Erika Leonard Ceyms Zülmətin əlli çaları
Yüklə 3,96 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
384 – Eh, balaca, burda heç bir təhlükə yox idi. Mən heç bir halda baĢqasına səninlə rəqs etmək imkanı verməzdim. – Sən doktor Flinnə izn verdin. – О, qaydalarda həmiĢə müstəsna haldır. Kristian maĢını füsunkar xiyaban boyu sürərək ―Fermont Olimpik‖ otelinə yaxınlaĢdırır və giriĢin ağzında, ecazkar daĢ fəvvarənin yanında saxlayır. – Gedək, – o, maĢından düĢür və baqajımızı götürür. Otel xidmətçisi bizə doğru qaçaraq gəlir. Təbii ki, o, qəfil və gecikmiĢ gəliĢimizdən təəccüblənib. Kristian maĢının açarlarını ona sarı tullayır. – Teylorun adına yazın, – deyir.
Oğlan baĢıyla təsdiqləyici cavab verir, heyranlıqdan iĢıldayır, R8-ə atılır və maĢını parklama yerinə aparır. Kristian əlimdən tutur və vestibülə daxil olur. Mən onunla yanaĢı otel inzibatçısının piĢtaxtası qarĢısında durmuĢam və özümü dəhĢətli dərəcədə narahat hiss edirəm. Budur, Sietlin ən prestijli otelindəyəm, əynimdə kiĢi cins gödəkcəsi, ölçümdən böyük idman-məĢq Ģalvarı, www.vivo-book.com
385 köhnə mayka var, yanımdakı yaraĢıqlı kiĢi – yunan ilahisi durur. Təəccüblü deyil ki, inzibatçı qadın anlayıĢsız baxıĢlarını məndən Kristiana doğru yönəldir və geriyə, sanki beynində bizi heç cür eyniləĢdirə bilmir. Əlbəttə, Kristianın qarĢısında o əriyir, kəkələyir və rəng verib rəng alır. Hətta əlləri titrəyir… – Sizə xidmətçi lazımdı… baqaj üçün, mister Teylor? – inzibatçı qadın soruĢur və yenidən sifəti rəng verib rəng alır. – Yox, biz missis Teylorla özümüz baqajın öhdəsindən gələrik. Missis Teylor!.. Amma barmağında üzük yoxdur. Və mən kimsə görmədən əlimi kürəyimdə gizlədirəm. – Sizə on birinci mərtəbədə ―kaskad‖ otağında yerləĢdirəcəyik, mister Teylor. Xidmətçimiz əĢyaları aparmaqda sizə kömək edər. – Hər Ģey qaydasındadır, – Kristian onun sözünü kəsir. – Lift hardadır? Miss Utancaqlıq izah edir və Kristian yenə də əlimdən tutur. Mən ani baxıĢlarla təmtəraqlı vestibüldəki kürsülərə nəzər yetirirəm. Vestibül bomboĢdur, zil qara saçlı qadını www.vivo-book.com
386 nəzərə almasaq, o, divanda oturaraq öz teryerini yedirdir. Qadın bizə sarı baxaraq gülümsəyir, bizsə liftə sarı gedirik. Deməli, bura ev heyvanları ilə də birgə gəlmək olarmıĢ? Bu cür dəbdəbəli bir müəssisə üçün qəribə bir xüsusiyyət idi. Otel nömrəsində iki yataq, qonaq otaqları var və füsunkar fortepiano. Buxarılı soba yandırılıb. Bu otaq mənim mənzilimdən belə böyükdür. – Hə, missis Teylor sizi bilmirəm, amma mən nəsə içərdim, – Kristian dedi və giriĢ qapısını etibarlı Ģəkildə bağladı. O, çamadanımı və öz çantasını yataq otağına qoyur, təxt-rəvanlı çarpayının ayaq tərəfində və məni qonaq otağına aparır, ocaq gur-gur yanır. Necə də xoĢdur! Ocaq baĢında əllərimi qızdırıram, Kristian isə bizimçün içki hazırlayır. – Armanyak içəcəksən? – Hə, zəhmət olmasa. Bir dəqiqə sonra o da ocağa yaxınlaĢır və büllur konyak qədəhini mənə uzadır. – Əcəb gün idi, hə?
www.vivo-book.com
387 BaĢımın tərpədərək təsdiqlədim, onunsa gözlərində narahatlıq görünürdü. – Hər Ģey qaydasındadı, – onu sakitləĢdirirəm. – Özün necəsən? – Hə, içmək istəyirəm, sonra əgər çox yorulmamısansa, səninlə yatağa uzanmaq və sənin içində əriyib həll olmaq istəyirəm. – Hər Ģey ixtiyarımızdadır, mister Teylor, –ürkək tərzdə gülümsəyirəm, osa ayaqqabılarını və corablarını ayaqlarından çıxarır. – Missis Teylor, bəsdi dodağınızı diĢlədiniz, – Kristian pıçıldayır. Üzüm qızardı və mən qədəhlə bu halımı gizlətməyə çalıĢıram. Аrmanyak misilsiz Ģərabdır; boğazdan ipək kimi sürüĢərək keçir və bu keçiddən sonra arxasınca hərarətli iz qoyur. BaxıĢlarımı qaldırıb Kristiana baxdıqda оnun konyak qədəhini boĢaltdığını və acgöz nəzərlərlə mənə baxdığını görürəm. – АnasteyĢa, sən məni hələ də heyrətlənməyə məcbur edirsən. Bugünkü, daha doğrusu, artıq dünənki kimi gərgin www.vivo-book.com
388 bir gündən sonra belə sızıldamırsan və yanımdan qaçıb getmirsən. Çox güclüsən. Sənə pərəstiĢ edirəm. – Yeri gəlmiĢkən, sən mənim burda qalmağım üçün çox mühüm səbəbsən, – etiraz edirəm. – Kristian, artıq sənə demiĢəm ki, nə etsən də səni atıb getməyəcəyəm. Axı sənə qarĢı olan hisslərimi bilirsən. О, ağzını əyir, sanki sözlərimə Ģübhə edir. Alnını qırıĢdırır, elə bil bu sözləri eĢidərkən ağrı çəkir. Аh, Kristian, nə edim ki, sözlərimə inanasan? ―Ġcazə ver səni döysün‖, – təhtəlĢüurum məni lağa qoyur. Üzümü turĢudaraq əlimi yelləyirəm. – Xosenin çəkdiyi fotolarımı hardan asacaqsan? – Əhval-ruhiyyəmizi qaldırmaq istəyirəm. – Bu asılıdır ondan ki… – Kristian gülümsəyir. Ola bilsin ki, bu mövzu ona daha xoĢ gəlsin. – Niyə?
– ġərtlərdən, – mübhəm Ģəkildə deyir o. – Onun sərgisi hələ bitməyib, odur ki, hələ fikirləĢməyə vaxtım var. BaĢımı yana əyib gözlərimi qıyıram.
Yüklə 3,96 Mb. Dostları ilə paylaş:
|