Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

osib olgan qindan p ich og'in i old i-d a, buta yon iga borib bir qarich
novda kesib oldi va tayoqning har ikkala uchiga esda qolishi uchun
belgi q o'yd i-d a, oshlangan qayish bilan o'radi. Bir uchidagi qayishni
K ichining bo'yniga bog'lab, uni qayin yoniga yetaklab bordi-da, ikkinchi
qayishni daraxtga bog'ladi.
Oq S o'y lo q on asin in g oldiga borib u bilan y on m a -y o n yotdi. Losos
tili bo'ri bolasini erkalab turdi-da, birturtib chalqancha yotqizib qo'ydi.
K ichi xavotir aralash ulardan ko'z uzmasdi. Oq S o'yloq n in g yana quti
uchdi. U o 'zin i tiyib turolm adi-da, irillab yubordi, lekin tishlashga
botinolm adi. M ayishgan, qiyshiq-qing'irbarm oqlar uning qorni, biqinini
qashiy boshladi. Oyoqlarini ko'tarib chalqancha yotish, xo'rlanish va
sharmandalikdan boshqa narsa emas. Undan tashqari, Oq So'yloq o'zini
o'ta ojiz sezar, butun vujudi, borlig'i bu xo'rlikka aslo chidayolm asdi.
Lekin nim a qila olardi? Qolaversa, bu kimsa unga ozor yetkazishni
xohlab qolib kaltaklasa — qarshilik qilishga qurbi yetadimi?! To'rttala
oyog'i havoda likillab turganda sapchib o'zin i chetga olishi m um kinm i,
axir?! Harholda itoatkorlik qo'rquvdan ustun keldi-yu, bo'ri bolasi ohista
irillab qo'ydi. U n in g irillashi nafas olgandek gap, g'ayriixtiyoriy ravish da
ham bo'g'zidan chiqib ketaveradi, inson bu safar achchig'lanm adiyam ,
b o sh ig a u rm ad i h a m . T aajjub, Oq S o 'y lo q in s o n b o la si s ila b -
siypalayotganda, allanechuk huzur-halovatdan a'zoyi-badani jimirlashib
ketganini his qildi. U yonboshiga o'girilib o ld i-d a , irillashni bas qildi.
Barmoqlar quloqlarining ortini qashib, chim chilab qo'yayotganda bu
halovat yanayam kuchaydi. N ihoyat, inson yana bir sidra silab-siypab,
nari ketgach, Oq S o'yloq rosayam yengil tortdi. U hali ko'p zam onlar