79
əsasıdır. Hüququn ontologiyası həm də bu kimi tərkiblərin
xassələrinin meydana gəlməsində böyük əhəmiyyət kəsb edir.
Hüququn ontologiyası hüquq subyektinin bütün hallarda
mövcudluğunun əsaslarını meydana gətirir. Yəni insanlar
harada olmalarından asılı olmayaraq universal hüquqlara
sahibdirlər və bu, subyektiv hüquq (fərdi hüquq) formasında öz
həllini tapır.
Hüquq anlayışının ontoloji əsaslarla dərk olunmasında
aşağıdakı sistemli istiqamətləri ümumiləşdirilmiş şəkildə
qeyd etmək olar:
-ilk növbədə insanın təbiətin və fövqəltəbiətin yaradılanı
olması əsaslarının dərk olunması. Material aləmlə vəhdət
məsələsində insanın maddi mövcudluğunun elə insanın özü
tərəfindən müəyyən edilməsi. Şüur - materiya vəhdətinin şüur
tərəfindən dərk olunması;
-fövqəltəbiətin yaradıcı məhsulu kimi insanın şüurlarından
kənar mövcudluğun (aləmin) olması haqqında insanların
özlərinin
başa düşmələri;
-insanların kainatın siqnallar sistemində özünəxas həcmdə
siqnaları qəbul etmək imkanlarının mövcudluğu və bu
məsələdə subyektivliyin dərk olunması;
-insan
hüquqlarının
mənbə
kimi
təbiətdən
və
fövqəltəbiətdən gəlməsi fikrinin ümumi olaraq qəbul edilməsi
və məntiqi metodlarla bu fəlsəfi məzmunun dərk olunması.
(Burada məntiqi metodlar düşünmə prosesində tərkibi və
bölgünü yaradır, hüququ tərkib kimi hər iki bölgü tərəfində:
təbiətdə və fövqəltəbiətdə axtarır. Məntiqi metodlar iki
strukturu vahid sistemdə üfiqi və şaquli istiqamətdə
genişləndirir.
Buradan
da
hüquqların
genişlənməsi
prinsiplərinin dərk olunması məsələləri meydana gəlir);
-insan hüquqlarının insan təbiəti ilə vəhdətdə
(insan
xarakteri təbiətdən və mənəvi aləmdən ibarət olan və insanın
bu iki aləmlə vəhdətindən meydana gələn, insanın zaman-
zaman siqnallarla qazandığı nemətdir) dərk olunmasının