Nicat Kazımov hekayələri

!
Gecə, samanlıqda mənə verilən bir qarışlıq otaqda yuxuya gedərkən, birdən-birə qapımı kimsə 
açdı. Dik atılıb, içəri girənə baxdım. Bu artıq xədim olmuş bir “kişi” idi. İçəri girən kimi, 
xələtinin altından torba çıxarıb, üzərimə ataraq dedi: 
– Bunları geyin, gedirik. 
– Hara gedirik? 
– Sual vermə, əmr edirəm. Tez ol. Bilirsən mən kiməm? Mən hərəmxananın, baş xədimiyəm. 
Sənə dedim geyin, deməli geyin. 
Olanları sadəcə komedik hadisə kimi görüb, ürəyimdə gülürdüm. Torbanın içərisindən qadın 
çarşafı çıxdı. Bunu bədənimə keçirdim. Sadəcə gözlərim görsənirdi. Xədim otaqdan çıxanda, 
mən də onunla birlikdə çıxdım. Hərəmxanaya artıq daxil olmuşdum. Hərəmxana mühafizəsi, 
mənim qadın olduğumu fikirləşdiklərindən, şübhə etmədən qapını açdılar. Xədim uzun dəhlizdən 
bir qapıya yaxınlaşdı. Qapını açıb içəri girib, ayaq üstə duran qadına baş əyib, “Onu gətirdim” 
dedi. Qadın onun qarşısına bir xurcun qızıl atdı və otaqdan çıxdı. Mən isə çarşaf altından o 
qadına baxırdım. Bura niyə, nə üçün gəldiyimi bilmirdim. Bu qadın məndən nə istəyirdi? Çarşaf 
altından, düzəməlli üzünü də görə bilmirdim. İçəridəki qızılgül ətri məni, mexoş edirdi. Külək 
Melisanın saçlarını dalğalandıranda, onun boynundan da belə bir iy gəlirdi. Qadın mənə 
yaxınlaşıb dedi: 
!
– Çıxart çarşafı.- Dediyinə əməl etdim. Qarşımda ərəb gözəli dayanmışdı. İncə burnu, qara 
saçları, qara gözləri. Bədənində ipək döşlük , mədəsindən köbəyninin altına kimi açıq tor geyimi 
olan tül, köbəyinə taxılı mavi yaqut və ipək uzun yubka var idi. Saçları açıq, kürəyinə 
səpələnmişdi. Onun bihuş edici gözəlliyinin təsirindən qəflətən ayılaraq dedim: 
– Siz kimsiniz? 
– Sultan Abdullahın 78-ci arvadı. 
– Nə ? Məni burada görsələr, öldürərlər. Getməliyəm buradan. 
– Yox bura heç kim gəlmir. Səni baxçada işlərkən görmüşəm. Gözəl bədənin var. Səni 
istəyirəm.Sənin güclü bədəninə sahib olmaq istəyirəm…- Mənə yaxınlaşıb, dodaqlarımdan öpdü. 
Daha sonra öpə-öpə yatağa atdı. Üzərimdəki köynəyi çıxaraqdaraq, bədənimi boşqabın dibində 
qalmış yemək kimi yalamağa başladı. Dırnaqları ilə bədənim üzərində sanki, təbiət təsviri cızırdı. 
Üzərindəki, paltarı çıxardaraq, gözləri kimi qara olan gilələrini sinəmə sürtə-sürtə öpüşürdü. Əli 
ilə bədənimdə incəsənət əsəri yaradar kimi sığal çəkirdi. Həmin gecə 6 dəfə mənimlə birlikdə 
oldu. Onun adı sultan Rahiyya idi. 14 yaşında Abdullahın hərəminə gəlib. 16 yaşına çatana kimi 
Abdullah onunla yatıb, ancaq son 7 ildir ki, bu qız kişi üzü görməyib. Məhz buna görə də 
mənimlə neçə illik ehtirasını yandırırdı. 
!
Hərəmdə çarşafla olarkən bir qadın idim. Heç kim şübhələnmirdi. Həmişə də Rahiyya ilə 
birlikdə ola bilməzdim. Xədim məni qadınlar qalan yerə apardı. Oranın qapısı açılanda gözlərimə 
inana bilmirdim. Yüzlərlə çılpaq qadın, yerdə oturub deyib, gülə-gülə mahnı çalır, oxuyur, söhbət 
edirdilər. Mənim o hərəmdə kişi olmağım bilinəndən sonra oranın bütün qızları mənə aşiq oldu. 
Mən artıq hamısının idim. Hər gün 5-i ilə birlikdə olurdum. Mənə üzüm yedizdirirdilər, meyvə 
doğruyurdular. Qadınlar hərəmində Cənnətə düşmüşdüm. Buranı tərk etmək istəmirdim. Bütün 
qızlar məni sirr kimi qoruyurdu. Çünki, onların ehtiras mənbəyi mən idim. Müxtəlif bədənlər, 

