92
1661)-ci ildə vəzifədən çıxarılıb Quma sürgün edilir. Baş vəzir
vəzifəsi dövrün təmiz və böyük seyidlərindən olan Mirzə
Həbibullahın oğlu Məhəmməd Mehdiyə verilir (125a, 110).
"Abbasnamə"nin verdiyi məlumatlardan aydın olur ki, II Şah Abbas
dövründə bir qayda olaraq baş vəzir vəzifəsinə Səfəvi şahlıq
sülaləsi, yəni Şeyxavəndə qohum olan əsilzadələr təyin edilirdilər.
Dövlət mərkəzlə yerli orqanlar arasındakı münasibətləri ciddi
tabeçilik prinsipləri əsasında qurmağa cəhd göstərir, yerli
hakimiyyətin fəaliyyəti baş vəzir və xüsusi idarə orqanları vasitəsi
ilə nəzarət altında saxlanılırdı. Dövlət hakimiyyətinin mərkəzi və
yerli orqanları arasında münasibətlərin tənzimlənməsində bölgə
vəzirləri də müstəsna rola malik idi. Vilayətlərə təyin olunan
vəzirlər baş vəzirin nəzarəti altında fəaliyyət göstərirdilər.
I Şah Təhmasib h. 975-ci (1568) ildə Xacə Ruhulla İsfahani-
nin Gilana vəzir təyin olunması haqqında fərman vermişdir. Bu
fərman əyalət vəzirlərinin hüquq və vəzifələrinin öyrənilməsi üçün
olduqca əhəmiyyətlidir. Fərmanda göstərilir: «…Böyük və xırda
məsələlərdə onu tam ixtiyar sahibi bilib… əhalinin mühüm, həm də
bütün xırda məsələlərini vəzir həll etməlidir. Divanın vergilərinin
toplanmasına, həm də xərclənməsinə nəzarət edib, hər bir mahalın
malcəhət, vocuhatından Şahın verdiyi hökm əsasında Gilanın kiçik
vəzirlərinin də xəbərləri olması şərti ilə yüksək rütbəli əmirlərə
məvacib verib, vergilərin qalanını sərkar-i xasse-yi şərifə göndərsin.
Elə davranmalıdır ki, divan malı tələf olmasın və həm də heç bir
rəiyyətə qarşı zor işlədilib, zülm edilməsin. Xasse-yi şərifə aid bəzi
mahalların malcəhəti və bütün divan vergiləri yoxlanılsın və mahal-
ların qanun-qaydaları da əsas götürüb, Gilanın bütün haqq-hesabı
ədalət qanunları əsasında aparılsın. Vilayətin bütün iqtisadi məsələ-
ləri, yəni haqq-hesabı üzrə hörmətli seyidlər, əhali, əyanlar, kələn-
tərlər, kətxudalar onu tam hüquqlu vəzir hesab edib, ona itaət
etsinlər. Bütün ticarət və alver, itlaqat, həvalələr onun xətti və
möhürü, rəqəmi ilə mötəbər bilib, bu işdə səhlənkarlıq etməsinlər.
Özbaşına vergi almasınlar. Əziz oğlum Sultan Mahmud Mirzə və
oğlumun lələsi, həm də Gilan bəylərbəyi olan Allahqulu sultan
Ustaclı, yüksək əmirlər, darğalar xassə, yaxud başqa mahallarda
93
Xacə Ruhullanın əlindən möhkəm tutub hər bir hadisədən onu
xəbərdar etsinlər. Vəzir də yüksək divanın qanunnaməsindən kənara
çıxmamaqla haqq-hesabı, vergiləri ədalət qaydalarına əməl edərək
toplasın. Vilayətin vergiləri bizə Gilanın baş maliyyə məmuru Xacə
Maqsudun iştirakı ilə çatmalıdır. Vəzir hər il üçün vəzirlik haq-
qından əlavə pərvanəçə əsasında xasse-yi şərifədən yığılan malcə-
hətdən öz xərci üçün Təbriz pulu ilə 300 tümən götürsün». Fərman
verildi. H.975-ci il zilqədə ayı (aprel 1568) (118, 254 a-b). Fərman-
dan göründüyü kimi, vilayət vəzirlərinə iqtisadi məsələlərdə çox
geniş hüquqlar verilmiş, hətta Şahın oğlunun lələsi kökcə türk olan
bəylərbəyi də bu məsələlərdə onunla hesablaşmalı idi. Fərman
vilayət vəzirinin hüquq və vəzifələrini aydın şəkildə özündə əks
etdirdiyinə görə onun geniş şərhinə ehtiyac qalmır.
Vilayət vəzirləri bəylərbəyi ilə yanaşı, baş vəzirə də tabe olub,
vilayətin maliyyə məsələləri barədə ona hesabat verirdi. Baş vəzir
vilayət vəzirlərinin fəaliyyətinə, vilayətlərdən dövlət büdcəsinə
daxil olan mədaxilə nəzarət edirdi.
