Oʻzbekiston Respublikasi Xalq ta’limi vazirligi

Oʻzbek oilalarida ota-onalarning farzandlarni tarbiyalashdagi kamchiliklaridan yana biri bolalarning tarbiyasiga yoshligidan e’tibor bermaslikdir.

Axir xalqimizda “Toʻqqizida boʻlmagan, toʻqsonida ham boʻlmaydi”, degan ajoyib naql bor. Bolani qanchalik erta oʻrgatsang, tarbiya bersang, shunchalik tez moslashadi, oʻrganadi. Afsuski, koʻpgina ota-onalar yoshligida farzandimning qorni toʻq, usti but boʻlsa boʻldi, deb oʻylashadi. Yoshi 16-17 yoshga borib, maktabni bitirayotganda esa farzandi haqida oʻylab qolishadi. Bu davrga kelib farzand tarbiyasi, uning ertangi kuni haqida oʻylashga kech boʻlganini koʻpchilik ota-onalar anglab yetmaydilar. Natijada tarbiyada qoʻldan boy berilgan fursat azobini oʻzimiz tortamiz. Bu ham yetmaganidek, bolaning kelajagi, ertangi kuni, farovon va baxtli hayot kechirishini barbod qilamiz. Bunday holatlarda aybni koʻpincha bolalardan izlaymiz. Oʻz aybimizni esa tan olmaymiz yoki koʻra bilmaymiz. Koʻpchiligimiz oiladagi barcha farzandlarga bir xil tarbiya berishga oʻrganib qolganmiz. Bilamizki, bolalar tabiatan har xil koʻrinishli, turli xil xarakterli, qobiliyatli yoki qobiliyatsiz, ogʻir, vazmin yoki harakatchan boʻladilar. Aynan ushbu jihatlarga koʻra, bolalarga yondashish, ular bilan munosabatda boʻlish va tarbiya berish usulini tanlash maqsadga muvofiqligini unutmasligimiz kerak.