202
öz maşınında... yox, onu harasa çağırıblar. O da
gedib vә... qayıtmayıb. Amma hara?!”
Otaqdan çıxdı. Vә bu dәfә o, Azәr müәllimi
kәnara çәkdi:
- Mәnә tәcili Kәnanın da telefon nömrәsini verin.
– Azәr müәllimin dediklәrini öz mobil telefonuna
yazıb tәlәsik addımlarla maşınına tәrәf getdi.
Qapını açanda arxaya dönüb:
- Zәng edәcәyәm, - dedi. – Gözlәyin...
Dadaşov elә yolda idarәyә zәng vurub vәziyyәtin
nә yerdә olduğu barәdә mәlumat verdi. Yaşarla,
Kәnanın telefon nömrәlәrini deyib, “Sputnik”
vasitәsilә onların yerini dәqiqlәşdirmәyi tәlәb
etdi. Bir azdan Kәnanın nömrәsilә bağlı cavab
verildi. Artıq onun yerini müәyyәnlәşdirmәk
mümkün
olmuşdu.
Dadaşov
növbәtçiyә
ә
mәliyyat qrupunu siqnalın aşkarlandığı ünvana
göndәrmәyi tapşırdı vә özü dә ora tәrәf istiqamәt
götürdü...
Anbarın yanına әmәliyyat qrupu ilә demәk olar,
eyni vaxtda çatdı. Qәribәydi, әtrafda heç kim
görsәnmirdi. Hәtta sәs-sәmir dә yox idi. Anbarın
qapısından iri bir qıfıl asılmışdı. Dadaşov heç nә
başa düşә bilmirdi: “Axı bütün koordinatlar
buranı göstәrir?!”
Qıfılı sındırmalı oldular. Amma içәridә dә heç kim
yox idi. Kәnanın nömrәsini yığanda anbarın
küncündәn zәng sәsi gәldi: “Başa düşә bilmirәm.
Axı Azәr müәllim buranın Yaşara mәxsus
olduğunu demişdi. Bir dә, gecә vaxtı bura niyә
gәlsinlәr ki?! Nә isә...”
downloaded from KitabYurdu.org
203
Başını bulayıb, yanındakılara әmr elәdi:
- Әtrafı yaxşı-yaxşı axtarın! Nә isә tapmalıyıq.
Bura bizim üçün başlanğıc olmalıdır!
Özü dә diqqәtlә әtrafa nәzәr yetirmәyә başladı.
Birdәn diqqәtini yandırılmış ocağın izi çәkdi: “
Yüz faiz burda nә isә olub”. Sonra gözünә küncdә
bir parıltı işartısı da dәydi. Yaxınlaşanda gördü
ki, butulka qırıqlarıdır. Әvvәlcә belә böyük bir
anbarda bu cür şüşә qırıqlarının olması ona çox
adi göründü. Amma hәmin şüşә qırıqlarını yerdәn
qaldırıb әlinә alanda onların qırağındakı qan izlәri
onu heyrәtlәndirdi. Bu, Yaşarın başına vurulmuş
butulkanın qırıqları idi: “Aman Allahım, deyәsәn,
burda hәqiqәtәn dә nә isә xoşagәlmәz bir hadisә
baş verib! Özü dә qanlı hadisә! Yaxşı, bәs niyә
burda? Mәhz Yaşarın öz anbarında? Tfu, lәnәt
olsun! Amma... Yox, hәr şey yavaş-yavaş aydın
olur deyәsәn... Bәlkә... Yaşar bura kimisә çağırıb
vә onu öldürmәk istәyib, ya da artıq öldürüb?!
Yaşar belә bir şey edәrmi? Yox. O bunun dostuna
kömәk etmәyәcәyini bilmәmiş olmazdı! Demәli,
mәsәlә nә isә başqa cürdür.”
Elә hәmin “başqa cürü” özü üçün çözәlәmәk
istәyirdi ki, qaranlıqdan әmәliyyat qrupunun
üzvlәrindәn kiminsә sәsi eşidildi:
- Cәnab mayor! Burda nә isә var. Yanmış
pencәyә oxşayır!
