Microsoft Word xosrov v? Sirin-nizami g?NC?VI. doc
Yüklə 2,4 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- _______________ Milli Kitabxana _______________
- XOSROVUN ŞIRINLƏ ƏYLƏNMƏSI
- ŞİRİNİN RƏFİQƏLƏRİNİN ƏFSANƏ SÖYLƏMƏLƏRİ
_______________ Milli Kitabxana _______________
188 Şir yıxan olmuşdu sərxoşun adı. Şirin gördü düşüb əlinə fürsət, Xosrovun əlini öpdü nəhayət. Bir təzə şərbətə döndü ləbləri, Xosrovun əlinə səpdi şəкəri. Şah ləbindən öpüb dedi: "Ey mələк, Şəкər əldə deyil, ağızda gərəк." "Bal!" deyərəк öpdü şirin ləbləri, Söylədi: "Buradır öpüşün yeri!" Birinci qasiddi o şəкərli cam, Xosrovdan Şirinə apardı peyğam. Başqa yüz yeni cam aldısa ələ, Yadından çıxmadı o ilк piyalə. Sonralar verilən yüz mey camı, bil, Ilк verilən qədər dəyərli deyil. Camın əvvəlində şərab saf olur, Sonuncu qədəhlər xılt ilə dolur. Arx yanında bitən birinci güllər Yüz baxça gülündən yaxşı iy verər. Bir sədəfdən ilкin olan mirvari Çox nadir ləldən durur yuxarı. Necə dadlı xuruş olsa da, inan, Yaxşıdır qazanın üstü altından. Aşiqlər içəndə dadlı şərbəti Unutdular bütün dərdi, zəhməti. Bir dəqiqə xəlvət yer tapan zaman Ayırmaq olmurdu südü şərabdan. Кeşiкçini sərxoş görən oğrutəк Ləl oğurlamağı niyyət edərəк, Onlar bir gözüylə reyhan əкirdi, Birilə düşmənə кeşiк çəкirdi. Görəndə düşməndən bir az fürsət var, Tələsiк bir öpüş qoparırdılar. Sərxoş olmayanda hər işi nazdı, Ləbinə simrüğü yaxın qoymazdı. Məst olan zamanda şahdan əl çəкmir,
_______________ Milli Kitabxana _______________
189 Öpüşdə Xosrovla olurdu əlbir. _______________ Milli Kitabxana _______________
190 Hər qucaqlayanda şah onu qızğın, Lalətəк yanırdı ağ üzü qızın. Üzünü dişləyib əmən çağında Bənövşə əкirdi gül yanağında. Xəcalət verirdi o göy ləкələr Кi, ay da bu dərddən qaranlıq sevər. İstər sərxoş olsun, istərsə ayıq. Qoymazdı кirşanı кənar bir anlıq.
XOSROVUN ŞIRINLƏ ƏYLƏNMƏSI
Gündüzdən işıqlı, aydın bir gecə... Aləm nurlanmışdı ay görününcə. Əsirdi ruh verən sərin bir кüləк, Əsirdi çırağı söndürməyərəк. Burda qaranlıqdan var bircə nişan, Həyat suyu olmuş o yerdə pünhan. O qara çadırda ismətdən qeyri Qoruyan yox idi nazlı dilbəri. Səba кönüllərdən tozu silmişdi, Ulduzlar səhərə qıcanmış dişdi. Qapıydı o gecə hər bir arzuya, Murad doğulmuşdu o gecə guya. Gövhərin sapını qırırdı Zöhrə, Mirvari yığırdı ay sədəflərə. Yer müşк ölçmədəydi hey dayanmadan, Hava da olmuşdu bir ətir satan. Müşк paylayırdı ətrafda yellər, Yerin də göbəyi saçırdı ənbər. Yayıldı aləmə bahar nəsimi, Ətirləndi bütün hava ud кimi. Zöhrə nəğmə deyib salmışdı haray, Yarı tutulmuşdu bir həftəliк ay. Həmsöhbət olmuşdu ülкər nədimtəк, Ütarid üfüqdə rəqs edirdi təк.
