D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
175
üçün əhəmiyyətli hadisələrin xronoloji ardıcıllıqla verilməsi təsəvvürü
bağışlayır. Lakin «görkəmli adamların həyatı» seriyasına aid əsərlərdə
konkret tanınmış şəxsin həyatı təsvir olunur. Burada bioqrafik zaman
amili aparıcıdır. Belə əsərlərdə bioqrafik zaman real zamanla uzlaşır.
Bədii əsərlərdə də müəllif bir obrazı və ya qəhrəmanı seçmək, onun
həyatını təsvir etmək imkanına malikdir. Belə əsərdə də bioqrafik zaman
aparıcı ola bilər. Lakin qəhrəman müəllif yaradıcılığının məhsuludursa,
onda bioqrafik zaman və real zaman bir-birindən fərqlənmiş olacaqdır.
Bədii zaman çoxcəhətlidir. Bu, bədii mətnin təsəvvür olunan reallığının
qurulması ilə əlaqədardır. Konkret bədii əsərdəki zamanın real zamanın
hansı dövrünə aidliyi barədə təsəvvür yaradıla da bilər, yaradılmaya da
bilər. Qan Turalının yuxarıda nümunələr verilmiş hekayəsinin konkret
zamanı yoxdur. Lakin əsər bu zamanı müəyyən dövr çərçivəsinə salmağa
imkan verir. Bu imkan fon biliklərindən irəli gəlir. Deyək ki, əsərdə
İncəsənət Universitetini bitirməkdən söhbət getdiyindən oxucu onu belə
bir Univernsitetin fəaliyyət göstərdiyi dövrə aid etmək imkanı qazanır.
Əsərin qəhrəmanlarından birinin Rusiyaya iş dalınca getməsi, Rusiyada
işləməsi dövrün hüdudlarını zaman oxunun hər iki tərəfindən sıxmağa
zəmin yaradır. Bu dövr Azərbaycanın müstəqilliyini bərpa etməsindən
sonrakı dövrdür və fon bilikllərinə görə XX əsrin 90-cı illərinin
ortalarından başlanır. Hekayə qəhrəmanlarından bəzilərinin yaşının
verilməsi zaman oxunu yuxarıdan sıxmağa əsas verir. Elə burada da
başqa bir cəhət üzə çıxır. Hekayənin yazılma dövrünü bilməyən və onu
iki il bundan əvvəl oxumuş və bu gün oxuyan oxucu zaman oxunun
gələcəyə doğru hərəkət edən tərəfini fərqli illərə görə sıxır. Məsələn,
2014-cü ildən və ya 2016-cı ildən. Hekayə on il bundan sonra
oxunacaqsa, bədii zamanı konkret zaman istiqamətində dəqiqləşdirmə
fərqli səciyyə qazanacaqdır.
Bədii zaman təsəvvür olunan zaman və ya müəllif tərəfindən
yaradılan zamandır. Bir çox hallarda onun real zamanla heç bir əlaqəsi
olmur. Lakin əsəri oxuyan oxucu mütləq ona müəyyən zaman hüdudunda
baxır. Oxucu təsəvvüründə zamanın konturları yaranır. Lakin bu
konturlar dəqiq koordinatlara malik deyildir. Əsər oxucunun yaşadığı
dövrlə də səğyyələnə bilər, keçmişə, yaxud gələcəyə aidliyi ilə də diqqəti
cəlb edə bilər. Y.Səmədoğlunun “Qətl günü” əsərində lap keçmişə, XX
əsrin 30-cu illərinə aid dövrlər ayrılır. Üçüncü dövr isə müasirləşir və
oxucunun yaşadığı dövrə yaxınlaşır. Burada bədii zamanın oxucu zamanı
ilə yaxınlaşması baş verir. Yenə də iki cəhətə diqqət yetirmək lazım gəlir.
