dəfn edir. Xalq bu kədəri ürəkağrısı ilə qarşılayır və buradan keçən
peyğəmbərdən aşiqləri diriltməyi Allahdan iltimas etməyi xahiş edir-
lər. Onlar dirilib həyata qayıdırlar və xoşbəxt yaşayırlar (5, 91-92).
«Dastani-Əhməd Hərami»də olduğu kimi «Vərqa və Gülşah»da
da hadisələr altı məclisdə cərəyan edir. Hər iki əsərdə hadisələr
şəhvət-ehtiras, mal-dövlət aludəçiliyi, məkr-hiylə ilə müşayiət olunur.
İsanın əsərində olduğu kimi «Vərqa və Gülşah»da da qadın şah tərə-
findən oğurlanır. Onların həyat macəraları da bundan sonra başlanır.
Hadisələrin gedişində baş verən müharibə məsələni həll etmir. Müha-
ribə motivi «Leyli və Məcnun»da da təsirsiz ötür. Burada Leyli İbn
Salam adlı bir varlıya ərə verilir. O da Şam hakiminə ərə verilən
Gülşah kimi xoşbəxt ola bilmir. Yuxarıda adları keçən «Leyli və
Məcnun», «Dastani-Əhməd Hərami», «Bəxtiyarnamə», «Vərqa və
Gülşah» və «Mehri və Vəfa» əsərlərində xoşbəxtliyi qarşılıqlı təbii
eşq-məhəbbət deyil, mal-dövlət mənsəbliyi hesab olunur. Leyli, Gül-
şah, Güləndam istəmədikləri varlıya ərə verilir, öz sevgililərindən
məhrum olan bu mətin eşq bahadırları mənəvi-hissi azadlıqlarından
məhrum olduqlarına görə xoşbəxt
ola bilməmələri bir yana, zorakılığa,
təhqirə məruz qalırlar. Gülşah, Mehri şah və hakimlər tərəfindən oğur-
lanıb aparılır, öz sevgililərindən məhrum olunurlar. «Bəxtiyarnamə»də
Gülcamal sarvanların müşayiətilə atasının yanına gedərkən yolda şah
tərəfindən qaçırılır və zorakı ailə qurulur. Gülcamalın atası bu işdən
xəbər tutub şahın üzərinə ordu çəkir. Şah hamilə arvadını götürüb Kir-
mana qaçır. Gülcamal yolda doğur və körpəsini yol kənarında qoyub
birlikdə qaçırlar. Körpə oğru əlinə keçir. Uşağın sonrakı həyat macə-
raları getdikcə uzanır, az qala ölümlə nəticələnəcəkdi.
Əslinə baxılsa, bu əsərlərdəki insan macəraları arasında ictimai
qanunsuzluq, özbaşınalıq, mənəvi hərc-mərclik, şəxsiyyət hüququnun
olmamasıdır. Əsas məsələ də budur ki, bütün faciələrin səbəb və
doğuş yeri şah saraylarıdır. Zorakı evlənmələr, qadınların qaçırılması,
qadınlara qarşı şəhvət-ehtirasın güclü olması, mənsəb sahibliyi insan-
ların mənəvi və cismani həyat faciəsi və macəralarının əsas səbəbləri
idi. Bütün bu məsələlər Nizaminin «Yeddi gözəl» nağıllarının leytmo-
tivini, mündəricəsini təşkil etməkdədir. Nizami Səqlab şahzadəsinin
nağılı və sonuncu Durustinin (bəziləri bunu Dürsəti kimi yazırlar –
doğru deyil) nağılında kamil, ağıllı və sağlam ailə qurmağın elmi-əx-
laqi prinsiplərini izah etmişdir. Budur ki, Bəhram Xəvərnəqi, atəşkə-
dəni dağıdır, vəzir Rast-Rövşəni edam edir və özü də oradan uzaqlaşır.
Bu hökmü, təlimi Nizami vermişdi, Bəhram icra etdi. Nağıllar-
dakı hikmət dərsləri göstərdi ki, şəhvət-ehtiras dalınca gedənlər sonra
matəmə düşüb qara geyinirlər. Xoşbəxt ailə həyatının iksiri həqiqi
eşqdir,
o eşq ki, dünyanın mehrabıdır.