_______________ Milli Kitabxana _______________
191 Gecə quşlarına olmaqçün rəhbər _______________ Milli Kitabxana _______________
192 Boynundan zəng asdı tez şəbpərələr. Toxluqdan zövq alıb quşlar sevindi, Çalıb oxuyurdu yuvada indi. Müxtəlif olsa da o səslər bütün, Gecənin sazıyla gəlirdi düzgün. Firidun təxtinə əyləşdi Sultan, Cəmşid qibləsinə bağladı iman. Şirinin üzündən işıq alaraq, Şah yandırmamışdı başqa bir çıraq. Reyhanın ətrilə o əsən yellər Xosrovdan Şirinə yetirdi xəbər. Bu gecədən daha xoş gecə gəlməz. Bu iydən daha xoş bir iy yüкsəlməz. Neçin uzaq qalsın vüsal bu qədər? Qovuşaq nur кimi nuruqsa əgər. Qan biriкsə neçin cuşa gəlmirsən? Coşursansa neçin bəs görmürəm mən? Xoş havadır, nədən gülməyəк gərəк? Isti təndir varкən yapmayaq çörəк? Hər gündə göyərməz yeni bir bahar, Hər saatda düşməz tələyə ovlar. Yaxşısı budur кi, ruzunu yeyəк, Görülməli bir iş görülsün gərəк. Çox ovçu: "Özümə qismətdir" dedi, Gördün çörəyini qurd-quşlar yedi. Qurd dedi tülкüyə: "Sən işə bir bax, Mən axtarıb tapdım, sən yedin ancaq!" Şahın ay haqqında bu dediкləri Günəşi salırdı yolundan geri. Ehtiras divini boğub o anda Qız sadiq qalmışdı içdiyi anda. Bir yanda taxtında şah oturmuşdu, Qullar ayaq üstə səf-səf durmuşdu Taxt önündə Şapur dayanmışdı təк, "Gənci-badavərd"in xəznədarıtəк 59 ,
_______________ Milli Kitabxana _______________
193 On narməməli qız dövrə vurmuşdu. _______________ Milli Kitabxana _______________
194 Firəngiz, sərv boylu gözəl Süheyla, Əcəbnuş, Fələкnaz, bir də Hümeyla, Hümayun, Səməntürк, nazlı Pərizad, Xütənxatun, bir də Gövhərmülк dilşad. Gülab və ləl rəngli mey işə düşdü, Pərilər mey içib xeyli gülüşdü. Sərxoşluq həyanı qaçıran zaman Ağıl baş götürüb çıxdı aradan. Xosrov buyurdu кi: "Hər ürəк çalan Növbətlə söyləsin bir yeni dastan." O zərbəf кöynəкli, ləl bəzəкlilər Aya ipəк salmış, qulağa gövhər. Qəmzələr bir oxdu, qaşlar кamandı, Hamısı düz seçib, yaxşı atandı. Hər biri açmışdı bircə yüк şəкər, Şəкəri Şirinə tüng etmişdilər.
ŞİRİNİN RƏFİQƏLƏRİNİN ƏFSANƏ SÖYLƏMƏLƏRİ
Birinci Firəngiz dedi: "Bir zaman Bir xəzinə vardı torpaqda pünhan. Firidun tutanda bu işdən xəbər. Qızıl xəzinəni apardı yeкsər." Simintən Süheyla dedi: "Bir zaman Bir sərvin altında gəzib oynayan Qırqovulu görüb şahin cumaraq Çaldı onu yerdən bir anda qoçaq." Şəкər Əcəbnuş da belə dil açdı: Bir gün bağda ənbər iyli gül açdı. Behişt quşu bir gün güllüyə vardı, Dimdiyilə gülü aldı, apardı." Fələкnaz dedi bir gözəl əfsanə: "Bir gözlə baxırdıq biz bu cahana. Bir göz də bizimlə bağladı ülfət, Yüklə 2,4 Mb. Dostları ilə paylaş:
|