Orxan pamuk məNİm adim qirmizi
Yüklə 3,5 Mb. Pdf görüntüsü
|
161 kimi hamıya söylədiyim nəqarəti əzbərdən dedim. Üzümə elə baxırdı ki, ona yazığım gəldi. Mənə verdiyi
məktubu «tələm-tələsik» ġəkurəyə aparmağımı tapĢırdı. Bütün səfehlər eĢqlərində sanki çox məxsusi tələskənlik tələb eləyən vəziyyətin olduğunu fikirləĢib, sevgisinin Ģiddətini üzə çıxarıb aĢiqlərinin əlinə silah verir: onlar da ağıllıdılarsa, cavabı gecikdirirlər. Nəticə: eşqdə tələskənlik işləri gecikdirir. Buna görə Qara əfəndi «tələs, tələs» deyə verdiyi məktubu əvvəlcə baĢqa bir yerə apardığımı bilsəydi, mənə Ģükür eləyərdi. ÇarĢı yerində onu uzun-uzadı gözləyəndə donmuĢdum. Dedim, isinmək üçün əvvəlcə yolumun üstündəki övladlarımın birinin yanına gedərəm. Mən məktubunu daĢıyıb, öz əlimlə evləndirdiyim qızlarıma «övladım» deyirəm. Bu yassar qız mənə elə minnətdardı ki, hər dəfə gələndə pərvanə kimi baĢıma dolanmaqdan baĢqa, əlimə bir neçə ağca da dürtür. HamiləymiĢ, sevincliydi. Cökə qaynatdı, ləzzət ala-ala içdim. Tək qalanda Qara əfəndinin verdiyi pulları da saydım. Ġyirmi ağcaydı. Yenə yola düzəldim. Ara küçələrdən, palçığı donub keçilməz hala düĢmüĢ miskin keçidlərdən keçdim. Evin qapısını döyəndə zarafatcıllığım tutdu, qıĢqırdım. downloaded from KitabYurdu.org
162 «Boğçaçı gəldi, boğçaçı», – dedim. «PadĢaha layiq, ən əlasından rəqsbəndim var, KəĢmirdən gətirilmiĢ möcüzə Ģallarım, Bursa məxmərindən qurĢaqlığım, ən yaxĢısından, qırağı ipəkli Misir çitindən köynəkliyim, naxıĢ-naxıĢ tülbənddən örtüklərim, döĢək və yataq mələfələrim, rəngarəng yaylıqlarım var, boğçaçı!» Qapı açıldı, içəri girdim. HəmiĢəki kimi ev yataq, yuxu, qızarmıĢ yağ və nəm qoxuyurdu. Qocalmağa doğru gedən subay kiĢilərin o dəhĢətli qoxusunu. «BoĢboğaz», – dedi. «Niyə bağırırsan?» Heç bir Ģey demədən çıxarıb məktubu verdim. Yarıqaranlıq otaqda kölgə kimi yaxınlaĢıb bir anda onu əlimdən qapdı. Yan otağa keçdi, orada yanan bir lampa varıydı. Qapının ağzında dayandım. «Atan əfəndi yoxdumu?» – dedim. Cavab vermədi, özünü unudub məktubu oxuyurdu. Ġmkan verdim ki, oxusun. Lampa arxasında olduğu üçün üzünü heç görə bilmirdim. Məktubu baĢa vuran kimi bir də oxumağa baĢladı. «Hə, – dedim, – nə yazıb?» Hasan oxudu:
downloaded from KitabYurdu.org
163 düşünməməyini təqdir eləyir, anlayıram. Sənin kimi bir qadından dürüstlük və iffətdən başqa nə gözləmək olar ki (Hasan qəhqəhə çəkdi). Amma naxış üçün atanı görməyə gəlməyim sənə təcavüz eləmək deyil. Bu heç ağlımdan da keçmir. Səndən işarə, üstəlik cəsarət aldığımı heç qabardan da deyiləm. Üzün pəncərədə nur kimi görünəndə bunun Allahın mənə lütfü olduğundan başqa bir şey düşünmədim. Çünki sənin üzünü görmək xoşbəxtliyi mənə bəs elər («Burasını Nizamidən çırpıĢdırıb», orada qəzəblə qeyd elədi). Amma bir halda ki, mənə yaxınlaşma deyirsən, de görüm, mələksənmi ki, sənə yaxınlaşmaq qorxulu olsun? Dinlə məni, bunu dinlə: gecəyarıları ümidsiz xan nökəriylə edamdan qaçan quldurlardan başqa kimsələrin qonaq qalmadığı, lənətli karvansarayların pəncərələrindən çılpaq dağlara düşən Ay işığına tamaşa eləyə-eləyə, məndən də bəxtsiz olan yalquzaqların ulartılarını dinləyə-dinləyə yatmağa çalışanda düşünürdüm ki, bir gün qəfildən mənə elə o pəncərədə göründüyün kimi görünəcəksən. Dinlə: indi kitab üçün babanın yanına geri qayıdanda uşaq vaxtı çəkdiyim rəsmi mənə geri qaytarırsan. Bilirəm, bu, məndən ötrü səni tapdığımın əlamətidi. Ölümün əlaməti deyil. Oğullarından birini, Orxanı gördüm. Yazıq yetim. Onun atası olacağam!» downloaded from KitabYurdu.org
164 «MaĢallah, yaxĢı yazıb, – dedim, – bu, Ģair olub». «Mələksənmi ki, sənə yaxınlaşmaq qorxulu olsun», – dedi. «Həmin sözü Ġbn Zərkanidən çırpıĢdırıb. Mən daha yaxĢı yazaram». Cibindən öz məktubunu da çıxartdı. «Al, bunu ġəkurəyə apar». Məktublarla birgə verdiyi pul ilk dəfə məni narahat elədi. Bu adamın cavab ala bilmədiyi eĢqinə çılğınlıqla bağlanmasında diksindirici bir Ģey hiss elədim. Hasan sanki sezdiklərimi təsdiqləmək istəyirmiĢ kimi, uzun müddətdən bəri ilk dəfə əfəndiliyi bir yana qoyub kobudluqla belə dedi: «Ona de, istəsək, onu qazı zoruna evə gətirərik». «Doğrudan deyimmi?» Sükut çökdü. «Demə», – dedi. Otaqdakı lampanın iĢığı üzünə düĢdü, günahını bilən uĢaq təki gözlərini aĢağı dikdiyini gördüm. Belə vəziyyətindən xəbərdar olduğuma görə eĢqinə hörmət duyur, məktublarını aparıram. Güman edildiyi kimi, pul üçün yox. çıxırdım, Hasan məni qapıda dayandırdı. «ġəkurəyə onu nə qədər çox sevdiyimi deyərsənmi?» – həyəcanla, səfehliklə soruĢdu. «Sən bunu məktubunda yazmırsanmı?» downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 3,5 Mb. Dostları ilə paylaş:
|