İsa öz əsərində istifadə etdiyi bəzi ədəbi nümunələrin obrazla-
rından ad çəksə də, ad çəkmədiyi bəzi folklor materiallarından da
münasib bədii süjetlər almışdır. Bu folklor və yazılı ədəbiyyatımızın
XI əsr nümunəsi «Kitabi–Dədə Qorqud» qədim xalq həyatı və məişə-
tindən alınma toy-mərasim adət-ənənələri ilə bağlı böyük toy ərəfə-
sində nişanlı və ya ərli qız-qadının başqası tərəfindən oğurlanması və
özgəsilə toy ərəfəsində aşiqin gəlib öz sevgilisini xilas etməsi süje-
tidir. Səyyar mövzu kimi bu süjetin də tarixi qədimdir. «Kitabi-Dədə
Qorqud»un «Bayburanın oğlu Bamsı Beyrək» boyunda Beyrək Banı-
çiçəklə evlənərkən toy gecəsi qırx yoldaşı ilə yeyib-içdiyi yerdə
gecəikən oğurlanıb əsir aparılır. Bu hadisədən on altı il keçir. Beyrəki
ölmüş bilib Banıçiçəyi Yalıncıq adlı birisinə ərə verirlər. Toy gecəsi
Beyrək gəlib çıxır və sevgilisinə qovuşur.
«Mehri və Vəfa» məsnəvisində də Məğrib şahı Mehrinin gözəl-
liyini eşidib bir cadugər vasitəsilə Vəfanı ölümcül yaraladıb Mehrini
oğurlayıb şaha təslim edir və bildirir ki, o, Vəfanı öldürmüşdür. Mehri
şah ilə evlənmək üçün bir il yas saxlayacağını bildirir. Vəfanın yara-
sını Xızır sağaldır və Mehrinin sorağı ilə on bir aydan sonra Məğrib
ölkəsinə gəlir və şah sarayının bağbanı onu oğulluğa qəbul edir. O,
bağbandan ayın sonunda şahla Mehrinin toyu xəbərini eşidir. Mehri
bağ gəzintisi zamanı Vəfa ilə gizlincə görüşür və toy gecəsi qaçıb ara-
dan çıxmaq yollarını götür-qoy edirlər. Toy gecəsi hamı içib sərxoş
olduqları vaxtda onlar ata minib aradan çıxırlar.
Toy gecəsi məşuqun oğurlanması süjeti Yusif Məddahın «Vərqa
və Gülşah» əsərində də işlənmişdir. Ancaq Vərqa Gülşahı azad edə
bilmir. Gülşah başqasına ərə verilsə də onların hər ikisi iztirablar için-
də ölürlər. Ancaq insanların duası ilə onlar dirilib birgə həyat sürürlər.
XII-XIII əsrlərdən qadın macəralarına qarşı intibah poeziyasının
qəzəl janrı ədəbi hərəkatın aparıcı növünə çevrilir. İstər məsnəvidə,
istərsə də qəzəldə Nizami bu mövzunun bayraqdarı olmuşdur. Nizami
«Xəmsə»sində xaqanlıqda kişi şahlara ibrət dərsi verən Nüşabə, Mə-
hinbanu, Şirin kimi ağıllı, müdrik qadın hökmdar obrazlarını tarixdən
poeziyaya gətirmiş, sarayı mənəvi mədəniyyət ocağına çevirmişdir.
XII əsrdən epik məsnəvi janrı ilə yanaşı, qəzəl-qəsidə lirik
poeziya növləri də geniş intişar tapmağa başlayır. Qəsidə şahların,
saray əmirləri və vəzirlərinin şişirdilmiş tərifinə həsr edilirdisə, qəzəl-
də isə təbiət və qadın gözəlliklərinin, başlıca olaraq onun incə dil, da-
nışıq, nəzakət, rəftar və ünsiyyətinin canlı təsvirinə geniş yer verilirdi.