Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

go'shtini mazza qilib yegani kabi nafslarini qondirishi mumkinligi haqida
o'ylab qoldi.
U bosinqirab ko'zini ochganda qizg'ish urg'ochi bo'ri gulxandan
ikki qadam narida odam bolasinikiga o'xshagan g'amgin ko'zlarini undan
uzm ay o'tirardi. Oyoqlari tagida yotgan itlarning ikkovi ham angillar va
irillar, am m o urg'ochi bo'ri ularga parvo qilm asdi. U Odam dan ko'z
olm asdi, bir necha daqiqa G enri ham unga tikilib qoldi. Bo'ri unchalik
qo'rqinchli eniasdi. U n ing ko'zlari bem isl g'am -alam dan bam isli o't
bo'lib yonar, lekin G enri bu g'am -kulfat bem isl ochlik tufayli paydo
bo'lganini yaxshi bilardi. U bamisli yem ish edi va uni ko'rgan bo'rining
ishtahasi q o'zim oqda edi. Bo'ri og'zini katta ochib turar, so'lagi qorga
tom ar va u naqd o'ljani ko'rib lazzatlanm oqda edi. G enrining yuragi
orqasiga tortib ketdi. U shosha-pisha palyonga qo'l uzatgan edi, urg'ochi
bo'ri o'sha zahoti o 'zin i orqaga oldi, aftidan duch kelgan buyum ni
otaverib uni o'rgatib qo'yishgan edi. U rg'ochi bo'ri tishlarini irjaytirib
tahdidli irilladi, uning g'am -kulfat aks etayotgan ko'zlari g'azabdan
shunchalik vahshiyona chaqnab ketdiki, azbaroyi G enrining eti junjikdi.
U qo'llariga, palyonni mahkam qisib olgan barmoqlariga, beixtiyor
uning xohishisiz kuyib qolmasligi uchun albatta, palyonning laqqa cho'g'
qism idan nari surilgan sinchalog'iga razm solib turdi-da, d a fa ta n m ana
shu nozik, nafis barmoqlarining urg'ochi bo'rining yaltirab turgan qoziq
tishlari orasida qanday majaqlanishi ko'z oldiga keldi. G enriga o'z joni
hech qachon, ayniqsa hozir nochor ahvolda qolgan paytidek shirin
tuyulm agan edi.
Genri tun bo'yi o ch bo'rilarni palyon bilan urib haydadi, uyqu zo'rlik
qilgan lahzalardagina niudrab qoldi. Itlarning angillagani va irillashlaridan