hansısa  ünvana 
gedәcәk? 
Bunu  deyib,  mәnalı-mәnalı  gülümsündü.  Çünki 
Yaşar  burada  bağlatdırdığı  buketlәri,  sәbәtlәri 
adәtәn 
konkret 
ünvanlara 
göndәrtdirirdi. 
Fikirlәşdi ki, yәqin indi dә elә olar. Amma Yaşarın 
növbәti sözlәrindәn sonra başa düşdü ki, bu dәfә 
mәsәlә ayrı cürdü: 
downloaded from KitabYurdu.org

---

 
90 
-  Yox,  Mәlik  dayı.  Bu  dәfә  iki  yaxşı  dәstә 
istәyirәm.  Biri  tam  xüsusi.  Yaşıl  çiçәklәrlә 
bәzәyәrsәn. Özü dә hәr ikisini özüm aparacam. 
Yaşarın yadına hәr dәfә Tәravәtin görüşünә yaşıl 
çiçәklәrlә getdiyi günlәr düşdü. 
-  Sәn  bir  çay  iç,  ona  qәdәr  mәn  dә  öz  işimi 
görüm.  Mәlik  dayın  bu  dәqiqә  sәnin  üçün  elә 
dәstә bağlasın ki, gәl görәsәn! Üstünә dә “tilsim” 
üfürәcәm, 
o 
gözәl 
kimdirsә, 
sәndәn 
ә
l 
çәkmәyәcәk. 
- Sağ ol Mәlik dayı, sәndәn yoxdu dә! 
 
Yaşarın  gec  çıxması  Elmәddinin  hövsәlәsini  lap 
daraltmışdı: 
- Ә, Ziyankar, bu harda qaldı? Yoxsa, bizi görüb 
qaçdı? 
- Yox, bizi görmәdi, arxayın ol. 
-  Qaçsa,  vay  halınıza!  Amma...  Aha  budu,  çıxır. 
Buna bax, iki dәstә gül alıb ki?! Hara gedir belә? 
Vallah, mәnә dә maraqlı gәldi. Sür dalısıca. 
Yaşar  maşını  Uyğurgilin  qapısının  ağzında 
saxladı.  Düşüb  yan  şüşәdә  özünә  ötәri  nәzәr 
yetirdi,  üst-başını  düzәltdikdәn  sonra  dәrindәn 
nәfәs alıb yuxarı qalxmağa başladı. 
 
-  Elә  bil  özü-özünә  elçiliyә  gedir.  Yaxşı,  bәs 
güllәri niyә götürmәdi bu? 
- Yәqin güllәri dә başqasına alıb. 
-  Başını  işlәt,  axmaq.  Görünür  o,  güllәri  başqa 
yerdә vermәyi planlaşdırıb. Bu da o demәkdir ki, 
kiminlәsә harasa gedәcәk. 
 
downloaded from KitabYurdu.org

---

 
91 
 
*** 
 
Yaşar  qapının  ağzında  dayanıb  özünә  ürәk-dirәk 
verdi:  “Ağıllı,  tәmkinli  ol,  özünü  әlә  vermә. 
Özünü  elә  göstәr  ki,  elә  bil  heç  nә  olmayıb”. 
Sonra da “Ya Allah” deyib, qapını döydü. 
- Salam, Yaşar! 
- Ay salam, salam! Necәsәn, doxdur?! 
Özünü söz verdiyi klimi sakit, soyuqqanlı vә şәn 
aparmağa çalışırdı: 
- Hәlә hazırlaşmamısınız? 
-  Qardaş,  o  gün  getmәk  istәmirdin,  indi  nә 
mәsәlәdi  belә,  hamıdan  tez  hazırlaşmısan?!  O 
qәdәr  dә  әtir  vurmusan  ki,  elә  bil  qızla  görüşә-
zada gedirsәn. 
- Yaxşı dә... 
- Guya utanırsan, hә?! 
Yaşar  onun  bu  zarafatından  hәqiqәtәn  dә 
utanırdı.  Deyәsәn,    artıq  qәlbindәkilәri  hiss  dә 
elәtdirirdi.  Danışa-danışa  gözlәri  ilә  otaqları 
axtarırdı. 
Fikrindәkini 
tapa 
bilmәsә 
dә, 
axtarmağından  qalmırdı.  Yavaş-yavaş  mәyus 
olmağa  başlayırdı,  çünki  әtrafda  sәs-sәmir 
deyilәn şey yox idi, tam sakitlikdi. Marağını boğa 
bilmәdi: 
- Evdә tәksәn? 
-  Hә,  sәnә  demişdim  dә,  Tәravәt  dünәndәn 
darıxırdı... 
Yaşar  dәhşәtli  dәrәcәdә  pәrişan  oldu:  “dedim  dә 
inciyәcәk,  yüz  faiz  mәnә  görә  getdi.  Axı  mәn  nә 
dedim  e?  Lәnәt  olsun,  hәr  şey  düzәlmәyә  doğru 
downloaded from KitabYurdu.org

---

 
92 
getdiyi  bir  vaxtda...  tam  sevinmәk  istәrkәn!”  O 
dәrәcәdә  pәrişandı  ki,  hәr  şeyi  özü  düşündüyü 
kimi  yozub  Uyğurun  sözünü  kәsdiyinin  belә 
fәrqinә varmadı: 
-  Niyә  getdi  axı?  Özümüz  yola  salardıq  dә.  Heç 
olmasa, konserti yola verib gedәrdi. Yәni o qәdәr 
zәhlәsi gedirdi mәndәn? 
Son cümlәdәn sonra sanki ayıldı: “Yaşar, sәn nә 
danışırsan, özünә gәl” 
-  Dәhşәtsәn  e!  Sәndәn  niyә  zәhlәsi  getsin  ki? 
Ә
ksinә,  dünәn  sәn  gәlib-gedәndәn  sonra  elә  bil 
sevincәk  olmuşdu.  Sәhәr  bu  şәklimizi  götürüb 
düz  üç  dәqiqә  gözlәrini  çәkmәdәn  ona  baxdı. 
Deyirdi bunu görüb ürәyi qubar edib, uşaqlığımız  
yadına düşüb. Sәn dә deyirsәn ki, sәndәn zәhlәsi 
gedir... 
Uyğurun ağzından çıxan cümlәlәri eşitdikcә sanki 
Yaşarın  qolları  qanada  çevrildi.  Uçmaq  istәdi.  O 
qәdәr  mәmnun  olmuşdu...  Bilirdi  ki,  Uyğur 
saflığından bu cür danışır, onun heç nәdәn xәbәri 
yoxdur.  Yaxşı,  Tәravәt  getmәyibsә,  niyә  evdә 
deyil? Bu zaman qapının zәngi çalındı. Uyğur: 
-  Tәravәtdi.  –dedi.  -  Saçlarını  düzәltdirmәyә 
getmişdi. 
-  Hә,  sәn  qapını  aç,  mәn  dә  özümә  bir  çay 
süzüm. 
Yaşar  sakitlәşib  özünә  gәlmәk  üçün  vaxt 
qazanmaq  istәdi.    Tәravәtin  qarşısına  dünәnki 
kimi birdin-birә, qәfil  çıxmaq istәmirdi 
- Mәnim bacım gözәldi dә, gözәl! Gәl paltarını da 
dәyiş, çıxaq. Yaşar da bizi gözlәyir. 
downloaded from KitabYurdu.org

---