51
kvadratmetrdir. 2014-cü ildə 1 191,3 milyon manatlıq mənzil tikintisi həyata
keçirilib. Bu da əsas kapitala yönəldilmiş vəsaitlərin (17 milyard manat) cəmi 6,8
faizi deməkdir. 2013-cü ildə 2403 min kvadratmetr mənzil sahəsi istifadəyə verilib.
Bunun 1567 min kvadratmetri şəhərdə, 836 min kvadratmetri kənd yerlərində olub.
Ə
halinin hər min nəfərinə düşən istifadəyə verilmiş mənzillər və yaşayış evlərinin
ümumi sahəsinə gəlincə, 2013-cü ildə mənzillərin sayı 2,3, kvadratmetri 258 olub.
2012-ci ilə nisbətdə cüzi artım baş verib. Həmin ildə əhalinin hər min nəfərinə 2,2
mənzil və ya 234 kvadratmetr düşüb. Avropa ölkələri ilə müqayisə edəndə isə
sözügedən artımın belə kiçik rəqəm olduğu ortaya çıxır. Belə ki, Fransada hər 1000
nəfərə 490 mənzil, Böyük Britaniya və Hollandiyada 420 mənzil düşür.
Bazar iqtisadiyyatına keçid hər bir ərazidə sosial-infrastruktur sahələrinin
səmərəli inkişafına geniş imkanlar yaratmalıdır. Belə ki, hər bir konkret regionda
ahalinin
sosial
müdafiəsi
real
vəziyyətdən
asılı
olaraq
düzgün
müəyyənləşdirilməlidir. Mövcud iqtisadi münasibətlerin pozulduğu, yeni
münasibətlerin isə hələ tam formalaşmadığı müasir dövrdə əhalinin sosial
müdafiəsi dövlətin qarşısında duran ən aktual-strateji əhəmiyyət kəsb edən
problemlərdən biri hesab edilir. Buna görə də iqtisadiyyatda baş verən
dəyişikliklərə tam uyğun olaraq, hər bir regionda sosial-infrastrukturun
tənzimlənməsində dövlətin rolu və funksiyası genişləndirilməlidir. Bu mürəkkəb
və çoxcəhətli vəziyyəti tənzimləmək üçün makro və mikro səviyyələrdən asılı
olaraq sosial infrastrukturun formalaşdırılması tamamilə yeni prinsiplerə
ə
saslanmalıdır. Ən başlıca prinsiplərdən biri əhalinin milli xüsusiyyəti, təbii iqlim
şə
raiti, sosial-iqtisadi inkişafın mövcud səviyyəsi hesab edilir. Məlumdur ki,
makroiqtisadi tənzimlemə abstrakt, ümumi icmal xarakter daşımaqla, sosial
infrastrukturun formaiaşmasını müəyyən mənada tədric edir, Buna görə də müasir
qarışıq iqtisadiyyat şəraitində ən mühüm problem bazar iqtisadiyyatı tələblərinə
tam uyğun olaraq sosial infrastrukturun formalaşması vətənzimlənməsidir.
Cəmiyyət miqyasında sosial-infrastrukturun tərkib hissəsi hesab edilən sahələrin,
xüsusilə, təhsilin, səhiyyənin və digər ictimai əhəmiyyəti yüksək olan sosial
52
sferaların inkişafı dövlət büdcəsindən maliyyələşdirilməli və tənzimlənməlidir.
Bununla belə, indiki müxtəlif mülkiyyət və təsərrüfatçılıq formalarına əsaslanan
müəssisələrdə sosial infrastrukturun formalaşdırılması və inkişaf etdirilməsində
dövlət seyredici mövqe tutmamalı, onun da tənzimlənməsində bilavasitə iştirakçısı
olmalıdır.
II FƏSIL: DÖVLƏTIN SOSIAL STRATEGIYASININ IŞLƏNIB
HAZIRLANMASI VƏ HƏYATA KEÇIRILMƏSI QAYDASI
2.1. Dövlətin sosial strategiyasında
məşğulluq siyasətinin məqsəd və
vəzifələri.
Dövlətin
sosial
siyasətinin
ə
sas
sahələrindən
biri
məşğulluq
siyasətidir.Azərbaycanın öz müstəqilliyini əldə etməsi, bazar iqtisadiyyatına keçid
ölkədə əhalinin əmək məşğulluğu sahəsində ciddi dəyişikliklərə səsəb oldu.
qtisadi kateqoriya kimi məşğulluq əhalinin əmək fəaliyyətində iştirakı ilə
bağlı münasibətlər toplusu olub, əhalinin əməkdə iştirak ölçüsünü,işçilərə olan
ictimai tələbin təmin olunma dərəcəsini, haqqı ödənilən iş yerləri və gəlir əldə
olunması üzrə fərdi tələbləri ifadə edir.Bu baxımdan məşğulluq əmək bazarının
ə
sas xüsusiyyətləri kimi çıxış edir.