---

arıq,ətli, saçı uzun, saçı gödək, sarışın, qaraşın, gözü qıyıq, ala göz və s. Hər cürə qızlar var idi. 
Ən qocasının 25 yaşı var idi. Qızlar bütün günü mənə qoz və bal yedizdirirdilər ki, hamısı ilə 
birlikdə olmağa gücüm çatsın. Mən əmin idim ki, yeməsəm də bunu bacara bilərdim. 
!
Bir gün xədim gəldi ki, bəs Sultan Rahiyya bu gecə mənimlə olmaq istəyir. Rəngli çarşafı 
bədənimə keçirirərək, qızlar kimi burcuda-burcuda Sultan Rahiyyanın otağı tərəfə xədimlə 
birlikdə gedirdim. Birdən-birə qarşımıza bir dəstə adam çıxdı. Xədim yerə sərələnib, kişinin 
ayaqlarından öpdü. Başa düşdüm ki, bu sultan Abdullahdı. Onun hündür boyu, geniş qarını var 
idi. Başındakı əbanın ortasında alma boyda sarı almaz var idi. Üzündəki səliqəli saqqalı 
tumarlayaraq üzümə baxıb gülümsədi. Mən də yerə sərələnib, ayaqlarından öpdüm. Sultan ayağa 
qaldırdı və onunla birlikdə getməyimi istədi. İnana bilmədim. Bu sultan sadəcə gözlərimi 
görməklə, mənə qarşı necə şəhvət hissi yarandı ki?! Xədimin rəngi qaçdı. Sultan Abdullah 
ərtafındakı insanları getməyini əmr etdi. Hər kəs geri çəkildi. Xədim əlini əlinə vuraraq “vay-
vay” səsini eşitdim. Sultan Abdullahın ardı ilə gedirdim. Böyük və işıqlı otağa girdik. İçəridə 
yazı masası, taxtda tüstüləyən nargilə, və kənarda da böyük bir yataq var idi. O mənə yaxınlaşıb 
dedi: 
!
– Ey nur gözlu mələyim, Tanrı səni mənə bəxş etdiyi üçün çox xoşbəxtəm. Tək gözlərin ilə məni 
həyəcanlandırırsan. 
Bir söz deməli idim. O əlini uzadıb, çarşafı başımdan açmaq istərkən, yerə sərələnib, onun 
ətəyindən öpdüm. Bacardığım qədər cingiltili səslə dedim: 
– Sultanım, sizin hüzurunuzda olmaq böyük şərəfdir, siz oturun, mən sizi həyəcanlandıracam. 
Sultan qəşş edərək taxtına əyləşib, nargilənin borusundan tüstü udub, havaya buraxmağa başlayıb 
və dedi: 
” Həyəcandan öldür məni, gözəlim”. 
Hərəmin daxilindən həmişə musiqi səsi gəlirdi. Mən də o musiqi səsinə uyğun çarşafı 
çıxarmadan rəqs etməyə başladım. Bizim oralarda buna “striptiz” deyirlər . Arxamı çevirərək, 
əlimi çarşafın altından çıxardıb yavaş-yavaş dalğalandırmağa başladım, sonra digər əlimi də 
çıxardaraq eyni tərzdə etməyə başladım. Geri addımlarla Sultan Abdullaha yaxınlaşdım. Çarşafı 
elə çıxardım ki, hələ də bədənim görsənmirdi. Birdən-birə çarşafı sultanın üzərinə atdım. Sultan 
dik atıldı. Nə baş verdiyindən xəbərsiz idi. Mən də ağlıma gələn ilk şeyi elədim. Meyvənin 
üzərində olan bıçağı götürüb, üzərinə atlandım və onu bıçaqladım. Heç səsi də çıxmadı. İnsan 
öldümək əslində peşmançılıqla nəticələnir. Ancaq, düşdüyüm vəziyyətdə elədiyim günah deyildi. 
Çünki, o bilsəydi ki, mən kişiyəm, o məni öldürəcəkdi. Mənim elədiyim sadəcə, nəfsi-müdafiə 
idi. 
!
Sultan Abdullah ölmüşdü. Bəs indi nə etməli idim? Çarşafı bədənimə keçirərək, qapının ağzına 
keçib, qadın səsi ilə qışqırmağa başladım: 
” Mühafizə! Mühafizə! Hökümdara nəsə oldu!”- Qapıdakı bütün mühafizə içəri girdi. 
Hökümdarın yanına çatana kimi elə mən qapıdan çıxdım. Qaça-qaça qızlar hərəmxanasına 
girdim və onlardan qaçmağım üçün kömək istədim. Qızlar məni sevdiklərindən, ölməyimi 
istəmirdilər. Ona görə bütün riskləri boyunlarına almışdılar. Məni hamama aparıb, kəhrizin 
yolunu göstərdilər. Daha sonra çoxları ilə öpüşüb vidalaşdım. Kəhrizə girərək, sarayın altına 

---