Microsoft Word dostlugun romani
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
210 Beli o qәdәr bükülmüşdü ki, başını qaldırıb heç kimin üzünә baxa da bilmirdi. Hәrdәn hәr şeydәn bezib özünü oıdürmәk istәyirdi. Üst başını, sir - sifәtini cırıq - cırıq elәmişdi. Çәtin ki, çox dözә bilsin Yaşarsızlığa! Taqәti heç qalmamışdı. Bacısı Zöhrәnin gözlәri şişmişdi. Havalı kimi gәzirdi. “Susun, bәsdirin, Yaşarın arxasınca ağlamayın, o ölmәyib, mәnim qardaşım ölmәyib, yaşayır” deyә qışqırır, şivәn qoparırdı. Tәravәt! Ya Rәbbim, bu Tәravәtdi?! Niyә onun gözlәri qara deyil? Niyә onun yanaqları qırmızı deyil? Hanı onun әynindәki yaşıl libas? Niyә qaralara bürünüb Tәravәt? Necә? Әlil arabası? Tәravәt әlil arabasına mәhkum olub? Yaşarın ölüm xәbәrinә... Nә? Onun dili dә tutulub?” Bunları gözlәrinin önünә gәtirdikcә, sanki ciyәri parçalanırdı Yaşarın: “Yooooxxx! Ya Rәbbimmm! Bütün bunlar bir nәfәrin ucbatından baş verә bilmәzzz! Ola bilmәzzz! Bir insanın vәhşiliyi bu qәdәr...” bu fikirlәr onun bәdәnindәki ağrıları sanki yuyub apardı, sәsinә qüvvәt verdi. Vә Yaşar birdәn var gücü ilә hayqırmağa başladı: - Sәn çox әclaf adamsan, Elmәddin! Bütün bunları kişiliyinә necә sığışdırırsan?! Nә edirsәnsә, mәnә et! Day başqalarına niyә әzab verirsәn, әclaf?! - Bıy! Ә, bunun dili açıldı! Xoda düşdün ә, birdәn-birә?! Sәnә edirәm dә, burda sәndәn başqa bir kimsә dә var? Göydә sәndәn başqa kim sallanır, sәndәn başqa kimin belinә bomba bağlanıb ki?! downloaded from KitabYurdu.org 211 - Uyğur türmәdә, Tәravәt xәstәxanada yatır ә claaaff! – Yaşarın sәsindә kin, qәzәb, titrәyiş vә üzüntü bir-birinә qarışmışdı. Hiss olunurdu ki, ürәyindәn keçәnlәri Elmәddinin o hәyasız sifәtinә çırpmaqla ona әn azı sözlәrlә tәsir etmәk istәyir. Amma o da hiss olunurdu ki, sәsinin tonunu daha çox qaldırmaqdan vә tündlәşdirmәkdәn dә ehtiyat edir. Yәqin qorxurdu ki, gözünü pul vә qan örtmüş o alçaq “zәif yerini” bilib Uyğurla Tәravәtә nәsә növbәti bir yamanlıq edәr. Amma yaxşı ki, Elmәddin bütün bunları – onun qәlbindәn keçәnlәri duyacaq ağılda vә sәviyyәdә deyildi. - Gәl sәәәn, Uyğuru bura qatma! O mәnlik deyil, heç kim xahiş etmәmişdi ki, gәlib sәnin yanında “psevdogeroyluq” elәsin. Bütün işlәrimi korladı onsuz da. Bәlkә dә әksinә, hәr şey lap әla oldu. Elәdirsә, sağ olsun. Amma o qız... Ahhh! Düzünü deyim ki, onu düşünәndә mәnim dә ürәyim arğıyır. Hәqiqәtәn dә, pis qız deyildi! Amma... Day nә istәyirsәn, yaşayır dә?! Hәlә gәlib sәni ürәkdәn ağlayacaq da! Amma yox... gәrәk sevinsin ki, canı sәnin kimi axmaq sevgilidәn qurtardı. Ha-ha-ha! - Sus әclaf! Sus! – Yaşar dözә bilmәyib yenidәn qışqırdı. Belә getsә, ürәyi bombadan әvvәl partlayacaqdı. Kәnandan soraq yox idi. Bu kiçicik saniyәlәrin müşayiәt elәdiyi bomba cıqqıltısı isә Yaşarın hәyatının getdikçә tükәndiyinin xәbәrvericinә dönmüşdü sanki. Heç kimә fikir vermyәn, heç kimi gözlәmәyәn, heş kimin әmrinә tabe downloaded from KitabYurdu.org 212 olmayan zaman öz hökmünün altından burda da qәddar imzasını