“Məşğulluq haqqında”Azərbaycan Respublikasının Qanununda məşğulluq
anlayışı belə verilir:”Məşğulluq-Azərbaycan Respublikası vətəndaşlarının,
Azərbaycan Respublikasında daimi yaşayan vətəndaşlığı olmayan şəxslərin və
ə
cnəbilərin Azərbaycan Respublikasının qanunvericiliyinə zidd olmayan və bir
qayda olaraq onlara qazanc (gəlir) gətirən hər hansı fəaliyyətidir”.Bu anlayış həm
sosial-iqtisadi, həm də hüquqi məzmun daşıyır.
Məşğulluq insanların ictimai-faydalı fəaliyyətidir.Bu fəaliyyətlə ölkənin əmək
qabiliyyətli əhalisinin böyük bir dəstəsi əmək müqaviləsi əsasında işləyənlər,haqqı
ödənilən vəzifələrə təyin və təsdiq olunanlar,sahibkarlıq fəaliyyəti göstərənlər,
özünü işlə müstəqil təmin edənlər, istehsal və s. kooperativlərin üzvləri, hərbi
xidmət keçənlər, ümumtəhsil və ali məktəblərdə əyani təhsil alanlar, iş yerində
53
müvəqqəti olmayanlar (əmək qabiliyyətini itirmə nəticəsində müvəqqəti
işləməyənlər, məzuniyyətdə, təkmilləşmədə və ixtisasartırmada olanlar, tətil, və s.
səbəblər nəticəsində əmək fəaliyyətini dayandıranlar) əhatə olunur.
Əmək fəaliyyətinə cəlb olunma formasına görə iqtisadiyyatla məşğul olanları
üç qrupa bölmək olar:
1.Muzdla işləyənlər;
2. şəgötürənlər;
3.Özləri məşğul olanlar.[30]Bu qrupa öz hesabına işləyənlər,muzdlu işçi
qüvvəsini daimi əsaslarla istifadə etməyən istehsal kooperativlərinin üzvləri
daxildir.
Vətəndaşın məşğulluq dərəcəsi müxtəlif meyarlarla ölçülə bilər.Bu məsələyə
zaman meyarı baxımından yanaşsaq, şərti olaraq tam zamanlı,natamam zamanlı
məşğulluq anlayışlarını qəbul edə bilərik.Tam zamanlı məşğulluq işçinin əmək
fəaliyyəti ilə məşğul olmaq üçün nəzərdə tutulmuş iş vaxtı ərzində əmək
fəaliyyətinə cəlb olunmasıdır.Məsələn, işçi səkkiz saatlıq iş günü ərzində işlə
məşğul olur.Natamam zamanlı məşğulluq isə nəzərdə tutulmuş iş vaxtının bir
hissəsində əmək fəaliyyətinə cəlb olunmağı əhatə edir.Bununla yanaşı müvəqqəti
məşğulluq anlayışından da istifadə olunur.Müvəqqəti məşğulluq-vətəndaşların
müəyyən müddət ərzində ictimai-faydalı fəaliyyətidir.Bu növ məşğulluq iş günü ilə
deyil, ümumi iş müddəti ilə ölçülür.Məsəslən, vətəndaş mövsümi işə cəlb oluna
bilər.Bu müddət bitdikdən sonar o,yenidən məşğullar cərgəsindən kənarda qalmış
olar.
Elmi ədəbiyyatda məşğulluğun müxtəlif formaları göstərilir.Bunlardan əsası
tam və səmərəli məşğulluqdur.Tam məşğulluq ölkənin bütün əmək ehtiyatlarının
işə cəlb olunmasıdır.Tam məşğulluğun mərkəzləşdirilmiş və planlaşdırılan şəkildə
həlli zamanı həyat fəaliyyətinin bir cox vacib sahələrinə ziyan vurulmuş olur. şçi
onu təmin edən iş yerində çalışmır, işçinin fəaliyyəti onun səhhətinə,ailəsinə ziyan
vurur. ş yerinin sərbəst seçilməsi, əmək və yaradıcılıq qabiliyyətindən istifadədə
sərbəstlik göstərir ki, işaxtaranlar heç də həmişə istədikləri işi tapa bilmirlər.
Dostları ilə paylaş: |