ÀÇßÐÁÀÉÚÀÍÛÍ ÝÅÎÑÈÉÀÑßÒÈ
79
ölkəni təhdid edən yabançı imperializmə qarşı birlikdə müba-
rizə aparacaqlarını, sovet hökuməti Gürcüstan menşevikləri
üzərinə hücum edəcəyi təqdirdə türk qüvvələrinin də
Ermənistandakı daşnaklara hücum edə biləcəyini, Azərbaycanı
isə bolşeviklərə təslim edəcəyini bildirdi”.
16
Müraciətdə Türkiyə tərəfi Azərbaycan və Gürcüstanın
müstəqilliyinin bolşevik hakimiyyətinə güzəştə gedilməsi
müqabilində Rusiyadan Ermənistandakı daşnakların hakimiy-
yətdən uzaqlaşdırılmasını, onların Türkiyə ərazilərinə olan
iddialarının geri götürülməsini və Türkiyənin ərazi bütövlü-
yünün tanınmasına bolşeviklərin dəstək verməsini təkilf edirdi.
RSFSR xalq xarici işlər komissarı G.Çiçerin bu müraciətə
iyunun 3-də cavab verdi.
17
Cavab məktubunda Türkiyə ilə
müttəfiqlik üçün tələb olunan bir sıra siyasi və ərazi məsələləri
ilə yanaşı, Cənubi Qafqazın gələcəkdə Rusiyanın tam təsir
dairəsinə verilməsi tələbi qoyulurdu.
Atatürkün müttəfiqlik təklifi səbəbsiz deyildi. O dövrdə
ərazi bütövlüyünün qorunması, sinfi və milli maraqların ümu-
miliyi və oxşar geosiyasi vəziyyət hər iki ölkəni birləşdirirdi.
Onların hər ikisi keçmiş Antanta ölkələrinin təcavüzünə qarşı
vuruşurdular. Atatürk başa düşürdü ki, bolşevik hakimiyyəti ilə
əməkdaşlıq Türkiyə üçün qorxulu deyildir. Düzdür, islam və
bolşevizm prinsipləri bir-birinə zidd idi, lakin o zaman Ata-
türkü daha çox Türkiyənin və türklərin milli maraqları düşün-
dürürdü. O ki, qaldı Rusiyaya bəhs olunan dövrdə onun
Avropa ölkələri kimi öz gücü ilə Şərqin müsəlman xalq və
16
Sitat götürülmüşdür: Baykara H. Azərbaycan istiqlal mübarizəsi tarixi. B.,
Azərnəşr, 1992, s. 262.
17
Письмо народного комиссара иностранных дел РСФСР председателью
Великого Национального Собрания Турции Мустафе Кемал-Паше. 3
июня 1920 г. - Документы внешней политики СССР. T.II. M., Политиз-
дат, 1958, с. 554-555; Газ. «Известия», 1920, 9 июня, N: 123 (970).
ßËÈ ÙßÑßÍÎÂ
80
ölkələrini öz nüfuz dairəsinə salmaq imkanları yetərincə
deyildi və bu məsələdə Türkiyənin nüfuzlu dəstəyinə ehtiyacı
var idi. Odur ki, Atatürkün müttəfiqlik barədə təkliflərini sovet
Rusiyası hökuməti göydəndüşmə imkan kimi, tərəddüd etmə-
dən qəbul etdi. Lenin başa düşürdü ki, əgər Böyük Britaniya
Türkiyə üzərində qələbə qazansa, onda Bakı neftinə də ingilis-
lər yiyələnəcək, Xəzər dənizi və bütün Qafqaz üzərində nəzarət
imkanı əldə edəcək, Orta Asiyaya gedən dəniz yolunu öz
üzünə açacaq və Moskvaya hücum üçün Qərb dünyası əlverişli
fürsət qazanacaqdır. Bundan sonra isə Rusiyada bolşevik
hakimiyyətinin devrilməsi çox asan bir iş olacaqdır. O bilirdi
ki, ingilislər Cənubi Qafqaza kifayət qədər yaxşı bələddirlər.
Azərbaycandan ordu hissələrini çıxarsalar da, Gürcüstanda onu
saxlamışdılar.
