Microsoft Word dostlugun romani
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
190 toplayıb, özünü heç olmasa, yola qәdәr çatdırmaq istәyirdi. Amma... bacarmadı. Anbardan qırx-әlli addım aralıda huşunu itirib yerә sәrildi... *** Sәhәr açılmışdı artıq. Qәribәdir, bu sәhәrlәr insanların hәsrәtlәrini ya bitirir, ya da onlara yeni hәsrәtlәr başladır. Әn maraqlısı da odur ki, әgәr bir hәsrәtin bitmәsini istәyirsәnsә, ilk olaraq o hәsrәti başlamalısan. Hәsrәtin bitmәsi hәmişә nә isә gözәl bir hadisә ilә yadda qalır. Hәsrәtin sona yetmәsi xoşbәxtliyin başlaması demәkdir. Elә hәsrәtin başlaması da digәr bir xoşbәxtliyin başlayacağından xәbәr verir. Hәsrәtin bitib, xoşbәxtliyin başlamasını istәyәn Kәnan da sәhәr açılar-açılmaz tez işә başladı. Banka getdi. Amma hәlә tez olduğu üçün bank açılmamışdı. Hәsrәti başlamışdı artıq. Ancaq düşünürdü ki, bank açılanda bu hәsrәti bitәcәk. Kәnana görә, bu hәsrәtin bitmәsi ona digәr hәsrәtini bitirmәsi üçün yol açacaq işarә olacaq. Bu işarә dә onun dadacağı xoşbәxtlik idi... Bankdakı işlәrini bitirdikdәn sonra maşınına oturub, onu maksimum sürәtlә şәhәrin kәnarına – anbara tәrәf qovdu: “Gәlirәm qardaş, gәlirәm. Bir az da döz. Uzağı iyirmi dәqiqәyә sәni o canavarın cәngindәn qurtaracam!..” downloaded from KitabYurdu.org 191 Ә lindә pul çantası qapıdan içәri girәndә Yaşarı anbarın dirәyinә bağlanmış vәziyyәtdә gördü. Üst - başı didik-didik, cırıq – cırıqdı. Әlinin biri qap- qara qaralmış, hәrәkәtsiz halda yanından sallanmışdı. Elә bil kösöv parçası idi. O biri әlini isә arxadan dirәyә sarımışdılar. Qanı laxtalanıb donmuş, burnunun deşiklәrini tutmuşdu. Xırıltıyla, güclә nәfәs alırdı. Bir sözlә, onu elә günә salmışdılar ki...Nә qәdәr çalışsaydı, müxtәlif makiyajlardan istifadә etsәydi belә, heç bir peşәkar kosmetoloq ona o cür ürәk göynәdәn görkәm verә bilmәzdi. Kәnan gördüklәrindәn sanki şoka düşmüşdü. Nә edәcәyini bilmirdi. Onu bu “şokdan” Elmәddinin sәsi çıxardı: - Sәnin bu qorxaq qaynın tülkülüyünü bir dә sübut elәmәyә çalışırdı. Qaçmaq istәyirdi kişinin oğlu. Ә, mәnim әlimdәn quş uça bilmir e, sәn hara qaçırsan? - Yaşşaarr?! – Kәnan indi ayılıbmış kimi birdәn qışqırdı vә onun yanına qaçdı. – Yaşar, mәn burdayam. Gәldim, aparacam sәni indi! Yaşar, mәni eşidirsәn?! - Yox “Vandam”! Bu özünә görә deyil, gecә qaçmaq istәyirmiş. Guya ki, bu da “Remboluq” elәyirmiş dә. Özünü yandırıb ki, әlinin ipi açılsın. Sonra da qaçmaq istәyib. Ona görә dә heç yana getmәyәcәk. - Allahın olsun! Pul dedin gәtirdim, al, burda doxsan min manat var, daha nә istәyirsәn? - “Vandam”! Elә tәsәvvür elә ki, bu “Rembo” axşam hәqiqәtәn dә qaçmışdı. Sәn bu pulu gәtirәcәkdin, ya