Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

esa hech q achon bunaqa bo'lm agan. Bo'ri bolasi narsalar ko'rinishidan
chalg'itishi m um kin ekanligini tushundi. Ajdodlarining o'zlarini qurshab
turgan olam dan shubhalanishlari n o m a ’lum narsalardan qo'rqish hissi
sifatida unga m eros bo'lib o'tganligi muqarrar ediki, ana shu narsa

---

voqelik bilan yuzm a-yuz bo'lgan ch o g ‘ida kuchaygandan kuchaym oqda
edi. Bundan buyon to abad narsalar va hodisalarning tashqi k o ‘rinishiga
u hech qachon ishonm aydi, uning hikm at t o ‘la sabog‘i shu! Ularga
ishonishdan oldin aslida ular qanday, ana shuni bilib, shunga ishon ch
hosil q ilm og‘i shart!
Shu kuni b o ‘ri bolasi yana bir g ‘aroyib voqeaga duch keldi. U onasi
borligini, bu yorug' olam da undan yaqinroq, undan zarurroq narsa
yo'qligini eslab qoldi. Yuz bergan voqea va hodisalar oqibatida u faqat-
gina jism an em as, aqlan ham charchagan edi. Shu ch o q q a ch a u,
bugungichalik qiynalm agan, holsizlanm agan edi. Buning ustiga uning
uyqusi kelgandi. A loha u o'zin i yo lg‘iz va nihoyatda ojiz va m ajolsiz
sezgancha onasi bilan m akoni — g'orni izlab yo'lga tushdi.
Butalar aro o ‘tib borarkan, d a fatan vahshiyona chinqirgan tovush
eshitildi. B o ‘ri bolasining ko'z oldidan allaqanday sarg'ish ko'lanka lip
etib o'tgandek bo'ldi. U butazor sari o'qdek uchib kelayotgan loch inn i
ko'rib qoldi. Keyin oyoqlari ostida g'im irlayotgan m ittigina mavjudotni
payqadi, bu xuddi o 'zi, bo'ri bolasi singari uyasidan qochib, o 'z holicha
sayr qilib yurgan latchaning bolasi edi. M ittigina latcha bolasi lip etib
maysalar orasiga kirib ketm oqchi bo'luvdi, bo'ri bolasi tum shug'i bilan
bir turtib uni chalqancha yotqizib qo'ydi. Latcha bolasi chiyillab yubordi —