| TERK EYLEME BU MEKANI
Ey, kardeşim, sen Abdullah,
Terk eyleme bu mekanı.
Kuvvet versin sana Allah,
Hicrana salma sen, canı.
Gider isen bu vatandan,
Nişan al sen, tatlı candan,
Geçer isen o ummandan,
Meğer, kollar Nuh Nebi.
46
Yalnız burda ben kalırım,
Fesada yoldaş olurum,
Her dem yâd eder, ağlarım,
Kıblem, atam Âzâdî’yi.
Boz dumanlı yüksek dağlar,
Geçti gitti, güzel çağlar,
Hesapsız meyveli bağlar,
Pinhan kıldın bahçevanı.
Felek başa ne iş saldı,
Bedenden canımı aldı,
Büyük iller nâhoş oldu,
Rabbim, gönder o Lokman’ı.
Ocak zara dayanmadan,
Cihanda gezi kılmadan,
Ummana girip yüzmeden,
Bî-karar kıldım Ceyhun’u.
Ağabeyim, o kardeşim,
Geçer oldu, yalnız başım,
Gaflet olmuştur sırdaşım,
Zindan kıldın bu cihanı.
Nerde yoldaşım, yarenler!
Hindistan’a yol sürenler,
Güzel cemali görenler,
Gördünüz mü Menli Han’ı?
Arzu edip kalmış oldum,
Cana cefa salmış oldum,
47
Nefret ile bezmiş oldum,
Soldum güya yıl hazânı.
Ağladım, kanım aktı nâ-hak,
Geçmedi baştan firak,
Bu sözüme bir tasdik yok,
Yâd edeyim O Hüda’yı.
Baş yerine olmuş ayak,
Kuruyup çöl olmuş toprak ,
Dert anlatır, hiç kimsem yok,
Kime desem bu pinhanı?
Görmedim hiç mekan arı,
Çekmişim bu hatsiz zârı,
Yoldaş kıldım hilekârı,
Gezip gördüm Hindistan’ı.
O Lokman’dan almış ders,
Tilki ve Çakal olmuş Pars,
Mollalar bile yapmış hırs,
Unutmuşlar o Kur’anı.
Söz derim ben, kelam sorsan,
Od’um yakar yakın dursan,
Bir zengin eve varırsan,
Asla almaz ol mihmanı.
Dalgalıdır deli umman,
Yoğrul bu dünyada her ân,
48
Dem biter, bilmez zaman,
Gelene dek Hakk fermanı.
Kelam getirdim dilime,
Zünnar kuşandım belime,
Mahtumkulu der, ilime,
Bahşetmişim bu destanı.
Dostları ilə paylaş: |