yox?! Amma düzünü de ha! downloaded from KitabYurdu.org 192 - ... - Görürsәn, bilmirsәn. Sәn saf, tәmiz adamsan. Bu işlәrdәn başın çıxmaz! - Mәn safam, tәmizәm? – Kәnan ayağa qalxdı vә hikkәli şәkildә әl-qolunu ölçәrәk onun üstünә yeridi. – Sәn dә kişi ol dә! Dediyinin üstündә dur. Niyә şәrәfsizlik edirsәn ki? Axırıncı sözlәr Kәnanın ağzından çıxar-çıxmaz Đsmayıl yenә “canfәşanlıq” elәdi vә yerdәn götürdüyü dәmirlә onun boynunun ardından güclü bir zәrbә endirdi. Kәnan tir kimi yerә sәrildi. Elmәddin başını buladı: - Bu da kişilәşdi e! Bir “udarlıq” heyi yoxdu, amma gör necә xoruzlanırdı? Bunu da bağlayın, onun yanına. Qoy daha da mehriban olsunlar. Hәr necә olmasa, qohumdular axı! – Sonra Kәnanın gәtirdiyi çantanı göstәrdi. - O pulları gәtirin bura görüm. Elmәddin çantanı açıb hәrisliklә pullara baxdı, sonra dilini yalaya-yalaya әlini onların üstündә gәzdirdi. Sanki pullara sığal çәkirdi. Nәhayәt, pulun bir paçkasını götürüb әshabәlәrindәn bu “әmәliyyatda” әn çox fәrqlәnәninә - Đsmayıla tәrәf tulladı: - Ala ә, dünәndәn başımın әtini yemişdin! Ala, indi get, nişanlına nә alırsan al. – Sonra çantanın “zamokunu” bağlayıb, ayağı ilә kәnara itәlәdi. – Bunu da tәcili at mәnim maşınıma! Maşına minmәk istәyәndә birdәn geri döndü. Başı ilә dirәyә bağlatdırdığı Yaşarla Kәnanı göstәrdi: downloaded from KitabYurdu.org 193 - Onları da qoyun baqaja, burdan aralanaq. Qıraq-bucağı da silin-süpürün ki, heç nә bilinmәsin. Axşama kimi qonağımız olacaqlar. – Sonra nә fikirlәşdisә, qayıdıb, Yaşarın saçlarından yapışdı. Başını qaldırıb gözlәrinә baxdı. - Görürsәn, vaxtında adam olmaq lazım idi! On iki mini deyәndә vermәdin, ona görә dә indi bütün var-yoxunu verәcәksәn! Daha sonra üzünü yeni gәlәn Ziyankara tutdu: - Ә, heç bilirsәn yuxuda nә görmüşәm? Görmüşәm ki, Yaşar "dostluğumuzun” әlamәti olaraq bu anbarı mәnә hәdiyyә edir. Özü dә sәnәd-sübutla. Başa düşdün dә?! – Ziyankara göz vurub, dişlәrini ağartdı. - Axşama kimi bu ölәr e?! - Ölmәz, ölmәz! Axşama kimi ölmәz. Axşam isә Kәnanı buraxacağıq. Amma hәmişәlik yox, müvәqqәti. Qoy gedib müqavilә-zad hazırlasın ki, ә limizdә anbarı bizә hәdiyyә vermәsi barәdә sübut olsun. Ha-ha-ha!.. Hәqiqәtәn dә düz deyirlәrmiş ki, tamahkarın qarnı doyar, gözü doymaz. Gör özünü dostlarına göstәrmәkdәn, onların yanında qürrәlәnmәkdәn ötrü hansı hoqqalara әl atırdı. Yeri gәlmişkәn, elә dostları da ondan geri qalan deyildilәr. Hamısı, necә deyәrlәr, bir bezin qırağıydı. Ömürlәrindә bir dәfә dә olsun savab iş görmәmişdilәr. Đşlәri- peşәlәri ona-buna ilişmәk, onun-bunun hesabına yeyib-içib şeşәlәnmәkdi... *** downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|