çәkmәyә başlamışdı. Gәrәk ki, mәşhur alimlәrdәn birinin sözü idi: “hәyatımda ә n çox qorxduğum şey saatımın әqrәblәridir”. Đndi bu әqrәblәr elә bil Elmәddinlә dostlaşmış, Yaşarın isә qәsdinә durmuşdular. Elә sürәtlә hәrәkәt edirdilәr ki... Vaxtın bitmәsinә on dörd dәqiqә qalırdı, Kәnan hәlә dә gәlib çıxmamışdı. Yaşarın ümidlәri tükәnir, Elmәddinin isә hövsәlәsi daralırdı. Sağa – sola var-gәl edir, öz-özünә qışqırıb deyinirdi: - Harda qaldı bu?! Hansı cәhәnnәmdә ilişdi görәsәn? – Başını qaldırıb Yaşara tәrәf baxdı. - Gördün ә, sevimli yeznәni? Deyәsәn, o da tüpürdü axı sәnә? Belә olmasaydı, çoxdan gәlib çıxardı. Ha-ha-ha! - Gәlmәyәcәk! Partlat mәni, әclaffff! – Yaşar bu dәfә tapança kimi açıldı. Belә getsә, öz hәrәkәtlәrinә vә danışıqlarına nәzarәti tam itirә bilәrdi. Bütün bunların isә bir sәbәbi vardı. Ümidlәrinin tam tükәndiyini hiss edirdi artıq. – Sәni cәhәnnәmdә dә olsa tapıb boğacam, şәrәfsizzz! - Әşşi... sәn mumla! Sәn cәhәnnәm, anbar ә limdәn çıxır, anbar. Ә, Ziyankar! Maşınları hazırla çıxaq aradan! Bomba partlayan kimi şәhәrin bütün “iti-qurdu” – hüquq mühafizә orqanlarının әmәkdaşlarını nәzәrdә tuturdu – burda olacaq yәqin... - Dayan!!! Qәfildәn dәmirlәrin arasından zabitәli vә qәtiyyәtli olduğu qәdәr dә әsәbi bir sәs, nida gәldi. Hamı downloaded from KitabYurdu.org 213 olduqca tanış gәlәn bu sәsә tәrәf dönsә dә, heç kim görsәnmirdi. Qaranlıqda yalnız ayaq sәslәri eşidilirdi... vә...budur...Elmәddinә tuşlanmış tapança... tapançadan ikiәlli tutan şәxs hәlә dә görsәnmirdi... qollar...qolların kimә mәxsus olduğu da aydın deyildi... nәhayәt...vücudun özü görsәnmәyә başladı... Yaşar xilaskarının gәldiyini zәnn edib havada, trosda çırpınmağa başlamışdı...Yәni “mәn burdayam!” O, gәlәnin kim olduğunu bilmirdi. Әslindә bunun elә bir önәmi dә yox idi. Әsası o idi ki, onu xilas etsinlәr. Amma bütün bunlarla bәrabәr onun üçün bu gәlәnin kim olduğu da maraqlıydı. Đstәnilәn halda, bunu bilmәsi pis olmazdı. Birdәn Elmәddin onlara tәrәf gәlәn adamı tanıyıb qışqırdı: - Qağa?! Gәlәn... Seyfәddin idi. Ağır addımlarla yaxınlaşır, tәәssüflә başını bulayır vә hirsindәn dodaqlarını çeynәyirdi: - Sәn mәni mәhv etdin, Elmәddin! Mәhv etdin mәni! Bütün ümidlәrimi heçә çıxardın sәn! - Qağa, sәn burda neynirsәn? Silahı yığışdır, yalvarıram! Mәni öldürәcәksәn? - Sәni deyә bilmәrәm, Elmәddin! Amma mәn öldüm artıq. Sәn öldürdün mәni! Seyfәddin yavaş-yavaş irәli gedib, kürәyini krana tәrәf çevirdi. Geriyә doğru bir neçә addım atdıqdan sonra düz kranın altında dayandı. Tapançanın lülәsilә trosdan asılı qalmış Yaşarı göstәrdi: - Endir onu! downloaded from KitabYurdu.org 214 Elmәddin qardaşını fikrindәn daşındırmaq istәdi: - Qağa, bu gәdәdәn yana... - Dedim endir onuuu!!! – Seyfәddin var gücü ilә qışqırdı. – Buna görә deyirdin hәr şey qaydasındadır?! Heyf mәnim zәnnimә, min heyf! Nahaq uydum felinә, gәrәk inanmayaydım sәnә... Đnanmamalıydım! - Qağa elә demә! - Elә demәyim?! – Bu mәqamda Elmәddinin işarәsi ilә Yaşarı