Beləliklə, müsəlman-türk dünyası üçün ciddi itki bahasına
baş versə də Rusiya-Türkiyə müttəfiqliyi baş tutdu. Ümumi
maraqlar Rusiya ilə Türkiyəni birləşdirdi. Bu müttəfiqlik Avro-
pa və dünya ölkələri tərəfindən yenicə tanınmağa başlayan
Azərbaycanın müstəqilliyinin taleyinə və sonrakı geosiyasi və-
ziyyətinə həlledici təsir etdi. Azərbaycanın geosiyasi vəziy-
yətinin dəyişməsinə beynəlxalq amillərin biganəliyinin də
ciddi təsiri oldu.
Biri-biriləri ilə düşmən olmalarına baxmayaraq, Böyük
Britaniya, Rusiya və Türkiyə Azərbaycanın müstəqilliyinə və
onun hökumətinə eyni dərəcədə mənfi münasibət sərgilədilər.
Bu məsələdə ingilislərin də öz haqq-hesabı var idi. Onlar belə
hesab edirdilər ki, azərbaycanlılar türk, müsəlman olaraq Tür-
kiyəni istiqlal savaşında müdafiə edirlər. Həqiqətən də, azər-
baycanlılar türk dünyasının və islamın mərkəzi hesab edilən
Türkiyənin istiqlal müharibəsində məğlub olmasını istəmirdi
və türklərə canı-dildən dəstək verirdi. Minlərlə azərbaycanlı
ÀÇßÐÁÀÉÚÀÍÛÍ ÝÅÎÑÈÉÀÑßÒÈ
81
istiqlal savaşında türklərlə çiyin-çiyinə vuruşurdu. Bir neçə
azərbaycanlı ziyalı Türkiyə Böyük Millət Məclisi hökumətində
çalışaraq yeni Türkiyənin qurulmasına öz töhfələrini verirdilər.
İngilis hökumətinin Azərbaycana olan inamının azalma-
sına başqa amillər də təsir edirdi. Britaniya hərbi komandanlığı
türk ordu hissələri Bakıdan çıxdıqdan sonra Azərbaycanda
yaşayan Nuru Paşanı müharibə təqsirkarı kimi təslim almaq
istəsə də, Nəsib bəy Yusifbəyli hökuməti təkidlə onu təslim
etməkdən imtina edirdi. Bu isə ingilislərin azərbaycanlılara
qarşı münasibətini pisləşdirir və inamsızlığını daha da artırırdı.
Bolşevik Rusiyası Azərbaycan istiqlalını qətiyyən qəbul
etmirdi. Çünki Azərbaycan hökumətinə 1918-ci ildə Denikinin
təhlükəsinə qarşı birgə mübarizə etmək təklifini versə də,
Avropa ölkələrinin təsiri altında rədd cavabı almışdı. Bu da
bolşevikləri hiddətləndirirmişdi. Amma bu bir bəhanə idi.
Müharibədən çıxan bəzi Avropa ölkələri də bolşevizmin
Şərqə doğru genişlənməsində maraqlı idilər. Bu ölkələrin bir
çoxunun sosial-iqtisadi həyatı gərginliklərlə müşayiət olunur-
du. Hökumətlər ölkələrinin təsərrüfat həyatlarını bərpa etmək-
də çətinlik çəkirdilər. Yaranmış ağır vəziyyətdə ölkələrdə
sosialist yönlü sol meyillər güclənirdi və rus inqilabını dəstək-
ləyirdilər. Bir çoxlar isə hesab edirdi ki, Rusiya parçalanardısa,
keçmiş borcları ondan almaq daha çətin olardı. Həm də belə
hesab edirdilər ki, cəlbedici bolşevizm şüarları qərb ölkələri
üçün dağıdıcı olduğundan onu prinsipləri ilə ziddiyyət təşkil
edən müsəlman ölklərinə yönəldib zəiflətmək və dünya
inqilabi prosesini dayandırmaq olar.
Türkiyə də Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti hökumətinə
etibar etmirdi. Türk hökumətinin ingilislərə qarşı döyüşmək
təklifinə Azərbaycanın bir qədər praqmatik və soyuq yanaş-
ması bu etimadsızlığı daha da artırmışdı. Atatürk hökuməti
Dostları ilə paylaş: |