Müəllifin nətqletməsi elə qurula bilər ki, oxucu özünü müəllif
D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
176
mövqeyində hiss və ya təsəvvür edə bilər. Bu cəhət müəllif zamanının
oxucu zamanı ilə tam üst-üstə salınmasına aparıb çıxarır. “Qətl günü”
əsəri Yusif Səmədoğlu tərəfindən qələmə alınmışdır. Oxucu nəqledənin
hadisələrin iştirakçısı və əsas qəhrəmanı olduğunu qəbul edirsə, onda
oxucu fon bilikləri ilə Yusif Səmədoğlunun yaşadığı dövrə qayıtmış olur.
Bədii əsərin temporal strukturunda nəqletmənin əsas planı çox
zaman mətnin başlanğıcında müəyyənləşir. Lakin müəllif hadisələrin
xronoloji inkişafında kəsilmə və sıçrayışlara yol verilir. Qeyd etdityimiz
kimi, bədii zaman üçün zaman oxunda irəli və geri sıçraışlar səjiyyəvidir.
Bu sıçrayışları əldə etmək üçün müəllif müxtəlif vasitələrdən istifadə
edir. Əsas vasitələr arsenalını dilin zamanlarının ifadə vasitələri təşkil
edir. Təbii ki, digər vasitələr az deyildir. Y.Səmədoğlunun “Qətl günü”
əsəri epiqrafları nəzərə almasaq belə başlanır:
“Hələ ulduzlar təkəmseyrəkdi - boz səmada boz umtul işıq vardı,
gah öləziyirdi, elə bil, sönmək istəyirdi, gah da par-par parıldamağa
başlayırdı. Külək hələ əsmirdi, hərdən qoşa vələsin kəlləsində
ləpədöyənin səsinə bənzər bir səs qopurdu, deyirdin, yaxınlıqda dəniz
var, amma bu səsdən adam diksinirdi. Burada kim vardısa, bilirdi ki,
çox-çox uzaqlarda, hardasa dünyanın o başında bir külək yatağından baş
qaldırır, Baba Kahanın zülmətində gərnəşir, ordan çıxıb, ağır-ağır,
sürünə-sürünə, batman ləngəri ilə torpaqda dərin şırımlar açırdı, daş-
qayanın gövdəsində uğultu sala-sala bu başıbəlalı dünyaya meydan
oxumağa hazırlaşırdı. Burada kim vardısa, hələ çox-çox uzaqlarda
həmləyə hazırlaşan küləyin qarğışını eşidirdi: ay ikiayaqlı bəndələr,
kökünüz kəsilsin sizin!” (Səmədoğlu).
Əsərin növbəti abzası “İnsanlar küləkdən bezmişdi, külək də
insanlardan. Qoşa vələsdən uzaqlarda, dağ döşündən başlanan meşənin
seyrəkliyində, ağacların arasında bir qoca canavar qulaqlarını şəkləyib
şöngümüşdü” cümlələri ilə başlanır.
Hər iki abzasda idi köməkçi feili ilə ifadə olunan mürəkkəb xəbər
şəkli, mürəkkəb xəbərin hekayəsinin işlənməsini görürük. “İdi” köməkçi
feili keçmiş zamandan sonra işləndikdə, bir tərəfdən şahidlik, digər
tərəfdən işin keçmişdə icra olunub bitməsini və onun haqqında sonradan
məlumat verildiyini bildirir. Beləliklə müəllifin istifadə etdiyi vasitələr
zaman reqressiyası yaradır. Müəllif zamanı ilə hadisələr zamanı arasında
fərq əmələ gəlir. Bəhs edilən əsərdə birinci ayırmadan sonrakı abzas isə
belə başlanır:
“Kimdirsə, yaman deyib, atalar sözünə oxşayır: azar batmanla
gələr, misqalla çıxar. Hə, düzdür, atalar sözüdür, Əbülqasımın topladığı
Dostları ilə paylaş: |