Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

0 ‘lim uning uchun dunyodagi eng kuchli og'riq ifodasi edi. U o'sha
n o m a ’lum likning negizi, samarasi, qolaversa m ohiyati edi. G archand,
hech qachon to'laligicha tasaw u r qilm asa ham haddan tashqari qo'rqar
va tuzatib bo'lm aydigan, yengish am rim ahol eng oxirgi b a lo -yu -q a zo
ekanini ich -ich id an sezardi.
Bo'ri bolasi suv sathiga ko'tarildi-yu, apil-tapil og 'zin i karrakday
ochib havo yutdi. U n in g hozirgi ahvolidagi yutoqishini chuqur-chuqur
nafas oldi, deb bo'lm asdi. Lekin, ajabo, bu safar anhor tubiga toshdek
cho'km adi, birsoniya o'tdi, ikki soniya o'tdi, bo'ri bolasi bir-ikki silkindi-
da, xu dd i g 'o y ib d a n b irov o 'r g a ta y o tg a n d ek . o d a td a g i bir ishn i
bajarayotgandek, to'rttala oyog'ini baravariga o'ynatib, suza ketdi. Yaqin-
roqdagi qirg'oq qolib u b or-yo'g'i bir metr cham asi narida ed i — xiyla
olis bo'lgan narigi qirg'oq sari talpindi. A nhor o'zan i kambar ed i-yu ,
lekin xuddi shu yerda keng yoyilib oqardi.
A nhor o'rtalariga borganda suv bo'ri bolasini quyiga — ostonatoshlar
tom onga oqizib ketdi. Bu yog'iga o'zan yana torayar, ensizlashganidan
oqim tezlashib, suzishni qiyinlashtirardi. Bo'ri bolasi dam suv sathiga
chiqar, dam boshi — ko'zi bilan suv ostiga kirib ketar edi. T ezob suv
oqim i bo'ri bolasini u yoqdan-bu yoqqa uloqtirar, goh yonboshiga,
goh chalqanchasiga ag'darar, toshlarga olib borib urardi.
Ostonatoshlardan o'tgach, anhor o'zani yana kengayardi, bo'ri bolasi
girdobga tushib q old i-yu , suv aylanib-aylanib uni sohilga eltib, sayoz
yerga ohista qo'ndirdi. U tirishib-tirm ashib suvdan chiqib o ld i-d a yotdi.
U ning borliq bilan tanishuvi davom etardi. Suv jonsiz bo'lsa ham harakat
qilayapti. U n d an tashqari bir qaraganda u qattiq, yerga o'xshaydi, aslida