Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

u har kuni sayr qilgani chiqadigan va har safar g'ordan iloji boricha
uzoqroqqa ketadigan bo'ldi.
U o 'z im koniyatlarini, k u ch -q u w a ti va ojiz tom onlarini, qachon
qo'rqm asdan tavakkal qilish, qachon ehtiyot bo'lish i shart ekanini aniq
belgilab olishga odatlandi. K am dan-kam hollarda yuz beradigan vaziyat-
larni aytm asa, har doim ehtiyot bo'lish darkorligini u tushunib yetgandi.
Kaklik zotin i uchratib qolsa, bo'ri bolasi vahshiylashib ketardi. Bir
safar olm axon nin g qurigan qoraqarag'ay tepasidan turib taraqa-turuq
qilishiga, xuddi shunday adovat bilan irillab javob qaytargani ham bejiz
em as. T um shug'ini cho'qigan parrandaga o'xshagan qush-pushni ko'rib
q olsam i, bas, g'azabdan o'zin i qo'ygani jo y topolm asdi.

---

Ba’zan b o ‘ri bolasi hatto m ayda parrandalarga e ’tibor bermasdi —
aksar hollarda o ‘ziga o'xshab o ‘lja ilinjida ovga chiqqan boshqa yirtqich
hayvonlar hujum qilib qolish xavfi tug'ilgan vaziyatda shunday bo'lardi.
Bo'ri bolasi loch in n i esdan chiqarm agandi, u nin g soyasi 
ko'rindi
deguncha chakalakzor ichiga kirib yashirinardi. Endi u yugurganda
alpang-talpang qilm as, onasiga o'xshab yengil, shovqinsiz ildam yurar,
uning qanchalar tez yurishini ilg'ash oson em asdi.
Ov qilish xususiga kelsak, birinchi kundayoq uning uchun kulib
boqqan om ad eshiklari yopilgandi. Yettita kaklik j o ‘jasi-yu, kichkinagina
Latcha — mana shu bor-yo'q ovlaganlari. Biroq ov qilish istagi kun
sayin kuchayib borardi, u o'zin in g kelayotganidan butun o'rm onga jar
soladigan olm axonni tutib yeyish ishtiyoqi bilan yashardi. Lekin qushlar
havoda qanchalik yengil parvoz qilsalar, olm axon daraxt da shoxdan-