Alessandri dövlət şurası və onun tərkibi haqqında məlumat-
larında bu şurada müşavir olan əmirlərin sırasında qorçubaşının da
adını çəkir, həm də onun səltənət qorçularının başçısı olduğunu
yazır (107, 443). Qorçubaşı dövlətin əsas və sanballı dayağı idi
(128, 742). Dövlətin sanballı dayağı olan qorçubaşını Adam Oleari
10-12 min nəfər oxçunun rəisi kimi səciyyələndirilmiş və qorçu
alayının I Şah İsmayılın dövründə yaradıldığını və onun
cihadlarında yüksək fədakarlıq göstərdiklərini bildirmişdir (139,
893). Ancaq dövrün daha mötəbər qaynaqlarında qorçular haqqında
məlumatlara XV əsrdən təsadüf edilir (77, 258). I Şah İsmayıl isə
əslində ona qədər də mövcud olan oxçulardan ibarət nizami qorçu
qvardiyasının təşkilatçısıdır. Bu qvardiyanın hərbi rəisi, yəni qorçu-
başı dövlətin idarə quruluşunda da statusu baxımından çox mühüm
vəzifə olub, I Şah İsmayılın hakimiyyətinin ilk illərindən təsis
edilmişdi. Dövrün qaynaqlarında ona çox məsul işlərin tapşırılması
hallarına rast gəlirik. Əbdi bəy Şirazinin əsərində I Şah İsmayıl
tərəfindən qorçubaşı vəzifəsinə təyin olunan Dədə Abdal bəy
Zülqədərin müəyyən cinayət məsələləri üzrə mühakimə aparmaq
94
səlahiyyəti ilə təmin edilməsinə toxunulur. Müəllif yazır: «h. 911
(4.IV.1505-23.V.1506)-cı ildə Şirvan Tabasaranında iştirak edənlər
dindirildi və Sultan Heydərin öldürülməsinin tədqiqi qorçubaşı
Dədə bəyə tapşırıldı…riyakarlardan çoxlu adam öldürüldü» (28,
38). Onu da qeyd etmək lazımdır ki, mənbələrdə I Şah İsmayılın
dövründə Ərdəbil təriqət işləri ilə bağlı olan Abdal bəy adlı iki
nəfərin isminə təsadüf edilir. İsgəndər bəy Münşi Türkmanın onlar
haqqında yazdıqlarının təhlilindən aydın olur ki, qorçubaşı Abdal
bəy Türk-Qızılbaş Zülqədər eli əyanı olub, «Dədə» ünvanın da
daşıyıcısı o olmuşdu (80, 25, 31, 572; 138, 402). Adam Oleariyə
görə, oxçular, yəni qorçular adi vaxtlarda vilayətlərdə sərbəst
yaşayır və ancaq savaşlar baş verdikdə dərhal öz rəislərinin başçılığı
altında birləşirdilər. Səyyah gündəliyində onların soykökü və sosial
tərkibi ilə bağlı məsələlər barədə də məlumatlar verilmişdir. Adam
Oleari yazır ki, biz orada olarkən qorçubaşı kökcə kəndli oğlu olan
və I Şah Abbasın yanında əvvəllər adi xidmətçi kimi çalışmış Şamlı
Cani xan idi (139, 893).
Dövlətin qorçulardan ibarət olan bütün hərbi qüvvəsinin
başçısı olan qorçubaşı və onun statusu haqqında «Təzkirət əl-
müluk» dakı müfəssəl məlumatlara dövrün digər qaynaqlarında
təsadüf olunmur. Əsərdə göstərildiyinə görə «alicah» qorçubaşı
dövlətin görkəmli əmirlərindən olub, məmaliki məhrusədəki bütün
ellərin və oymaqların ağsaqqallarından idi. Dövlətin hərbi
xidmətində olan bütün qorçuların həmesaləsi və tiyulu, məvacibləri
alicah qorçubaşı tərəfindən təsdiq edildikdən sonra bu hərbi his-
sənin vəzirinin sərəncamı ilə ödənilirdi. Dövlət, saray, əyalətlərdə
hərbi qulluqda olan bütün qorçuların məvacibi və tiyulu qorçu-
başının təqdimatından sonra baş vəzirin təliqəsi əsasında verilərdi.
Qorçulara aid olan bütün məsələləri qorçubaşı, təhqiqat aparıb, həll
edirdi. Qorçubaşılar dövlətin əsas dayaqlarından olub, qorçular
sırasına daxil olan hər kəsin hərbi qulluğa görə məvacib, tyiul,
həmesale və mükafata aid olan sənədlərini imzaladıqdan sonra on-
lara möhür vurulurdu. Qorçubaşıların rütbə cədvəli onların vəzir və
mustoufisi tərəfindən Şaha təqdim olunurdu. Yüksək rütbəli qorçu,
yəni qorçubaşı da canqi əmirlərindən idi (132, 7). Sansona görə
Dostları ilə paylaş: |