trosqarışıq yavaş - yavaş aşağı endirirdilәr. – Bәs necә deyim ә, qurumsaq? Yadından çıxıb mәni necә arxayın elәdiyin? - Qağa yalvarıram, bәsdi! Yaşar sanki bәdәninin arğılarını unutmuşdu. Tәәccüb içindә iki qardaşın söhbәtinә qulaq asırdı. Fikirlәşirdi ki, Seyfәddin hәqiqәtәn dә elә deyildiyi vә göründüyü qәdәr varmış. Onunla bağlı gümanlarında yanılmadığı üçün hәtta özündәn xoşu da gәldi: “Doğrudan da sözünün ağası imiş!” - Mәn sәni belә böyütdüm, Elmәddin? Mәn sәnә nәlәr dedim, nәlәri xırdaladım?! Bәs әvәzindә sәn mәnә nәlәr elәdin? - Qağa, dedim bәsdi! - Heyf Elmәddin, min heyf! – Artıq qәzәbindәn sәsi titrәmәyә, xırıldamağa başlamışdı Seyfәddinin. Başını bulaya-bulaya, silahı әlindә yellәdә-yellәdә danışmaqda davam edirdi. – Mәn atamın qәbri üstündә namus andı içmişdim. Sәn mәnim andımı pozdun, Elmәddin! Birdәn Elmәddin әlini başına atıb qışqırdı, müxtәlif sәslәr çıxarmaqla anormal hәrәkәtlәr downloaded from KitabYurdu.org 215 etmәyә başladı. Artıq insanlıq çәrçivәsindәn çıxırdı. Gör iş nә yerdәydi ki, o, ata әvәzi olan qardaşının üzünә ağ olmaqdan da çәkinmәdi: - Bilirsәn nә var? Bezdim sәnin ә linә baxmaqdan! Gözlәmәkdәn ki, nәsә verәcәksәn, ya vermәyәcәksәn... Verdiyin dә nәydi - dilәnçi payı. Budu e, iki-üç günün içindә aldım yüz mini! Halbuki sәn bu qәdәr pulu qazanmqçün gәrәk neçә il ”podryad” işlәyәsәn. Hәlә onu demirәm ki, sәn o boyda pulu ömrümün sonuna kimi mәnә verә bilәrdin, ya yox? - Sәn nә dediyini bilmirsәn deyәsәn?! Başın xarab olub sәnin. Inana bilmirәm ki, sәnin kimi qardaşım olub mәnim. – Danışa - danışa sağ ә lini atıb Yaşarı yanına çәkdi. Hәmin anda qurğunun üstündәki saat partlayışa yeddi dәqiqә qaldığını göstәrirdi. Hәrәkәtlәri çox qәti idi. Hirsindәn dişlәrini bir-birinә sıxmışdı. Elә o cür ә sәbi şәkildә dә Yaşarı endirәn Ziyankara әmr elәdi. - Aç onun әl - qolunu, jaketi çıxart! - Qağa, o indi partlayacaq. Әlindәkini tulla, gәl çıxaq burdan. Tez ol. – Elmәddin Seyfәddinә tәrәf qaçmaq istәyәndә o silahı qaldırıb bağırdı: - Yaxınlaşma! – Daha sonra Ziyankarın Yaşarın ә ynindәn çıxardığı jileti elә bombaqarışıq öz ә yninә keçirdi. Artıq bombanın partlamasına lap az qalırdı. O, üzünü Yaşara tutub: - Sәndәn bütün olanlara görә üzr istәyirәm, dönә-dönә üzr istәyirәm, - dedi. - Bilirәm, bu dәqiqә sәndәn üzr istәmәyimin heç bir önәmi yoxdur, amma inan ki, bütün bunlar mәnim xәbәrim olmadan baş verib. downloaded from KitabYurdu.org 216 - Sәn...neynirsәn? Onu ...sәn niyә geyindin?! - Bu belә olmalıdır, Yaşar! Elmәddin deyәsәn, “oriyentiri” ә mәlli-başlı itirmişdi vә baş verәnlәrin mahiyyәtini anlamırdı. Bәlkә dә әksinәydi, hәr şeyi anlayırdı vә elә mәhz ona görә dә qardaşına sanki son dәfә sәslәnirdi: - Qağa dedim axı, at onu... Gәlirsәn, gәlmirsәn?! - Görürsәn, bayaqdan kişilikdәn dәm vururdun, amma indi qaçıb aradan çıxmaq istәyirsәn. Tәlәsmә, bir az da döz, bax gör vә hәyatın boyu yadında saxla ki, kişilik necә olur. Bir dә, haqq divanından heç yana qaça bilmәyәcәksәn, Elmәddin! Bu