71
gerçəklikləri xarakterizə edən) biliklər kimi də xarakterizə
etmək mümkündür. Qnoseoloji əsaslar həm də hüququn
haqdan
(insanların yaranmasının haqdan qəbulu-burada Ulu Tanrı
tərəfindən yaranış nəzərdə tutulur) gəlişinin olduğunu da qəbul
edir. Ontoloji və qnoseoloji biliklər əsasən dualizmə
söykənsələr də ümumi məzmun baxımından vəhdətdə birləşir.
İnsan hüquqlarının məntiqi əsası insanların həyatda təbii
yaşamalarını xassələndirmək üçündür və bu baxımdan da insan
hüquqlarının təbii məzmunu onun ontoloji və qnoseoloji
mahiyyətində cəmləşir və vəhdət təşkil edir. Hər iki yanaşma
insan hüquqları anlayışının fəlsəfi mənasını aşkarlayır.
Mütləq (aşkar olunan) varlıq
(mütləq qaydada var olan
və əlaməti bəlli olan, siqnallarla qəbul edilən və obrazlarda
ə
ks olunan mövcudluq) onun
hərəkətində, forma və
məzmununda müəyyən olunur. Varlığın əlaməti onun mütləq
mövcudluğunun
əsasıdır.
Varlıqar-müəyyən
və
qeyri-
müəyyəndirlər. Ontologiya varlığın müəyyənliyinin izahını
vermək üçündür. Ontoloji təfəkkür obyekt və subyektin
vəhdətini təbii birləşmədə, təbiətə bağlılıqda, vəhdətdə və
tərkibdə axtarır. Bu mütləq mövcudluq haqqında fikir
bildirmək isə varlıq haqqında təlimləri meydana gətirməkdən
ibarətdir. Varlıq haqqında təlimlər sistemli biliklərdən və
subyektiv izahların əlaqəli əsasını təşkil edən obyektiv
izahlardan ibarətdir. Varlığın xüsusiyyətlərinin izah olunması,
şərh edilməsi əsasən varlığın özü haqqında biliklərin meydana
gətirilməsindən ibarətdir. Burada əldə olunmuş biliklər
üzərində şaxələnmə prosesləri həyata keçirilir. Şaxələnmə
sayəsində biliklər inkar da olunur. Varlıq haqqında biliklər
subyektiv və obyektiv əsaslara malik olur. Obyektiv biliklər
daha çox geniş yayılmış əsasları özündə əks etdirir və baza
istiqamətləri cəmləşdirir. Obyektiv biliklər daha çox inandırıcı
və faydaverici əsaslara malik olur. Varlıq haqqında obyektiv
biliklər onun mütləq forma və məzmununun özünəxas qaydada
və insanlara verilən əqli qabiliyyətlərə uyğun şəkildə mövcud