Nigar Hüseynova

yirih 
ruhun özü deyil 
o qurbandır. 
Yirih 
gözә görünmәz, qaraağac qabığındandır vә qapının  arxasında bir küncdә 
olan sәbәtin içindә yaşayır. Sәbәt ambarın, tövlәnin vә ya hәr hansı binanın bir yerindә dә ola 
bilir.  O  özünә  hörmәt  etmәyәn  insanlarda  çıban,  qotur,  göz  xәstәliklәri  kimi  xәstәliklәri 
yarada bilir. Çuvaşlar bundan xilas olmaq üçün buğda unundan 
payıza
 vә ya 
mimir
 dediklәri 
bir növ şirni bişirir, bir ov tüfәngi seçmәsini әridib pul halına gәtirib ortasından deşik açırlar 
vә bu deşikdәn ip salıb ucunu bağlayırlar, mimiri vә qurğuşun pulu 
yirih
in olduğu yerә aparıb 
xәstәliyi sağaltması üçün ona dua edirlәr. Bir neçә dәfә sәcdә edib qurğuşun pulu da sәbәtin 
asıldığı mismara asır sonra da mimirin qalanını evә aparıb yeyirlәr (Bayram-Durmuş, 2066-
2071).  
Kiremet
  bәzi  araşdırmaçılara  görә  Çuvaş  inamında  şәr  ruhların  yaşadığı  yer, 
bәzilәrinә  görә  dә  xalqın  mifik  inamında  çox  tez  üzlәşilәn  şәr  qüvvәyә  malik  ruhlardan 
biridir.  Onlar  torpağın  altında  yaşayırlar  vә  ölmüş  insanların  ruhudur.  Hәr  bir  bölgәnin  dә 
özünә mәxsus