dünyada haqsızlar yalnız bir yerә qәdәr qaçırlar. Sonra ... - Әllәr yuxarı! Tәslim olun! – Mayor Dadaşovun sәsi idi. Bu zәhmli komanda onları elә çaşdırdı ki, bir anlığa harada olduqlarını da unutdular. Elә bu “bir an” da bәs elәdi ki, qaranlıqdan qәfil çıxan ә mәliyyat qrupu Elmәddini vә dostlarını qandallayıb zәrәrsizlәşdirsin. Bundan sonra Dadaşov üzünü Seyfәddinә tutdu. - Đndi sәnә “sapyor” yaxınlaşacaq, vaxt çox mәhduddur, silahı at, imkan ver işini tez görsün. Zarafat elәmә! - Yox, cәnab mayor! Mәn heç dә zarafat elәmirәm. Әvvәlcә qardaşım burda, hәr kәsin gözü önündә elәdiklәrini boynuna alacaq! - Alıram qağa, alıram. Hәr şeyi mәn elәmişәm. Hәr şey mәnim ucbatımdan baş verdi. O gәdәnin dә hәr şeyini özünә qaytaracam. Qurban olum, ә ynindәkini çıxart! downloaded from KitabYurdu.org 217 - Đndi üzr istә Yaşardan! – Seyfәddin hәr an partlaya bilәcәk qurğuya baxıb tәlәb elәdi. - ...Üzr istәyirәm Yaşardan! Üzr istәyirәmmm... qağa...qurban olum... elәmә... - Elmәddin yalvara-yalvara dizi üstә çökdü. - Seyfәddin, bir daha tәlәb edirәm, çıxar ә ynindәkini! – Dadaşov gah xahişlә, gah da tәlәblә onu dilә tutmağa çalışsa da, Seyfәddini yola gәtirә bilmirdi. O sanki heç nә eşitmir vә görmür, yalnız danışırdı. Özü dә ürәkağrısıyla, yana-yana. Elә bil bir dә әlinә danışmaq üçün fürsәt düşmәyәcәkdi: - Elmәddin, mәn sәnә demişdim dost qazan özünә. Dediklәrimin әksini elәdin. Düşmәn qazandın. Sәnә demişdim ömrümün on sәkkiz ilini qazamatda keçirmişәm, ora soyuqdu, pisdi, yaxşı yer deyil, yenә heç nә anlamadın...Buna baxmayaraq, mәn sәnә haqqımı halal edirәm. Sәn dә halal edirsәn, ya yox, qәrarını verәrsәn yәqin. - Qağa!.. - Çıxdıqdan sonra atamızın qәbri üstündә sәn dә and içәrsәn. – Bunları da deyib, üzünü göyә tutdu. - Ey yeri - göyü yaradan Allahım! Özün dә şahidsәn ki, sәnin qarşında cahilliyimdәn yalnız bir günah işlәtdim. Bundan başqa kiminsә xәtrinә dәymişәmsә, haqqının halallığını almağım üçün mәnә yardım et. Bir dә... Atamın ruhunu lәkәlәmәdim... - Seyfәddin at tapançanı, qoy “sapyor” yaxınlaşsın, iki dәqiqә qalıb... dәlilik elәmә... downloaded from KitabYurdu.org 218 - Bundan sonra dost qazan barı... Cәnab mayor, siz dә sağ olun... siz yaxşı insansınız... Yaşar bağışla mәni, haqqını halal elә, qardaş. - Seyfәddin bu sözlәri deyib, özünü gözlәnilmәdәn aşağı atdı. Bir neçә saniyә keçmәmişdi ki, aşağıdan böyük, dәhşәtli partlayış sәsi gәldi vә ә trafa toz-torpaq qarışıq alov әlәndi... - Qa-ğaaaaaaa! Sey-fәd-ddiiiiinn! – deyә, Elmәddin nә baş verdiyini yalnız indi anlayıbmış kimi bağırmağa, әllәrilә baş-gözünә döymәyә başladı. Amma gec idi. Çox gec... *** ...başqa bir mәkan, başqa ev, başqa otaqlar. Hamı sevinc içәrisindә toya hazırlaşırdı. - Yaşar, Seyfәddin ağlayır. Sәn onu götür, mәn dә yemәyini şüşәyә töküm, çıxaq. - Bu dәqiqә. – Yaşar oğlunu qucağına alıb ә zizlәmәyә başladı. – Ay mәnim aslan oğlum, ay mәnim igid oğlum! Atasının nәr balası... Böyük kişi olmusan? Dayının toyuna gedirsәn? Ay maşallah! Bәs