Yanmış pencәyi, daha doğrusu, ondan qalan
balaca bir parçanı görәndә Dadaşov dübarә
tәәccüblәndi:
downloaded from KitabYurdu.org
204
- Bu ki Yaşarın pencәyidir?! Hә, hә, dünәn onun
ә
ynindәydi bu. – Sonra üzünü qrupun ekspertinә
tutdu. – Bunu tәcili laboratoriyaya göndәrin!
***
- Gör saat neçә oldu e?! Bu harda qaldı bәs?
- Đndilәrdә gәlәr bala, darıxma. Đş-güc adamıdı,
yәqin bir işi var.
- Işi var yox, e! Onun elә tipi belәdi. Adamı yarı
yolda qoysun, qaçsın. Vallah, nәsә dalağım
sancır. Soruş dә aşağıdan! Bir az әvvәl Zöhrәgil
dә gәlmişdilәr bura. Hiss elәdim, onlar da
narahat kimiydilәr.
- Yaxşı, aşağıdan da maraqlanaram.
Ә
slindә Xanım arvadın “aşağıdan”, yәni Yaşarın
yatdığı mәrtәbәdәn xәbәri vardı. Yaşarla Kәnanın
yoxa çıxması bütün qohum-әqrәbanı mәhz hәmin
“aşağıya” cәmlәmişdi. Hәtta Cәvahir arvad iki
dәfә huşunu da itirmişdi. Sadәcә bunları Tәravәtә
bildirmәk istәmirdilәr. Artıq saat, demәk olar, üç
idi. Amma Yaşarla Kәnanın nәinki özlәrindәn, heç
izlәrindәn dә xәbәr yox idi.
...Xanım arvad dәhlizdә Danulduzu ilә rastlaşdı.
Mәsәlәdәn onu da hali elәdi. Bir neçә dәqiqәdәn
sonra onlar birlikdә palataya girdilәr. Üzlәrindә
sәbәbi yalnız özlәrinә mәlum olan yalançı bir
tәbәssüm vardı. Xanım arvad hәtta güldü dә:
- Ay qızım, sәnә deyirdim axı narahat olma.
Demә, bu haqq-hesablarla bağlı polisdә izahatdı-
nәdi, ondan yazmağa gedib. Deyәsәn, sәnin
downloaded from KitabYurdu.org
205
dediyin o adamları da tapıblar. Ona görә
yubanırmış.
- Hә, hә, – Xanım arvadın dediklәrini Danulduzu
da tәsdiqlәdi.
Tәravәt elә bil bir az toxdadı:
- Deyirәm axı, o bu sәbrin yiyәsi deyil. Demәli,
zornan saxlayıblar yazığı. Telefon olsaydı,
danışardım bir.
Bu dәfә Danulduzu “çoxbilmişliyini” göstәrdi:
- Orda qoymazlar. Polisdә nә telefon sәn dә?!
Tәravәt istәmәsә dә, razılaşmalı oldu:
- Yaxşı, oturaq gözlәyәk dә! Amma... içimdә bir
sıxıntı var, bilmirәm nәdәndi...
***
Ağrılar Yaşarı tam әldәn salmışdı. Yanan әli onu
xüsusilә pis incidirdi. Daxilәn qovrulur, bağırmaq
istәyirdi. Amma Elmәddinin bundan zövq alıb
onu әlә salacağını, aşağılayacağını bildiyindәn
dişini-dişinә sıxıb birtәhәr dözürdü. Lakin onu
bundan da çox sıxan başına daha nәlәrin
gәlәcәyini tәxmin edә bilmәmәsi idi. Sanki
düşünmәk qabiliyyәtini itirmişdi.
Diqqәtini cәmlәyib әtrafa baxanda özünü dәmir-
dümürün içindә gördü. Burnu tutulsa da, metalın
çürümәsinin qarşısını almaq üçün işlәdilәn yağın
kәskin iyini dәrhal hiss elәdi. Bir az da diqqәt
yetirәndә dәmir konteynerin içindә olduğunu
anladı. Birdәn yaxınlıqda qarışıq sәslәr eşitdi.
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |