Microsoft Word lisonut-tayr ziyouz com doc

www.ziyouz.com
кутубхонаси
18
O'z nutqing va qarshingda turgan ko'zgu bilan faxrlanding, aslida sening bu gaplaring 
masxaralab kulishga munosibdir. Haqiqiy ko'zgu shu narsaki, u yuz balo mashaqqatiga 
chidab, zamiring lavhiga jilo bera olsin! 
Har hindu mening nazarimda shoh deb aytding, bu so'zlaring ham yolg'ondir. Aslida 
sening shohing... sen yo'lidan qaytayotganing o'sha shohdir. Sen esa yo'ldan adashib, 
har xil bema'ni so'zlar aytmoqdasan. Uzr aytish uchun keltirgan barcha dalillaring, 
xayollaring noto'g'ri. Senga g'aflat va gumrohlik monelik qilib, ko'nglingga ogohlik 
yetishmayapti. Bu holatdan uyg'onib, ko'z ochsang, o'z holingning nihoyatda yomon 
ekanligini tushunasan. Ammo u damdagi pushaymonliging senga hech foyda bermaydi. 
Qilgan ishlaring va aytgan so'zlaringdan yuz hijolat va afsus chekosan. Sening naqdina 
deganing siyqa tangalardir. Nafs tufayli zoting shaytonga masxara bo’lgan. 
XXXV 
Dalillash uchun hikoyat 
Butun vujudi yaramas nafsiga qaram bo'lgan bir g'ofil kishi bozor tomon qadam 
qo'ydi. U hiyla bilan egniga Xizrnikiga o'xshash yashil chakmon tashlab olgan bolib, o'z 
nafsini ana shu yashil rang bilan xursand qilib yurardi. 
U bozor ichida keta turib, do'konlarda turli ne*matlarning behisob ekanligini ko'rdi va 
o'zini tutib tura olmadi. Buzuq nafsi egri yo'lga boslilab, har xil kuyga sola boshladi. U 
mohirlik bilan o'zini gado sifatida ko'rsatib, xalq ichida ozi haqida har xil so'zlar ayta 
ketdi. U goho o'zining kamolotga erishganini izhor etar, goho karomat egasi ekanligidan 
afsona so'zlar, gohida esa shariat va aqlda mumtozligini ko'rsatar edi. Xullas, shu xil yuz 
afsun va makru hiyla bilan odamlardan yegulik ovqat yoki biron-bir tanga undirib olar 
edi. Shu tarzda u o'zini va o'zgalarni aldab, shum nafsi buyurgan narsalami terib yurar 
edi. Yegan bangi har lahza uni yuz xil buzuq xayollarga yetaklar, ko'ngliga har xil 
bo'lmag'ur fikrlarni solar edi. 
Shu payt nogahon uning oldiga ko'p manzillarni kezib o'tgan jahongashta bir sohibdil 
komil kishi yetib keldi. Hiylagar kishi uni ko'rgan zahotiyoq o'zining yomon holatini 
o'zgar-tirdi. U kishi dedi: 
— Pirning oldida qo'lga kiritgan narsalaringni ko'rsat. Qani, ko'raylik-chi, nimalarga 
erishibsan? 
Boyagi ochko'z ziyrak kishiga to'rvasini ochib ko'rsatdi. Uning ichi zahar-zaqqumlar 
bilan tola edi. U o'zi yiqqan narsalarning bari najosat va iflosliklar bilan to'la ekanligini 
ko'rgach, bundan jismiga o't tushib, ko'ngli o'rtandi. Pir unga yerdan bir hovuch tuproq 
va tosh olib berib, "Ularga qara',— dedi. U qarasa, qo'lidagi tuproq emas, oltin, toshlar 
esa la'l va qimmatbaho durlarga aylangan edi. Aldoqchi kishi bu holatni ko'rgan 
zamonoq komil pir uning oldidan g'oyib bo’ldi. U xalq o'rtasida sharmandayi 
sharmisorlikdan hijolatda qoldi. Ammo endi bu hijolatpazlik va ohu voyni ko'kka 
yetkazmoqdan nima foyda?! 
Ey To'ti, sen ham o'zing haqingda shunday so'zlarni aytdingki, bu so'zlaring xuddi 
o'sha yashil chakmon kiygan kishining ahvolini eslatadi. 
XXXVI 
Tovus uzri 
So'ngra Tovus o'z uzrini boshlab, shunday dedi: — Ey barchamizning boshlig'imiz! 
Men qasr va gulshanlarga ziynat beruvchi qushman. Mening naqsh va ranglarimdan 
olam ahli hayratga tushadi. Agar suratim gulshanga oroyish bersa, yurishim ko'rgan 

---

Lisonut-tayr. Alisher Navoiy