adam da toya gedәndә ağlayar? Yaxşı, dayını necә tәbrik edәcәksәn sәn? Bәli, Uyğurla Danulduzunun toy günüydü. Seyfәddinin ölmәsindәn, Elmәddinin tutulmasından, Uyğurun azadlığa çıxmasından bir il keçirdi. Uyğur “zondan” çıxdıqdan sonra Yaşarla Tәravәtin әllәrini özü birlәşdirmişdi. Onlara hәr şeyi lap әvvәldәn hiss elәdiyini, amma utanmamaları üçün özünü bilmәzliyә qoyduğunu downloaded from KitabYurdu.org 219 etiraf elәmişdi. Onu da bildirmişdi ki, Yaşarla yeznә-qayın olmaları onların dostluğuna heç bir ziyan vurmayacaq. Әksinә, onları qırılmaz tellәrlә bir-birinә daha möhkәm bağlayacaq. Tәravәt xәstәxanadan çıxan kimi yaşanan bütün sıxıntılara gözәl bir toy mәclisi ilә yekun vurmuşdular. Bu izdivacdan Yaşarın ailәsi dә mәmnun qalmışdı. Artıq Yaşarla Tәravәtin bir oğulları da vardı. Valideynlәri öz yerindә... Babaları vә nәnәlәri dә iki ayı tәzәcә tamam olmuş sevimli nәvәlәrini xoşbәxtliklәrinin simvolu kimi böyüdürdülәr. Yaşar ona Seyfәddinin adını qoymuşdu. Onun özünü o cür fәda etmәsi Yaşara çox tәsir elәmişdi. Hәlә dә onun haqqında bir vaxtlar yanlış düşündüyünün peşmançılığını çәkirdi. Onun әsl kişi kimi mәrd, şәrәfli vә qürurlu sonluğunu heç cür unuda bilmirdi... Uyğur Đngiltәrәdәki dostları vasitәsilә araşdırıb Seyfәddinin orada nәdәn müayinә vә müalicә olunduğunu öyrәnmişdi. Mәlum olmuşdu ki, Seyfәddin ciyәr xәrçәngi imiş. Bir ilә qәdәr ömrü qalıbmış. Amma yenә dә heç kimin edә bilmәyәcәyi bir hәrәkәti ilә yaddaşlara hәkk olundu. Seyfәddin o vaxt baş verәn hadisәlәrlә bağlı bütün mәlumatları son anda Rasimdәn - Elmәddinin “Ziyankar”ından öyrәnibmiş. Ziyankar fikirlәşibmiş ki, vaxtilә ona bәzi yaxşılıqlar etmiş Elmәddini uçurumun kәnarından qardaşının әmәllәri barәdә әsl hәqiqәti bilәndәn sonra mәhz Seyfәddin qaytara bilәr... downloaded from KitabYurdu.org 220 Uyğur “içәridәn” elә Elmәddin tutulan günün sabahı çıxmışdı. Demәk olar, çıxan kimi dә Yaşarın yanan qolu üzәrindә estetik әmәliyyat aparmışdı. Uyğur mayor Dadaşovun da ailәsinә sevinc bәxş elәmişdi. Onun oğlunun onurğasına sancılıb qalmış vә orda özünә yer elәmiş şüşә qalığını ustalıqla keçirdiyi әmәliyyat nәticәsindә çıxarmış, on dörd yaşlı yeniyetmәni uzun illәrin zillәtindәn, ailәsini isә sitәmdәn vә qәhr olmaqdan qurtarmışdı... Yaşar şirkәtindә müqavilәsiz iş görülmәsi praktikasına son qoymuşdu. Görünür, bir müddәt insanlara inanmasının, etibar elәmәsinin “zibilinә düşüb” sonradan kifayәt qәdәr böyük mәblәğdә cәrimә ödәmәsi ona әmәlli-başlı dәrs olmuşdu... ...Onların әtrafındakılar qarşılıqlı münasibәt- lәrindә Uyğur vә Yaşar kimi olmaq istәyir, dostluqlarının, necә deyәrlәr, ilhamını onların dostluğundan alırdılar. Kim bilir, onlar hәlә daha neçә dostluq әlaqәlәrinә örnәk olub, “imza” atacaqdılar. Hәlәlik isә... hamı toya hazırlaşırdı. Hamı sevinc içәrisindәydi. Elә bil heç nә baş vermәmişdi. Sanki bütün bunlar olmamışdı. Bir sözlә, hәyat bütün tәzadlarıyla davam edirdi... downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|